Kiedy mówimy o miłości, zawsze wydaje się, że więcej jest równoznaczne z lepszym, ale wiara w to kłamstwo jest jak połknięcie trującej pigułki udającej cukierek. Jeśli przeanalizujemy chwile przeżyte z bliskimi nam osobami i zdamy sobie sprawę, że wiele z nich charakteryzuje się cierpieniem, to znaczy, że coś jest nie tak... Staliśmy się ofiarami tego, co nazywają miłością.
Kochać to nie cierpienie, to nie ciągłe poświęcanie się i rzucanie się na ślepo. Kochać to nie zamykać oczu, nie usprawiedliwiać nawet tego, co niewysłowione, ani nie przebaczać niczego z litości . Miłość to nie bycie zależnym, to nie rozwój pępowiny, która przykuwa nas do partnera.
Miłość to nie tylko kwestia ilości, ale i jakości. Kochać nie nadmiernie chronić to nie jest bieganie za osobą rozwiązującą wszystkie jej problemy czy budowanie obronnej bańki mydlanej wokół dziecka uwięzionego w ciele dorosłego. I oczywiście kochanie nie oznacza zniszczenia na poziomie fizycznym i psychicznym: jeśli nasz związek negatywnie wpływa na naszą równowagę emocjonalną, a nawet na nasze zdrowie i integralność fizyczną, z pewnością kochamy za bardzo.
Pomysł, że prawdziwa miłość nie chce niczego w zamian, jest wymysłem uległości: jeśli dajesz, chcesz otrzymywać. Wzajemność jest naturalna.
-Walter Riso-
Maski w parze
Wydaje się, że istnieje między nimi ogromna przepaść mężczyźni i kobiety co oddziela ich sposób postrzegania i radzenia sobie z relacjami. Wartości kulturowe, otrzymane wykształcenie, środowisko rodzinne, w którym się wychowało, a nawet sama biologia odgrywają zasadniczą rolę w tym problemie.
Doświadczenia z dzieciństwa związane z naszymi autorytetami, zwłaszcza z rodzicami, mają zasadniczy wpływ na sposób, w jaki odnosimy się do innych przez całe życie. Bolesne i trudne sytuacje, braki emocjonalne, brak ważnych postaci czy brak ograniczeń to tylko niektóre z czynników, które wyznaczają nasz sposób poszukiwania i dawania uczuć.
Z jednej strony niektóre kobiety radzą sobie z miłością poprzez budowanie silnego związku zależność lub obsesja na punkcie drugiej osoby. Ta rzeka emocji przeżywana jest w sposób bardzo intensywny i wyraża się poprzez potrzebę troski i zrozumienia ze strony drugiej osoby, wobec której często przejmuje rolę zbawiciela. . Z tego powodu może się zdarzyć, że niektóre kobiety z ogromnym współczuciem reagują na błędy partnera i nie chcą widzieć bólu we własnym życiu.
Jeśli jednostka jest zdolna do produktywnego kochania, kocha także siebie; jeśli tylko umie kochać innych, to w ogóle nie umie kochać.
-Erick Fromm-
Z drugiej strony, wielu mężczyzn zamiast tego unika emocji poprzez strategie alienacji, na przykład rozwijając obsesję na punkcie pracy, zażywając narkotyki lub poświęcając cały swój wolny czas na hobby, które pozostawia niewiele czasu na myślenie. Prawie zawsze są to strategie mające na celu blokowanie emocji i generowane przez niemożność zarządzania nimi i ich zrozumienia . Generowane przez pragnienie, aby nie stawić czoła dyskomfortowi lub problemom, ponieważ stanowią one przytłaczający ciężar, którego nie można udźwignąć, i który rodzi poczucie wstydu lub wina czego najlepiej unikać.
Zachowania te mogą wystąpić zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Ogólnie jednak możemy powiedzieć, że ci pierwsi mają tendencję do rozwijania postawy nadmiernej troski i poświęcenia jako strategii poszukiwania i oferowania uczuć, podczas gdy ci drudzy starają się chronić siebie i unikać cierpienia, koncentrując się na celach bardziej zewnętrznych niż wewnętrznych, bardziej bezosobowych niż osobistych.
Kiedy dużo staje się za dużo?
Bardzo często nie jesteśmy zadowoleni ze związku, ale zaprzeczamy rzeczywistości, wmawiając sobie, że po prostu przeżywamy zły okres. Usprawiedliwiamy to doświadczenie myśląc, że wszystkie historie miłosne są na początku pełne pasji, a potem burzliwe aż do końca.
Wybaczamy czyny innym, przekonując siebie, że się zmienią Tak naprawdę za tym wszystkim nie kryje się nic innego, jak tylko strach przed cierpieniem : mamy strach przed samotnością
Kto nigdy się nie zakochał i nie został odwzajemniony? Lub z
Sytuacje sentymentalne, których możemy doświadczyć, są najbardziej odmienne i z tego powodu także błędy, które popełniamy, oraz strategie, których używamy, aby się oszukać i które wymyślamy, aby złagodzić ból.
Głównymi motywami kłamstwa są poczucie winy, wstyd i strach.
-Daniel Goleman-
Być może gdybyśmy przestali analizować swoje zachowanie, gdy jesteśmy z kimś, i zachowanie naszego partnera, gdy jest z nami, moglibyśmy znaleźć podobne epizody, które powtarzają się kilka razy, nawet gdy ludzie się zmieniają. Miłość pojawia się i znika z naszego życia, ale zawsze napotykamy te same przeszkody.
Przychodzi taki moment, że wpadamy w błędne koło, które się powtarza. Nie jesteśmy w stanie się z niego wydostać i nawet nie wiemy, jak się tam dostaliśmy. Znowu ta sama dramatyczna melodia, te same gorzkie akordy... Problem w tym, że niezależnie od tego, jak bardzo zmieniła się orkiestra, reżyserem wciąż jesteś ty. Nawet jeśli ta osoba jest inna, nawet jeśli moment, którego doświadczasz, jest inny, nawet jeśli obiecałeś sobie, że nie popełnisz tych samych błędów, znowu jesteś. Tutaj znowu kochasz za mocno i za mocno.
Śladami przeszłości
Dlaczego nam się to przytrafia? Zachowania, których uczymy się, gdy jesteśmy mali i zaczynamy odnosić się do innych, pozostają w nas utrwalone i nadal je wdrażamy przez całe życie. Z tego powodu porzucenie lub zmiana ich jest dużym wyzwaniem i zawsze wydaje nam się trudna i niebezpieczna. Ale jeszcze trudniej jest sobie to uświadomić i stawić czoła sytuacji, aby móc wyraźnie widzieć wszystko, co się dzieje.
Sekret polega na tym, aby zacząć zrozum nas Zastanawiasz się, dlaczego ciągle szukamy kogoś, kim możemy się zaopiekować lub chronić
Jeśli nasz sposób doświadczania miłości rani nas lub osobę obok nas, ale nie robimy nic, aby zrozumieć i zmienić swoje życie, nigdy nie będzie to droga rozwoju, ale walka o przetrwanie. Jeśli kochanie jest bolesne, czas pokochać siebie, aby powstrzymać ten ból.
Kochać siebie to początek historii miłosnej na całe życie.
-Oscar Wilde-
