Szantaż emocjonalny jest niestety powszechną praktyką w wychowaniu wielu dzieci.
Szantaż emocjonalny u dzieci jest kuszącą formą manipulacji. Szantaż to zachowanie wyuczone, więc nawet najmłodsi mogą nauczyć się go używać. Z drugiej strony rzadko kiedy wynika ze świadomego wyboru, a mimo to jest nadal stosowany ze względu na skuteczność stwierdzoną już po kilku pierwszych użyciach.
W Internecie można znaleźć tysiące artykułów mówiących o szantażu emocjonalnym u dzieci, szantażu dzieci wobec dorosłych, napadach złości, wybuchach złości i groźbach ze strony dzieci, aby dostały to, czego chcą. Jest to zachowanie wyuczone który ma swój początek w domu w chwili, tj rodzice mówią takie zwroty jak: Jeśli nie dostaniesz dobrej oceny, nie będę cię już kochać Jeśli będziesz niegrzeczny, Święty Mikołaj nie przyniesie ci prezentów, Jeśli nie posprzątasz w swoim pokoju, nie kupimy ci już żadnych zabawek itp.
Aby skutecznie manipulować ludźmi, trzeba wszystkich przekonać, że nikt nimi nie manipuluje.
-John Kenneth Galbraith-
Dlaczego uciekamy się do szantażu emocjonalnego?
Wiele razy uciekamy się do szantażu emocjonalnego, ponieważ jest w stanie przywrócić nam tę moc, której nie moglibyśmy odzyskać w inny sposób, i sprawić, że dzieci będą posłuszne bez protestów.
Ale zatrzymajmy się i pomyślmy przez chwilę… kontrola nie jest równoznaczna z edukacją. Mówienie dzieciom, co mają robić, jak to zrobić i grożenie im, jeśli nie zrobią tego od razu, minimalizuje ich zdolność do podejmowania decyzji, stwarzając im idealne warunki do buntu i niemożności osiągnięcia własnej niezależności.
Udać się do szantażować emocjonalnie z dziećmi może okazać się najgorszym lekarstwem na naszą rodzicielską niepewność, jednym z najgorszych sposobów ochrony przed wieloma pytaniami najmłodszych.
Być może zastosuj szantaż moralny w stosunku do dzieci ta strategia może się sprawdzić
Słowa mają dziwną moc. W rękach ekspertów, zmanipulowanych z rozmachem, więzią cię. -Diane Setterfield-
Jakie są przyczyny szantażu emocjonalnego u dzieci?
Szantaż emocjonalny wobec dzieci jest formą manipulacji, która wyklucza jakąkolwiek możliwość wyboru. Być może będą nam posłuszni, ale prawdopodobnie ta strategia wkrótce straci skuteczność i przyniesie odwrotny skutek. Z drugiej strony jest to nadal szantaż, strategia, z której trudno wyniknąć coś pozytywnego.
Rzeczywiście jest to możliwe dzieci rozwijają w sobie urazę, której nie potrafią wytłumaczyć manipulować nimi znacznie wcześniej, niż chcielibyśmy wierzyć. A nikt nie lubi, gdy się nim manipuluje, prawda? Właśnie z tego powodu mogą zacząć uważać ludzi, którzy ich szantażują, za zagrożenie, osoby, z którymi nie chcą mieć nic wspólnego, ponieważ nie przekazują im pozytywnych uczuć.
Niezależnie od tego wielu rodziców stosuje wobec dzieci szantaż emocjonalny, aby uzyskać przejawy uczuć. A uczucie, które, nawet jeśli istnieje, zostanie właśnie osłabione przez tę strategię. Dzieci również wkrótce zaczynają wykorzystywać tę strategię na swoją korzyść, wierząc, że jest to słuszna strategia, ponieważ nauczyły się jej od swoich opiekunów. Utrudni to nawiązywanie relacji, które nie będą powierzchowne i instrumentalne.
