Władca much, alegoria społeczeństwa

Władca Much Jest to najbardziej znane dzieło brytyjskiego autora Williama Goldinga. Wydana w 1954 roku książka nie od razu odniosła wielki sukces, lecz na przekształcenie się w klasykę literatury angielskiej musiała poczekać do okresu powojennego. Grano go w kinach dwukrotnie w latach 1963 i 1990.

To alegoria natury ludzkiej w którym każdy znak reprezentuje ważną cechę ludzkiego zachowania; Władca Much bada powstawanie społeczeństwa założonego na powietrzu przez grupę dzieci. Jak przydzielane są role w takim kontekście? Jak wybierany jest lider?

Fabuła rozpoczyna się od katastrofy samolotu pełnego dzieci w pobliżu bezludnej wyspy . Tam ocaleni muszą się zorganizować, aby przetrwać i spróbować zostać ocalonym. Na odległej wyspie, gdzie nie ma żadnych zasad i jest zamieszkana dzieci powstaje nowe społeczeństwo. NIE Władca Much odkryjemy, jak zło może powstać w każdym człowieku, niezależnie od wieku.

Ludzie nigdy nie okazują się dokładnie tym, czym myślą, że są
–Władca much–

Dzieci rozmawiają Władca Much przywódca i alegoria

Tytuł dzieła jest częściowo alegoryczny i nawiązuje do Belzebuba, czyli zła. Obraz zła przedstawiony jest w powieści w głowie dzika, którą dzieci umieszczają na włóczni; ten sam w stanie rozkładu jest otoczony przez muchy.

Dotarł na wyspę dzieci spotykają się z nadzieją na przeżycie i jak najszybsze zbawienie, demonstrując w ten sposób towarzyskość właściwą człowiekowi. Być może uwarunkowane przez społeczeństwo, w którym dorastały, być może ze względu na strach lub instynkt przetrwania, dzieci wybierają przywódcę. Rola ta jest demokratycznie przypisana Ralphowi, który mimo, że nie jest już dzieckiem inteligentny jest najbardziej zwinny i silny oraz wzbudza zaufanie u innych.

Co wydawało się okazją do rzucenia wyzwania dorośli a udowodnienie, że dzieci mogą być bardziej sprawiedliwe i racjonalne, kończy się prawdziwą katastrofą. Od momentu wyboru przywódcy rozprzestrzenia się poczucie rywalizacji, a stamtąd nienawiść, która doprowadzi do sytuacji tragicznej i wymykającej się spod kontroli. Bez dorosłych i bez praw to oni decydują:

Ralph: Jest przywódcą wybranym przez resztę dzieci.Reprezentuje demokrację, ma dobre intencje i chce, aby pozostali zjednoczeni. Postanawia rozpalić ognisko w nadziei, że zostanie zauważony i zabrany w bezpieczne miejsce. Pomimo swoich dobrych intencji zawsze konsultuje się z Piggy, co kończy się utratą kontroli i przywództwa.

Jack: jest przeciwieństwem Ralpha, kolejnego urodzonego, ale autorytarnego przywódcy.Jest najstarszy w grupie, ale przybył po Ralphie do ich instytutu i nie został wybrany, co go denerwuje. Jego postawa jest arogancka i pesymistyczna, nie wierzy już, że zostaną zbawieni i stopniowo popada w irracjonalność, stając się coraz bardziej brutalny. Zasiewa strach w pozostałych dzieciach, namawiając je, aby do niego dołączyły.

Świnka: jego imię oznacza małą świnkę i jest to główny obiekt żarty ze względu na swój wygląd i astmę. Jest jedną z najbardziej inteligentnych postaci i reprezentuje racjonalność. Ze względu na jego stan fizyczny nikt nie wybiera go na przywódcę, jednak cieszy się pełnym zaufaniem Ralpha, który zawsze prosi go o pomoc.

