Znany jako Paracelsus, jego prawdziwe imię brzmiało Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim . Był jedną z najciekawszych postaci w historii medycyny i nauki w ogóle. Uważany przez niektórych za szalonego wizjonera, był niewątpliwie wielką osobą twórczą.
Ambicja intelektualna była tym, co wyróżniało Paracelsusa. Był zagorzałym badaczem kamienia filozoficznego, nieznanej substancji, która pozwoliła mu zamienić ołów w złoto. I w ten sam sposób poświęcił się poszukiwaniu eliksiru wiecznej młodości, ciężko pracując w tym sensie.
To, co wykuwa się w ogniu, jest alchemią, niezależnie od tego, czy dzieje się to w piekarniku, czy w kuchni.
-Paracelsus-
Dzięki swoim fantastycznym przygodom Paracelsus stał się niezwykłym badaczem. Uważany jest za ojca toksykologii i farmakologii. Coś w rodzaju hybrydy magika i naukowca . I choć był innowatorem, był także gorącym orędownikiem swoich mitycznych i mistycznych przekonań.
Początki geniuszu
Paracelsus urodził się w 1493 roku na obszarze dzisiejszego Zurychu (Szwajcaria) . Kilku członków jego rodziny było lekarzami, w tym jego ojciec, co silnie wpłynęło na jego zainteresowanie tą dyscypliną.
Podczas młodzież pracował jako analityk w kopalniach. Gwarantowało mu to solidną wiedzę o minerałach, która później okazała się decydująca w jego pracy. W wieku 16 lat rozpoczął studia na Uniwersytecie w Bazylei, a później uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Ferrarze.
Choć związany z życiem akademickim, Paracelsus był przekonany, że medycyny nie można uczyć w placówce. Od początku był także bardzo krytyczny wobec ówczesnej medycyny oficjalnej . – zapytał Hipokrates Awicenna i Galen. Wzbudziło to pewną niechęć do niego ze strony jego współpracowników.
Paracelsus eksperymentatorem
Wkrótce Paracelsus zdecydował się na samodzielne eksperymentowanie i nawiązanie bezpośredniego kontaktu z chorymi . Przez to zyskał złą opinię wśród lekarzy. Jego wygląd fizyczny również był nieco krytykowany, ponieważ był niski, łysy i otyły . Być może także z tego powodu ten geniusz zawsze wolał towarzystwo najbardziej potrzebujących.
Eksperymenty i innowacyjne metody, które zaczął z powodzeniem stosować, dały początek mitom i legendom wokół jego sylwetki. Mówiono, że zawarł pakt z diabłem. Popularnie nazywany był też przeklętym lekarzem. Oskarżano go o magię i czary, ale w rzeczywistości był człowiekiem głęboko wierzącym w Boga.
Napięcia z kolegami i innymi władzami doprowadziły go do zostania włóczęgą . Kiedy już dotarł na miejsce, nie potrzebowało wiele czasu, aby wywołać konflikt. A potem znowu wyjdź. Jednak obok jego złej reputacji rozeszły się także wieści o jego skuteczności jako lekarza.
Alchemia i chemia
Paracelsus stosował minerały i związki chemiczne do leczenia chorób, gdy nie było to jeszcze modne . Dzięki temu mógł przez pewien czas leczyć nieuleczalnych pacjentów. Istnieją dowody na to, że skutecznie leczył przypadki epilepsji, trądu i dny moczanowej. Był pierwszym lekarzem, który opisał kiłę i zaproponował leczenie oparte na rtęci.
Ten wielki badacz był także wynalazcą laudanum, jednego z pierwszych znanych chemicznych środków przeciwbólowych. Szczegółowo zbadał także trucizny i sformułował obowiązującą do dziś maksymę: to dawka czyni truciznę.
W przeciwieństwie do swoich współczesnych Paracelsus był lekarzem bardzo bliskim i uważnym wobec swoich pacjentów. On też wierzył, że jego wiedza powinny być w domenie publicznej. Z tego powodu wygłaszał przemówienia do społeczności, wyjaśniając swoją naukę prostym językiem.
Paracelsus: nowe podejście do medycyny
Paracelsus stwierdził, że medycyna opiera się na czterech głównych filarach: filozofii, astronomii, alchemii i cnota . Uważał, że rośliny i minerały same w sobie nie leczą, ale aby były naprawdę skuteczne, potrzebują dobroci i boskiego natchnienia.
W przeciwieństwie do ówczesnych lekarzy był przekonany o skuteczności interwencji chirurgicznych. Usługę tę wykonywali wówczas fryzjerzy i tylko w ściśle określonych okolicznościach. Wielu lekarzy wieki później inspirowało się ich metodami.
Nie każdy był jego wrogiem. Wśród swoich wielbicieli nie miał nikogo innego jak Erazm z Rotterdamu którego był lekarzem i osobistym przyjacielem . Niemiecki książę zaoferował mu ochronę. Zmarł w młodym wieku 47 lat, zabity przez przestępców, którzy próbowali go okraść. Przybyli jednak za późno: cały swój majątek przekazał już biednym.