Słowo motywacja jest często mylone z manipulacją. Motywacja ma miejsce, gdy przekonujesz innych, aby podjęli działania we własnym interesie. Manipulacja polega na przekonywaniu innych, aby podjęli działania w Twoim najlepszym interesie.
-Zig Zags-
Dlaczego szantaż jest bezużyteczny?
W większości przypadków szantaż okazuje się bezużyteczny, bo opiera się na groźbach, które się nie zmaterializują (żaden rodzic nie przestanie kochać swojego dziecka tylko dlatego, że nie posprzątało w swoim pokoju). Psychologowie wykazali (i z mniejszym lub większym sukcesem starali się uświadomić rodzicom), że takie groźby mają krótkie nogi i bardzo smutny koniec.
Jest mało prawdopodobne, że dziecko zrozumie, że lepiej mieć schludną sypialnię, bo w ten sposób łatwiej będzie ją posprzątać i znaleźć to, czego szuka. Z trudem zrozumie, że mycie zębów, choć może się to wydawać irytujące, jest ważne dla jego zębów. I
Szantaż nie uczy naszych dzieci rozwiązywać problemy lub postępować w określony sposób, ponieważ jest to słuszne lub dlatego, że tak chcą. Modyfikują swoje zachowanie chwilowo i tylko pozornie, nie powodując rzeczywistej zmiany ani rozwoju trwałej motywacji wewnętrznej. Co więcej, jeśli szantażujemy, a potem nie respektujemy groźby, jeśli dziecko nie posłucha, tracimy w jego oczach wiarygodność.
Dzieci należy uczyć myśleć, a nie tego, co myśleć.
-Margaret Mead
Jakie są alternatywy dla szantażu?
Jeśli chcemy, żeby nasze dzieci coś zrobiły, zwłaszcza gdy są bardzo małe lepiej jest im pomagać i towarzyszyć niż wydawać rozkazy gdy siedzimy na kanapie. Jeśli są już dorosłe, najlepszym sposobem, aby nakłonić je do robienia tego, czego chcemy, jest dawanie przykładu. Nasze dzieci nie są robotami, które natychmiast wykonują polecenia, więc prawdopodobne jest, że przed ich wykonaniem konieczne będzie powtórzenie czynności więcej niż raz, a ich wahanie nie jest podyktowane lenistwem lub chęcią zdenerwowania. Po prostu mają inny rytm i w większości przypadków tego nie zauważamy, ale się uczą.
Inną, o wiele ważniejszą strategią są negocjacje, należy zaproponować najmłodszym różne opcje i wysłuchać, co mają do powiedzenia. Kiedy chcemy, żeby coś zrobili, przede wszystkim musimy zadać sobie pytanie, czy to coś odpowiada ich potrzebom, czy naszym; wtedy warto zaproponować alternatywy, dać czas i przede wszystkim wyjaśnić, dlaczego chcemy, żeby zachowywali się w ten konkretny sposób. Jeśli jednak dotyczy to bezpośrednio ich przyszłości i dobrego samopoczucia, najskuteczniejszą strategią jest wyjaśnienie korzyści.
Jeśli odłożymy na bok szantaż edukacja naszych dzieci zdalibyśmy sobie sprawę, że ostatecznie prawie zawsze z własnej woli wybierają zachowania, które są najkorzystniejsze dla nich samych i otaczających je osób. Jeśli pozwolimy im być inteligentnymi, będą mieli okazję stać się inteligentnymi. Być może będziemy bardziej zmęczeni, będziemy musieli się pogodzić i być bardziej obecni w ich procesie edukacyjnym, ale oni zyskają większą autonomię, lepszą samoocenę, a przede wszystkim poczucie obowiązku. Warto, prawda?
Nie oszczędzajcie swoim dzieciom trudności życiowych; raczej naucz ich, jak je pokonać.
-Louis Pasteur-
