Fobia impulsywna: co to jest i jak ją leczyć

Fobia impulsywna to intensywny strach przed podążaniem za impulsem, utratą kontroli i wyrządzeniem krzywdy sobie lub innym. Niektóre klasyfikacje diagnostyczne uważają fobię impulsywną za odmianę zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD). W rzeczywistości jest to natrętna myśl, która atakuje lub przejmuje umysł podmiotu i skłania go do wdrożenia pewnego rodzaju zachowania lub myśli (przymus), aby okiełznać niepokój wywołany samą myślą.

Zobaczmy poniżej, jak rozpoznać fobię impulsową i jak ją leczyć.

Jak rozpoznać fobię impulsową?

Z klinicznego punktu widzenia fobię impulsową uważa się za odmianę OCD. diagnoza charakteryzująca się intensywnym lękiem przed własnymi impulsami.

Główne cechy kliniczne definiujące to zaburzenie to:

Natrętne myśli, które krążą wokół możliwości podążania za impulsem i utraty sprawdzać .
• Treść tej myśli antycypuje agresję wobec siebie lub innych.
Intensywny strach, który powstaje na skutek samego doświadczania tych myśli.
• Dąż do wdrożenia zachowań zapobiegawczych lub unikających, aby zapobiec spełnieniu się tych myśli.

Jakie są najczęstsze impulsy?

Każdy, kto uda się do terapeuty i otrzyma diagnozę fobii impulsowej, zwykle jest w stanie zidentyfikować swój problem. To ten rodzaj myśli, który wywołuje strach przed skrzywdzeniem bliskich (dzieci partnerów-rodziców) lub sobie (rzucając się z balkonu, pod metro lub skręcając samochodem na autostradzie). W każdym razie u pacjenta obserwuje się połączenie myśli i działania.

Impulsywna fobia zwykle ma precyzyjną dynamikę.

Temati stracić kontrolę.
• Ta myśl lub obraz jest oceniany jako katastrofalny .
• Dlatego osoba wykorzystuje wszystkie posiadane zasoby psychologiczne, aby wymazać te myśli lub obrazy .
• Ponieważ skupianie się na myśli jest niewłaściwą strategią, wywołany udręką wzrasta, a myśli wyprzedzające stają się jeszcze silniejsze.
• Wreszcie, nie będąc w stanie kontrolować treści myśli (nikt nie jest w stanie tego zrobić), u podmiotu pojawia się myśl o utracie kontroli, powodując, że strach staje się bardziej intensywny.

Osoby zwracające się do psychologa z powodu fobii impulsywnej zazwyczaj odnoszą się do myśli, które wywołują strach przed wyrządzeniem krzywdy członkom rodziny (partnerom, rodzicom lub dzieciom).

Najczęstsze konsekwencje fobii impulsowej

Każde zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub fobia (jeśli obiekt strachu jest obecny codziennie) powoduje znaczny spadek jakość życia pacjenta.

Jest to konsekwencja faktu, że podmiot stara się zapanować nad strachem i zapobiegać sytuacjom wywołującym lęk. stopniowo i nie zdając sobie z tego sprawy, kończy się to rezygnacją z różnych aspektów swojego życia osobistego. Większość jego energii jest skierowana na próbę kontrolowania strachu.

Jednocześnie jedną z głównych konsekwencji fobii impulsowej jest poczucie, że wróg oba w sobie. Ponieważ jest to zaburzenie egodystoniczne (istnieje dysonans pomiędzy tym, co dana osoba myśli i czego chce), samopotrzeba kontroli własnych myśli jest bardzo duża. Rezultatem jest uczucie walki z samym sobą.

Innymi słowy, podmiot czuje, że jego uwagę zdominowała obsesja i strach przed własnymi impulsami. Jednocześnie postrzega je jako elementy zewnętrzne i dlatego podlegające kontroli. Niespełniając tego zadania, czuje, że jest źródłem swojej obsesji, stąd poczucie walki z tym, co mówi jego głowa.

Na dłuższą metę ta wewnętrzna walka powoduje stany lękowe i depresję, którymi również należy się zająć podczas terapii.

Jakie jest leczenie fobii impulsowej?

Leczenie fobii impulsywnej, niezależnie od przedmiotu obsesji (niezależnie od tego, czy wiąże się to z krzywdą dla siebie lub innych), musi zawsze mieć charakter psychologiczny. W przypadku skrajnego lęku można je uzupełnić leczeniem psychofarmakologicznym przepisanym przez psychiatrę. Ogólnie rzecz biorąc, podejście terapeutyczne do tej fobii jest zgodne z leczeniem stosowanym w przypadkach OCD.

Każdy rodzaj zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych lub fobii (jeśli obiekt strachu jest obecny codziennie) powoduje znaczne obniżenie jakości życia pacjenta

Powiedzmy, że to zawsze musi mieć podłoże psychologiczne, ponieważ To psycholog posiada przeszkolenie i doświadczenie niezbędne, aby pacjent mógł osiągnąć zmiany w poniższych punktach (stosując różne techniki psychoterapeutyczne).

• Zrozum, jak powstał problem i jaki jest jego obecny poziom działania.
• Oceń i zidentyfikuj rozwiązania, które pacjent już wypróbował, a które zawiodły.
• Daj siłę sprawdzonym już rozwiązaniom, które faktycznie działają.
• Pomóż pacjentowi zrozumieć, jak działa jego umysł i jego zaburzenie, a tym samym przejmij większą kontrolę nad tym, co się dzieje.
Odłącz osobę od jego myśli. Myślenie o geście nie oznacza jego wykonania, możliwości wykonania lub zwiększenia prawdopodobieństwa jego wystąpienia.
• Odzyskaj aspekty życia, które dana osoba docenia, ale ostatecznie zaniedbała.
• Zapobiegaj nawrotom i konsoliduj nabyte narzędzia psychologiczne.

W końcu Należy zauważyć, że chociaż istnieją różne podejścia psychologiczne w leczeniu fobii impulsowej, mamy jedynie badania dotyczące skuteczności strategii poznawczo-behawioralnych.

Nie oznacza to, że inne podejścia są nieważne, ale raczej, że nie zostało to udowodnione naukowo.

Jeśli czytając, zidentyfikowałeś się jako osoba cierpiąca na fobię impulsywną, pamiętaj, że jest to problem psychologiczny Im szybciej się z tym zmierzysz, tym szybciej się go pozbędziesz.