Szymon: podobnie jak Piggy nie cieszy się doskonałym zdrowiem. Jest dzieckiem powściągliwym i jest klasyfikowany jako dziwny jednak jest również ceniony za swoją wielką wrażliwość, szczególnie w stosunku do zwierząt. Jest to postać odkrywcza, która odkrywa Władcę Much i jest nosicielem prawdy.

Rogera: jest jedną z postaci, która ewoluuje najbardziej na początku o godz Roger pojawia się jako cichy i nieśmiały chłopiec, ale wkrótce odkrywa nową twarz; w obliczu braku przepisów prawnych, które mogłyby potępić jego działania, postanawia uciec się do przemocy.

Dzieci w tej historii ustanawiają hierarchię, porządek inspirowany światem, z którego pochodzą, ale który ostatecznie ulegnie załamaniu i radykalizacji. W obliczu strachu nie potrzebują racjonalnego przywódcy, ale silnego, który zapewni im spokój i żywność.

Czym jesteśmy? Ludzie? Zwierzęta? Dzikusy?
– Władca Much –

Natura zła ne Władca Much

Władca Much ma być obrazą Rousseau który utrzymywał, że człowiek w swoim naturalnym stanie jest dobry i nie zna zła i że to społeczeństwo go psuje i prowadzi do niegodziwości. W powieści Goldinga dzieje się dokładnie odwrotnie: dzieci są wolne i znajdują się w stanie całkowicie naturalnym, jednak wobec braku społeczeństwa dyktującego zasady dają się ponieść swojej złej naturze, zachowując się w sposób całkowicie irracjonalny.

Drugą stronę medalu reprezentuje Hobbes, który twierdzi, że społeczeństwo reguluje niegodziwość byśmy zachowywali się jak istoty racjonalne. Na tym froncie można umieścić pracę Golding, pomimo próby wybrania przywódcy i założenia społeczeństwa, dzieci czują się na wyspie na tyle wolne, że postanawiają nie być już nikomu posłuszne.

Widzimy, że na początku starają się naśladować zachowania znanego im świata dorosłych. Znajdują muszlę, która zamieni się w symbol demokratyczny oddać głos innym; organizują się, aby podtrzymać ogień, aby zdobyć żywność i pracować. Wkrótce jednak ta utopijna demokracja kończy się upadkiem.

Niektóre dzieci postrzegają wyspę jako wymarzone miejsce bez rodziców i nauczycieli... Więc po co komukolwiek słuchać? Po co zachowywać się zgodnie z zasadami? Liderzy odegrają kluczową rolę, a dzieci będą musiały zdecydować, po której stronie staną dopóki nie wybuchnie wojna.

Plotka o tym, że na wyspie żyje bestia, sprawi, że dzieci będą się bać i wybiorą najsilniejszego; inni poczują wolność wynikającą z możliwości puszczenia wodzy swoim najdzikszym instynktom. W ten sposób wyspa, początkowo rajska, stanie się autentyczna okropne miejsce zniszczenia.

Na naszej wyspie możemy się bawić do czasu aż przyjdą po nas dorośli
– Władca Much –

Władca Much odbicia

Władca Much nie chodzi tylko o ludzką naturę czy utratę niewinności ale także organizacji społeczeństwa. Na swój sposób te dzieci tworzą z niczego nową zorganizowaną hierarchię, której role przypominają nam o prawdziwym świecie.

Podzielą się na frakcje, tak jak robią to dorośli polityka staną w obliczu wojny i porzucą racjonalność. Nie będą nagradzać inteligencji, nie będą szukać przywódcy kierującego się rozsądkiem, ale raczej silnego, który ochroni ich przed strachem.

Wszystko to przypomina nam o świecie, jaki znamy, skłaniając do refleksji nad funkcjonowaniem i znaczeniem demokracji . Postrzeganie go jako świata, w którym każdy ma głos, utopii pierwotnie zaplanowanej przez dzieci, a którą one same zniszczą.

Muszą zdać sobie sprawę, że strach nie może zranić bardziej niż sen
– Władca Much –