Nerwica to obraz kliniczny charakteryzujący się niestabilnością emocjonalną, tendencją do depresji, wysokim poziomem lęku, skłonnością do rozmyślań i ciągłym poczuciem winy. Osoby z nerwicą to prawdziwa fabryka zmartwień, mają bardzo podatny profil, ale często niezwykle dobrze reagują na terapie psychologiczne.
Wielu z Was termin „nerwica” może przywodzić na myśl minioną epokę, kiedy Zygmunt Freud skupił się na analizie psychonerwicy. w okresie, w którym próbowano zakwalifikować pod jedną etykietą wszystkie zaburzenia zmieniające to, co uważano za racjonalne myślenie.
Nerwica to tendencja psychologiczna charakteryzująca się złym zarządzaniem emocjami i wyraźnymi trudnościami w utrzymaniu kontroli.
W dzisiejszych czasach psychologia zastąpiła słowo „nerwica” różnymi terminami. Najnowsze wersje DSM-5 oddzieliły obecnie nerwicę od różnych zaburzeń klinicznych takie jak zaburzenia somatyczne, tj zaburzenia lękowe zaburzenia depresyjne lub dysocjacyjne.
Nerwica w historii
Obecnie psychoterapia opiera się na wielu mechanizmach, aby zrozumieć cechy nerwicy i zaoferować odpowiednie podejście terapeutyczne w każdym przypadku. Jednak jeszcze kilka lat temu nerwica była nadal mylącym pojęciem którym zwykliśmy etykietować każdą osobę, która wykazywała nawet minimalne oznaki zmian psychicznych.
Hipokrates położył podwaliny pod ten stan, kiedy o tym mówił Teoria moralna . Według niego były to osoby z chronicznie zaburzonymi płynami ustrojowymi. Przez tysiące lat osoby o bardziej niespokojnym i nerwowym profilu zachowania, ze skłonnością do depresji lub nadmiernego zamartwiania się, były uważane za istoty, których przeznaczeniem jest brak kontroli nad własnym życiem i sabotowanie życia innych.
Samo słowo neurotyk ma negatywną konotację, którą należy skorygować. Z tego powodu specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym dostrzegli obowiązek wykorzenienia terminu „nerwica” w celu stworzenia szerszego, logicznego i integracyjnego podejścia terapeutycznego (i społecznego) w odpowiedzi na schorzenie, które w rzeczywistości jest całkowicie uleczalne.
Charakterystyka nerwicy
Nerwica to wymiar psychologiczny, który rozwija się w skali: niektóre są umieszczone na najwyższych stopniach, inne mają tylko kilka cech. Jeśli większość z nas postrzega nerwicę jako chorobę powszechną niestabilność emocjonalna Warto zauważyć, że jego korzenie są znacznie bardziej złożone i interesujące.
Aby lepiej zrozumieć ten wymiar psychologiczny można nawiązać do ciekawej historii opowiedzianej przez Pawła Watzlawicka nawiązując do nerwicy. Porozmawiajmy o historii młotka. Wyobraźmy sobie, że nasz sąsiad potrzebuje młotka, aby powiesić obraz i przychodzi do nas o niego prosić. Mężczyzna jest jednak dość pesymistyczny i zaczyna myśleć, że mu tego nie damy; wyobraźcie sobie nie jedną, ale dziesiątki zawiłych sytuacji, które zawsze kończą się w jeden sposób lub negatywną reakcją z naszej strony.
W rezultacie gromadzi tyle frustracji i złości, że kiedy dociera do naszych drzwi, po prostu mówi: „Możesz zatrzymać swój diabelski młotek”. W obecności trzeba się do niego zbliżyć rzeczywistość . Przyjrzyjmy się razem niektórym funkcjom.
- Wysoki negatywizm i katastroficzne myśli.
- Ciągłe uczucie smutku i bezbronności.
- Fobie.
- Podatność.
- Lęk.
- Apatia, częste zmęczenie.
- Emocjonalne wzloty i upadki.
- Okresy izolacji społecznej.
- Złożone relacje emocjonalne i rodzinne (życie z osobami neurotycznymi jest zwykle dość skomplikowane).
- L Nerwica jest często mylona z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi.
- Bezsenność.
- Zaburzenia somatyczne
Jak leczy się nerwicę?
Pierwszym faktem, o którym należy pamiętać w przypadku nerwicy, jest to, że w taki czy inny sposób każdemu mogą przydarzyć się chwile charakteryzujące się nadmiernym zmartwieniem, obsesyjnymi myślami i podatnością. Według historyków postacie kalibru Newtona lub Karola Darwina wszyscy mieli bardzo wrażliwe profile, byli niestabilni, mieli zły humor i zawsze się martwili . Jednak było w nich coś genialnego, co pozwalało im skierować całą energię mentalną na właściwą ścieżkę.
Zanim zaczniemy postrzegać nerwicę jedynie jako patologię, musimy zatem zrozumieć, że wystarczy zaoferować odpowiednie zasoby osobie, która jest jej ofiarą, aby mogła lepiej zarządzać swoim światem emocjonalnym i mogła zapoczątkować zmianę. Prawdziwy problem pojawia się wtedy, gdy podmiot nie potrafi sobie poradzić z życiem codziennym uwięziony, tak jak on, w swoich lękach i zmartwieniach samotność jego domu nie jest w stanie nawiązać relacji i pracować, aby osiągnąć funkcjonalne życie.
Nerwicę leczy się psychoterapią, a najbardziej zalecaną jest terapia poznawczo-behawioralna . Jak już informowaliśmy, reakcja na te metody leczenia psychologicznego jest zazwyczaj bardzo pozytywna. Kiedy danej osobie uda się odzyskać kontrolę nad emocjami poprzez wdrożenie określonych technik radzenia sobie, większość wcześniej zgłaszanych objawów może stracić intensywność do czasu zniknąć .
