Miłość platoniczna: co to jest?

Miłość platońska to wyrażenie bardzo często używane w gwara . Pomimo platońskiego przymiotnika wiążącego to uczucie z wizją filozoficzną Platona, przekonamy się, że to, co postulował grecki filozof w odniesieniu do miłości, ma niewiele wspólnego z tą definicją.

Jak wiemy, miłość zawsze była tematem, który dał nam wiele do rozmowy. Od niepamiętnych czasów stanowiło źródło inspiracji dla wielu poetów, pisarzy, myślicieli i filozofów, a znany starożytny grecki filozof Platon nie był wyjątkiem. Spróbujmy zdefiniować pojęcie miłość platoniczna w poniższych akapitach.

Wyjaśnienia dotyczące Platona

Platon był greckim filozofem, uczniem Sokratesa i nauczycielem Arystotelesa. Zawdzięczamy mu liczne pisma, m.in Sympozjum i Mit jaskiniowy . W pierwszym Platon rozwija swoją koncepcję miłości, która będzie stanowić podstawę, na podstawie której następnie zdefiniuje miłość platońską.

Dla Platona miłość jest motywacją, która prowadzi nas do poznania i kontemplacji piękna samego w sobie.

Platon wierzył, że istota ludzka składa się z duszy i ciała, przy czym dusza należy do płaszczyzny idei, a ciało do płaszczyzny materialnej. Dusza współistnieje zatem z ciałem, w którym jest uwięziona. Obie rzeczywistości są jednak niezależne.

Wychodząc od tej koncepcji filozoficznej Platon rozwija swoją koncepcję miłości, która jest błędnie interpretowana przez wielu, którzy określają miłość platońską jako miłość czystą lub duchową, choć wcale nią nie jest. Miłość proponowana przez greckiego filozofa podąża drogą pośrednią: unika rozwiązłości, ale także wstrzemięźliwości, gdyż dla Platona moralność była równoznaczna z powściągliwością .

Miłość

Ogromna ilość zastosowań, znaczeń i odczuć kryjących się za tym pojęciem utrudnia jego zdefiniowanie. Zatem jedną z cech strukturalnych miłości jest to, że jest o coś uniwersalna koncepcja, która nawiązuje do pokrewieństwa między ludźmi .

W języku włoskim termin miłość oznacza szereg uczuć różniących się od siebie życzenie namiętna i intymna miłość romantyczna do bezpłciowej bliskości emocjonalnej miłości rodzinnej. Obejmuje także głęboką pobożność, czyli jedność, typową dla miłości religijnej.

Niezależnie od rodzaju miłości, o której mówimy, emocje z nią związane są niezwykle potężne, a nawet można je zaklasyfikować jako nieodparte, ponieważ nie można od nich uciec. Jest ważnym bodźcem do nawiązywania relacji międzyludzkich, dlatego jest źródłem inspiracji dla sztuki i przedmiotem badań psychologii .

To, co dzieje się z miłości, jest zawsze poza dobrem i złem.

-Fryderyk Nietzsche-

Co obejmuje pojęcie miłości platonicznej?

Platoński przymiotnik kojarzony z pojęciem miłości nawiązuje do doktryny greckiego filozofa. Platon w Mowa Sokratesa definiuje miłość jako motywacja lub impuls, który prowadzi nas do próby poznania i kontemplacji piękna samego w sobie . Kochać wieczne, zrozumiałe formy lub idee, które są doskonałe i wykraczają poza fizyczne piękno, które można docenić; jednak tego nie wyklucza.

Innymi słowy dla Platona Miłość rodzi się z pragnienia odkrywania i podziwiania uroda . Proces rozpoczyna się, gdy ktoś docenia piękno fizyczne, a następnie przechodzi w kierunku piękna duchowego, aby osiągnąć maksymalny etap czystego, namiętnego podziwu emanującego z esencji piękna.

