Pożegnanie z osobami, które kochamy najbardziej, nie jest łatwe, zwłaszcza jeśli chodzi o nasze dzieci . Jako rodzice wiemy, że w pewnym momencie będą musiały wylecieć z gniazda; jednak nawet jeśli wierzymy, że jesteśmy gotowi stawić czoła tej sytuacji, kiedy nadejdzie czas, wszystko się zmieni i nasz świat się zawali.
To normalne, że jesteśmy smutni i zaniepokojeni śmiercią naszych dzieci. Jesteśmy za nie odpowiedzialni, odkąd byli mali, powiedzieliśmy im niezależny .
Celem jest odejście
(Giuseppe Ungaretti)
Wielu rodziców nie akceptuje tej rzeczywistości, co powoduje wielkie konflikty między nimi a ich dziećmi. Nawet jeśli pożegnanie z dziećmi jest przygnębiające, musisz zrozumieć, że ta emancypacja jest pożyteczna i stanowi część cyklu życia. Jeśli tak się nie dzieje, oznacza to, że mamy do czynienia z Syndrom pustego gniazda .
Kiedy wychodzisz, czujesz się źle
Syndrom pustego gniazda to stan pełen smutku i poczucia samotności. Rodzice nie mogą sobie poradzić z rozłąką ze swoimi dziećmi i zaczynają odczuwać niepokój. Choć myśleli, że są gotowi na tę chwilę, w rzeczywistości nie są tacy gotowi; wielu w nich zaprzecza tej rzeczywistości.
Obecnie sytuacja ta nasiliła się: młodym ludziom coraz więcej czasu zajmuje opuszczenie gniazda, a niektórzy w ogóle tego nie robią. Sytuacja ekonomiczna lub wygoda dalszego mieszkania w domu sprawiają, że rodzice nie muszą przygotowywać się do oddalania się od swoich dzieci, ponieważ wierzą, że zostaną one z nimi na zawsze.
Prawdą jest, że jeśli masz więcej niż jedno dziecko, ten krok może być mniej skomplikowany: jedno zniknie, ale być może drugie pozostanie. Jeśli jednak miałaś tylko jedno dziecko, jego odejście sprawi więcej bólu: to Twoje jedyne dziecko i nie chcesz go stracić. Sam fakt, że wyjeżdża na wakacje z dala od Ciebie przez długi czas, onieśmiela Cię.
Odpuszczenie jest łatwiejsze, gdy relacje między rodzicami i dziećmi są zdrowe . Wpływ ma również to, czy więzi z rodzicami są mniej czy bardziej silne. Na przykład w przypadku matki pojedynczy która musiała samotnie wychowywać dziecko, więź będzie prawdopodobnie bardziej zależna niż ta, która rozwinęła się w innych okolicznościach. W tym przypadku matka
Emancypacja nie jest stratą
Trudno przezwyciężyć tę sytuację, gdy rodzice przeżywają ją w tak dramatyczny sposób. Dla nich W rzeczywistości dzieci po prostu rozpoczną swoje życie tak, jak robili to ich rodzice w ich czasach . Zbudują taki rodzina ale oni nadal tam będą.
Oczywiście wyjazd za granicę to nie to samo, co pobyt blisko rodziców. Niemniej jednak jest wielu rodziców, którzy nie mając dzieci w domu, czują się tak, jakby stracili je na zawsze. Z tego powodu ważna jest zmiana wizji martwego ciągu jako synonimu straty.
Jeśli masz partnera, przezwyciężenie tej sytuacji jest znacznie łatwiejsze. Możesz wykorzystać tę okazję do podróży, aby skupić się na swoim związku jako para i doświadczenia na żywo, których do tej pory nie próbowałeś. Wielu rodziców zapomina o opiece nad swoim partnerem, ponieważ za bardzo skupiają się na swoich dzieciach. Teraz możesz zmienić tę okoliczność.
Jeśli czujesz się samotny i za bardzo wspierasz swoje dziecko, nie podcinaj mu skrzydeł i nie wzbudzaj w nim poczucia winy za opuszczenie domu. Wyjdź ze znajomymi, porozmawiaj z innymi, ciesz się życiem podróż poznać nowych ludzi
Zaakceptowanie tej sytuacji jest bardzo ważne, aby umożliwić zdrową emancypację.
Okoliczności są bardzo różne, ale nie możemy próbować zatrzymać naszych dzieci w domu. Jeśli chcą się wyemancypować, nie możemy stawiać przeszkód na ich drodze lub sprawić, że poczują się niekomfortowo; jest to niesprawiedliwe wobec nas lub ich i nasze relacje mogą się z tego powodu pogorszyć.
Pożegnanie z dziećmi jest trudne, ale jest to prawo życia. Prędzej czy później wszyscy uciekamy, aby przeżyć nowe doświadczenia rosnąć i założyć własną rodzinę. Pożegnanie z dziećmi nie oznacza ich utraty ani porzucenia, nie oznacza nawet samotności. Opuszczenie ich oznacza podążanie do przodu, zmianę, przekształcenie i dojrzewanie.
