Dziś przedstawiamy wam kilka pouczających zwrotów Fernando Pessoa, jednego z największych poetów wszech czasów
Jednym z najbardziej tajemniczych aspektów Pessoi była jego obsesja na punkcie używania etonim . Są to postacie fikcyjne wskazane jako autorzy jego dzieł. Do najbardziej znanych należeli Alberto Caeiro Alvaro de Campos Bernardo Soares i Ricardo Reis. Opublikował także krytykę pod adresem tych rzekomych autorów, którymi był nikt inny jak on sam.
Wierzę, że nazwanie czegoś oznacza zachowanie jego pełnej wartości i pozbawienie go przerażającego aspektu. Pola są bardziej zielone w opisie niż w rzeczywistości. Gdyby kwiaty opisać w atmosferze wyobraźni frazami, które je definiują, miałyby kolory tak trwałe, że nieosiągalne w naturalnym życiu komórek.
-Fernando Pessoa-
Najciekawsze jest to, że te heteronimy nie były zwykłymi pseudonimami ani podpisami. Każda postać miała swoją charakter i jego własny styl . Ci, którzy studiowali jego dzieła, czasami wątpią, czy Fernando Pessoa rzeczywiście był jego prawdziwą tożsamością. W każdym razie autor ten pozostawił nam niezwykłe dzieła, z których ekstrapolujemy siedem zdań skłaniających do refleksji.
Zwroty Fernando Pessoa
Wzrost: dojrzały motyw w Fernandzie Psusa
Twórczość Fernando Pessoa jest bardzo bliska filozofii. Jego refleksje są ostrym wypadem w logikę istnienia. W tym zdaniu na przykład demonstruje paradoks myślenia i niemyślenia: Świadomość nieświadomości życia jest największym męczeństwem narzuconym inteligencji .
Stwierdzenie to jest uderzające, ponieważ obnaża zasadniczą sprzeczność. To dzięki inteligencji i świadomości odkrywamy istnienie nieświadomości. To drugie jest niedostępne, ponieważ jest nieświadome i jako takie nie w pełni dostępne rozumowi. Możemy tylko zrozumieć wiedzieć niewiedzy .
Sposób widzenia świata
Spojrzenie definiuje tożsamość. Jednocześnie tożsamość definiuje spojrzenie. Zatem jedna i druga rzeczywistość są zawsze ze sobą powiązane. Można to przełożyć na jedno z najpiękniejszych zdań Fernando Pessoa: Ponieważ mam wymiar tego, co widzę, a nie wymiar mojego wzrostu.
To oznacza, że im szersze spojrzenie, tym większa osoba obserwująca . I odwrotnie, ci, którzy mają wizję krótkiego zasięgu, są osobami charakteryzującymi się małością. Wzrost w tym sensie przenośnym określa sposób widzenia rzeczywistości.
Poznajemy się i myślimy
Pessoa walczył z i przeciw myśli, która wyzwala i więzi. Daje radość zrozumienia, ale i pozbawia życie świeżości, jak sam poeta przyznaje w tym zdaniu: Niepoznanie siebie to życie. Źle znać siebie to myśleć.
Chce nam to powiedzieć prawdziwych rzeczy w życiu się po prostu doświadcza . To jest pełnia. Jednakże ciągłe myślenie jest ograniczonym ćwiczeniem, które prowadzi jedynie do częściowych rezultatów i uniemożliwia pełne poczucie istnienia. Tam życie jest silniejsze niż myśl.
Oszustwa miłości
Pessoa definiuje miłość jako konstrukcję myśli, coś, co ma wiele wspólnego z wyobraźnią. Z jego słów jasno wynika: Nigdy nikogo nie kochamy. Po prostu uwielbiamy wyobrażenie o kimś. Jest to nasza koncepcja (w skrócie nas samych), którą kochamy.
Ostatecznie twierdzi, że Miłość jest to egoistyczna projekcja. Widzimy w innych to, co chcemy lub powinniśmy widzieć. Ich rzeczywistość nam umyka i tak naprawdę nigdy jej nie poznajemy. Po prostu konceptualizujemy to i zakochujemy się w tej konceptualizacji .
Wyjątek, dla którego nie ma reguły
Dla Pessoi każda jednostka jest nieskończoną rzeczywistością. Nie ma możliwości budowania uogólnień, które obowiązują wszystkich. Dlatego jedno ze zdań Pessoi brzmi: Nie ma żadnych zasad. Wszyscy mężczyźni są wyjątkami od reguły, która nie istnieje.
Odrzucenie wspólnego standardu dla człowieka jest równoznaczne z celebracją wyjątkowości jednostki. Choć wydaje się, że mamy wspólne cechy każdy człowiek to inny i niepowtarzalny świat . W tym sensie nie ma możliwości stworzenia jednej reguły pasującej do wszystkich.
Sukces i jego tajemnice
Według słynnego portugalskiego poety sukces się buduje: sukces polega na odnoszeniu sukcesu, a nie na posiadaniu warunków do osiągnięcia sukcesu. Każdy duży kawałek ziemi ma warunki do zbudowania pałacu, ale gdzie będzie pałac, jeśli nie zostanie tam zbudowany?
Z tym cudownym zwrotem Fernando Pessoa dyskredytuje koncepcję talentu jako potencjału . To nie mocne strony i umiejętności, które posiadamy, definiują nasz talent, to nasze działania determinują nasze umiejętności i mają decydujący głos.
Śmierć to odwieczny temat
Jeśli chodzi o jego śmierć, Pessoa stwierdził, co następuje: Patrząc na zwłoki, śmierć wydaje mi się odejściem. Trup sprawia na mnie wrażenie wyrzuconej sukienki. Ktoś wyszedł i nie musiał zabierać tej jednej sukienki, którą miał ze sobą.
To piękne zdanie mówi o ciele jako o fasadzie tego, kim jesteśmy. w śmierć nie ma nikogo . Martwe ciało nie reprezentuje tego, kim jest ta osoba. Kto umiera, po prostu już nim nie jest.
Fernando Pessoa to jeden z tych poetów, których po przeczytaniu nie można zapomnieć. W nim niezwykła wrażliwość i godna podziwu mieszanka przejrzystości . W wersach i linijkach jego pism znajdują się cudowne objawienia, które przyprawiają o dreszcze.