Miłość platońska nie ma zatem nic wspólnego z miłością nieosiągalną i niemożliwą. Zamiast tego chodzi o miłość wykraczającą poza granice piękna fizycznego, poziom być może trudny do osiągnięcia. Elementy seksualne nie są rozważane po prostu dlatego, że prawdziwa miłość do Platona nie jest skierowana do osoby, ale do transcendentnej istoty piękna.

w Sympozjum Platon wyjaśnia ten postulat w następujący sposób:

[…] Biorąc pod uwagę piękno dusz wyższe od piękna ciał, szczęśliwy jest ten, kto jest cnotliwy w duszy, nawet jeśli niewiele ma w sobie blasku, wystarczy, że ją kocha, opiekuje się nią, myśli i szuka takiego rozumowania, które czyni młodych ludzi lepszymi, tak że jest zmuszony ponownie kontemplować piękno, które kryje się w zasadach postępowania i uznać, że wszelkie piękno ma związek z samym sobą i uważać tę formę piękna ciała za coś nieistotnego.

Piękno i miłość u Platona

Według Platona w obecności piękna rodzi się w nas miłość, którą można określić jako impuls lub determinację, która popycha nas do jego poznania i kontemplacji . Jest to szereg faz, które następują stopniowo i w każdej istocie można docenić inną formę piękna:

Piękno ciała: to jest pierwsza faza. Zaczyna się od uczucia miłości w szczególności do pięknego ciała, które ewoluuje, aby w ogóle docenić piękno.

Piękno dusz: po pokonaniu bariery docenienia i zakochania się w wyglądzie fizycznym danej osoby, zaczynamy skupiać się na jej świecie wewnętrznym; odnosi się do poziomu moralnego i kulturowego danej osoby. W tej fazie miłości pokonujemy aspekt cielesny i przechodzimy od sfery fizycznej do duszy.

Piękno mądrości: docenić piękno ducha dusza prowadzi jednoznacznie do umiłowania wiedzy dla idei wykraczających poza ukochaną osobę.

Piękno samo w sobie: kiedy udało się pokonać trzy poprzednie fazy, otwierają się nowe i ostateczne drzwi, którymi jest możliwość doświadczenia miłości do piękna samego w sobie, emitowanego przez dowolny przedmiot lub podmiot. To jest najwyższy, największy poziom miłości.

Ten ostatni krok charakteryzuje się beznamiętną, bezinteresowną i czystą znajomością piękna. Zastanów się nad uczuciem, którego nie masz Nie jest to zatem miłość sama w sobie niemożliwa, ale raczej oparta na uznaniu doskonałych, zrozumiałych i wiecznych idei i form. .

Dlaczego miłość platoniczna wiąże się z miłością nieosiągalną?

Po raz pierwszy użył wyrażenia miłość platoniczna Marsilio Ficino

Według Platona dotarcie do czystości tego uczucia jest w zasadzie niemożliwe, gdyż nie opiera się ono na interesach, lecz na cnocie. Innymi słowy byłaby to miłość doskonała, a ponieważ doskonałość jest jedynie iluzją realnego świata – nic nie jest doskonałe – byłaby możliwa jedynie w świecie idei.

Dla uproszczenia można tak powiedzieć Miłość platońska oznacza miłość wyidealizowaną, która nie obejmuje pożądania seksualnego . W języku potocznym mówimy o tym jako o romantycznym uczuciu, które odczuwasz do osoby, która z jakiegoś powodu jest nieosiągalna. W związku z tym taka miłość nie może obejmować więzi seksualnej.

W tym sensie wyrażenie to jest zgodne z postulatem greckiego filozofa; uwzględnia się jednak tylko mniejszą przestrzeń w porównaniu z tą, do której odnosi się pojęcie miłości platońskiej. Wyrażenie to jest zatem błędem potocznego i częstego użycia.

Co kontempluje miłość platoniczna?

Według Platona piękno jest równoznaczne ze sprawiedliwością, dobrem i prawdą. Miłość szuka więc sprawiedliwości, dobra i prawdy, bo ich potrzebuje, rzucając się za nimi. Podsumowując Miłość platońska nawiązuje do aktywności polegającej na poszukiwaniu i odnajdywaniu tej części duszy, której nam brakuje w drugim człowieku, owszem, ale w tym, który reprezentuje dla nas wszystko, co dobre, piękne, prawdziwe, słuszne .

Z tego powodu miłość platoniczna nie jest tak naprawdę miłością niemożliwą i nieosiągalną; jest to droga pośrednia, która oczywiście może zawierać element seksualny, choć nie stanowi jej centralnego punktu. Można generować i nawozić więcej niż ciało można zakochać się w ideach duszy innej istoty i niekoniecznie oznacza to wykluczenie cielesnego elementu płciowego. Oznacza włączenie, ale jednocześnie wykracza poza nie.