Istnieje ogromna różnorodność syndromów i zaburzeń psychicznych, a nazwy wielu z nich pochodzą od metafor wyjaśniających ich skutki. Syndrom Piotrusia Pana w Jerozolimie Otella, efekt Bena Franklina Mandeli... Ale bardzo szczególnym jest tak zwany efekt kameleona.
Rzeczywiście, kameleony, te gady o małych łuskach, z dużymi kolorowymi oczami i wysuwanymi językami. Słyną szczególnie z jednej cechy: zmiany koloru skóry. Pomimo tej osobliwości the popularne przekonanie To, że te zwierzęta się maskują, nie jest całkowicie dokładne . Podobnie efekt kameleona u ludzi nie jest reprezentatywny dla ludzi zmieniających kolor, ale dla sposobu, w jaki to zmieniają.
Kameleony zmieniające kolor
Tylko niektóre gatunki kameleonów potrafią zmieniać kolor. Gady te są bezbarwne, a zmiana odcienia nie zawsze następuje w zależności od otaczającego środowiska. Większość różnic wynika w rzeczywistości ze stanu fizjologicznego: kameleony reagują na temperaturę i zmiany czasu.
Kolor może się również zmieniać przy innych okazjach ze względu na pewne czynniki psychologiczne. Na przykład w obecności przeciwnika lub samicy. Te gady mogą również zmieniać kolor podczas walki wskazując, czy się boją, czy wściekają. Różny kolor jest zatem niczym więcej niż środkiem komunikacji między kameleonami.
Ludzie, którzy zmieniają kolor
W jednym z filmów Woody'ego Allena Zelig pojawia się ciekawa postać. Grany przez samego reżysera główny bohater Leonard Zelig pojawia się w kilku scenach wchodząc w interakcję z różnymi ludźmi. Do tego momentu wszystko jest w normie poza tym Zelig za każdym razem przybiera inny wygląd. Kiedy przebywa w towarzystwie kolorowych ludzi, jego cera i ton głosu ulegają zmianie. W obecności Żydów zapuszcza brodę i baki. Kiedy spotyka osoby z nadwagą, jego waga również wzrasta.
Ten dziwny przypadek analizuje film doktor Eudory Fletcher, granej przez Mię Farrow, która stawia diagnozę Zeligowi skrajny przypadek niepewności, który prowadzi go do ukrywania się wśród ludzi, od czasu do czasu dostosowując swój wygląd, aby zostać zaakceptowanym. Zelig posiada nadprzyrodzoną zdolność zmiany swojego wyglądu, aby dostosować się do środowiska, w którym się znajduje i z tego powodu nazywany jest człowiekiem kameleon . Po kłamstwie na temat czytania książki Moby Dicka Aby czuć się częścią społeczeństwa, potrzeba akceptacji staje się problemem fizycznym i psychologicznym.
Jak widać, film Woody'ego Allena jest parodią próbującą doprowadzić karykaturę do skrajności. Pokazuje nierzeczywistą sytuację, ale taką, która może pomóc nam lepiej zrozumieć, na czym polega efekt kameleona.
Zespół ten nazywany jest także zarażeniem emocjonalnym i składa się z: tendencja do przeżywania i internalizowania emocji podobnych do tych, które obserwujemy i w ten sam sposób wpływać na innych. Jest to proces, w którym człowiek staje się jednocześnie ofiarą wpływu innych osób grypa inne osoby lub grupy z własnymi emocjami i zachowaniami.
Efekt kameleona
Termin efekt kameleona definiuje rzeczywistość, w której podmiot działa niemal jak lustro dla innych ludzi. Dlatego jest skłonny naśladować emocje innych lub przynajmniej te, o których nieświadomym przekonaniu wyrażają je inni. Efekt nie ogranicza się do tego: imitowane są także postawy i mimika język ton, akcent i słownictwo.
Naszą naturalną reakcją, gdy ktoś ma atak śmiechu, jest śmiech. Kiedy otaczają nas ludzie z innym akcentem niż nasz, zmiana rytmu nie trwa długo. Jeśli siedzimy obok osoby ze skrzyżowanymi nogami, prawdopodobnie skończymy siedząc w ten sam sposób. Nawet jeśli efekt ten nie zawsze występuje, mamy tendencję do robienia tego przy różnych okazjach, świadomie lub nieświadomie.
Funkcja efektu kameleona
Funkcję efektu kameleona z perspektywy ewolucyjnej rozumiał wówczas Karol Darwin. Nasz stan umysłu jest częściowo zdeterminowany przez gesty, które wykonujemy. Jednocześnie jesteśmy pod wpływem sygnałów emitowanych przez innych. Wszystko to skutkuje większym dobrostanem osobistym i pozwala nam lepiej zintegrować się z grupą. Nie zdając sobie z tego sprawy, pewne drobne sygnały od innych mówią nam, jak się zachować, a nasze neurony lustrzane skłaniają nas do ich naśladowania.
Prawdopodobnie każdy z nas ma w sobie Zeliga. Kiedy jesteśmy z innymi ludźmi, dostosowujemy się do nich, aby osiągnąć ten sam stan emocjonalny. Emocje są jak wirus rozprzestrzenili się wokół nas. Od urodzenia jesteśmy zaprogramowani, aby zarażać i być zakażanymi emocjami. Jeśli my doświadczymy pozytywnych emocji, inni też ich doświadczą. Wręcz przeciwnie, jeśli my doświadczymy negatywnych emocji, inni też to zrobią. Chociaż proces ten jest w dużej mierze nieświadomy, my sami możemy zrobić pierwszy krok dzięki naszym pozytywnym emocjom.
-John Lennon-
