Matthieu Ricard jest tybetańskim mnichem buddyjskim, który był zaangażowany w badania i rozwój wpływu treningu mentalnego na mózg na Uniwersytecie Madison-Wisconsin w Princeton i Berkeley. Naukowcy ogłosili Matthieu najszczęśliwszym człowiekiem na świecie (a przynajmniej najszczęśliwszym ze wszystkich uczestników badania) po przeanalizowaniu aktywności jego mózgu w trakcie 12-letniego badania.
W ramach tych badań badali funkcjonowanie jego mózgu za pomocą różnych technik i narzędzi, niektórych tak nowoczesnych jak jądrowy rezonans magnetyczny (RMN). Dzięki tym procedurom zarejestrowano wysoki poziom aktywności lewej kory przedczołowej związanej z pozytywnymi emocjami.
Badanie to opublikowane w 2004 roku przez Narodowa Akademia Nauk (Stany Zjednoczone Ameryki) przyniosło rezultaty, które stanowią piąte najczęściej odwiedzane źródło naukowe w historii .
Ludzkiego szczęścia na ogół nie zdobywa się wielkimi trafami, które mogą się zdarzyć kilka razy, ale małymi rzeczami, które zdarzają się każdego dnia.
-Benjamin Franklin-
Co dolega najszczęśliwszemu człowiekowi na świecie
Porównania są zabójcą szczęścia
Według najszczęśliwszego człowieka na świecie kluczowym czynnikiem, który wydaje się zabijać szczęście, jest nawyk skonfrontuj się z nami z innymi . W tym sensie mnich ujawnił także, że nie zgadza się z nadanym mu tytułem – najszczęśliwszego człowieka na świecie – uważając go za absurdalny.
W ten sposób the neurologia ujawnił, co czyni najszczęśliwszego człowieka na świecie nieszczęśliwym: porównywanie się z innymi . Jego zdaniem, porównując się z innymi, tak naprawdę widzimy tylko wycinek ich życia. Ogólnie rzecz biorąc, dokonując porównania, skupiamy się tylko na odnoszącej największe sukcesy lub wyróżniającej się części innych ludzi, nie biorąc pod uwagę części, która jest mniej godna pozazdroszczenia.
Kiedy widzimy kogoś, kto odniósł sukces, zwykle myślimy, że miał szczęście i uznał, że sytuacja sprzyja jego osiągnięciu. Rzadko widzimy proces i poniesione poświęcenia: widzimy tylko wynik. Nie zaglądamy za kulisy i nie oglądamy prób, po prostu doceniamy występ. Dokonując porównania, pozostaje nam zatem poczucie niższości, które powoduje niezadowolenie.
Każdy jest geniuszem. Ale jeśli
-Albert Einstein-
Szczęście przychodzi z wiekiem
Według badania przeprowadzonego przez Andrew Oswalda, profesora ekonomii i nauk behawioralnych na Uniwersytecie w Warwick w Wielkiej Brytanii, podczas którego przebadano ponad 500 000 osób rozproszonych pomiędzy Ameryką i Europą szczęście przychodzi z biegiem lat . W tym samym duchu rozwinęły się badania, w ramach których grupa naukowców z Uniwersytetu Wisconsin wyłoniła najszczęśliwszego człowieka na świecie.
Chociaż pierwsze lata dorosłości towarzyszą optymizm i radość, stopniowo wszystko się komplikuje, aż do kryzysu, który pojawia się około 40. roku życia. Według badań przeprowadzonych przez najpoważniejsze instytuty na całym świecie, takie jak America's General Social Survey podczas gdy najbardziej nieszczęśliwi ludzie są w grupie wiekowej 40 i 50 lat, najszczęśliwsi są w grupie wiekowej 70 lat.
I nie ma to wiele wspólnego z dochodami i zdrowiem . Layard wykazał, że powyżej rocznego dochodu wynoszącego 15 000 dolarów na mieszkańca (lub równowartość tej siły nabywczej) wzrost PKB kraju przestaje mieć wpływ na poziom dobrobytu. Powiedział, że Amerykanie są bogatsi od Duńczyków (średnio), ale nie są szczęśliwsi.
Oprócz zmiennej wieku Codzienna medytacja przyczynia się do szczęścia a przynajmniej tak pokazała nauka. W badaniu medytacji i współczucia na Uniwersytecie Wisconsin wykazano, że 20 minut medytacji dziennie może wystarczyć, aby zwiększyć nasze subiektywne samopoczucie.
Skanery wykazały wysoką aktywność lewej kory przedczołowej mózgu podczas medytacji w porównaniu z jej prawym odpowiednikiem, co pozwalałoby na nienormalnie duża zdolność do szczęścia i zmniejszona skłonność do negatywności .
