Chwalcie publicznie zalety swoich dzieci, chwalcie je, kiedy na to zasługują, ale poprawiajcie ich błędy prywatnie. Krzyki I wypominanie głośno i częste porównania z innymi dziećmi pozostają
Temat dotyczący tego, czy konieczne jest karcenie dzieci w miejscach publicznych, jest złożony i delikatny. Niektórzy rodzice nie wahają się robić przy wszystkich scen pełnych krzyku i krytyki, nie myśląc o konsekwencjach. Wystarczy błąd w zachowaniu, zła ocena lub nie na miejscu słowo
-Paulo Freire-
Cóż, istnieje również inny możliwy scenariusz, który jest zupełnie inny. Weźmy przykład: jesteś z synem w centrum handlowym i to z jakiegokolwiek powodu zachowanie to nie jest właściwe. Natychmiast ludzie wokół ciebie zaczną rzucać ci ostrzegawcze spojrzenia, czekając, aż ukarzesz dziecko, udowadniając, że potrafisz rozwiązać sytuację kilkoma słowami i stosując rygorystyczną dyscyplinę.
Jeśli tego nie zrobisz, natychmiast zostaniesz uznany za złego rodzica. Jednak taka presja społeczna nie zawsze uwzględnia złożoność ścieżki edukacyjnej dziecka
Podstawą wychowania jest inteligencja, a także uczucie, intuicja i takt niezbędny, aby nie ranić i nie pogłębiać negatywnych emocji. Zachęcamy do refleksji nad tym.
Publiczne karcenie: subtelna forma krzywdzenia
Relacja z dziećmi charakteryzuje się tą samą dynamiką, co każda inna relacja międzyludzka. Każdy, kto jest przyzwyczajony do publicznego karcenia partnera w sposób oskarżycielski, pogardliwy lub ironiczny, rani drugiego. Menedżera, który beszta jednego ze swoich pracowników przy innych, nie można uznać za dobrego lidera.
Po raz kolejny konieczne jest wprowadzenie tego w życie „Inteligencja emocjonalna . Nagana przed grupą widzów podważa naszą samoocenę jest niczym innym jak publicznym upokorzeniem dokonanym złośliwie i bez znieczulenia. Gdyby każdy z nas miał w sobie odpowiednią wrażliwość i empatię, łatwiej byłoby zrozumieć, że istnieją granice, których nie wolno przekraczać.
Cóż, jeśli chodzi o edukację, temat jest jeszcze delikatniejszy. Są na przykład nauczyciele i profesorowie, którzy mają zły zwyczaj poprawiania błędów uczniów przed całą klasą i to w uwłaczający sposób: jest więcej niż oczywiste, że nigdy nie zdasz mojego egzaminu. Z kolei wielu rodziców
Częstym błędem jest porównywanie zachowania dziecka z zachowaniem rodzeństwa lub innego dziecka: Twój brat jest mądrzejszy, Twoi koledzy z klasy są znacznie mądrzejsi, ty zawsze jesteś na ostatnim miejscu.
- Jednocześnie rozmawianie z innymi ludźmi o prywatnych aspektach lub aspektach związanych z zachowaniem ich dzieci w ich obecności, tak jakby nie mogły słyszeć, widzieć ani słuchać, jest częstym nawykiem, który może negatywnie wpłynąć na samoocenę najmłodszych. Pamiętaj o tym.
- Karcenie krzykami skupiającymi się wyłącznie na braku lub błąd zaangażowane i bez edukacji, proponowanie sugestii lub ukierunkowywanie dziecka jest taktyką niepedagogiczną, której należy unikać.
Pomóż swoim dzieciom wzrastać z cierpliwością i miłością
Koryguj, kieruj, dyscyplinuj, karz, jeśli to konieczne, ustalaj granice. Ale zawsze rób to z cierpliwość prywatnie i bez krzywdzenia. Nie myśl, że oznacza to pozostanie niewzruszonym, gdy nasze dzieci zachowują się niewłaściwie w miejscach publicznych. Bynajmniej.
Klasyczny policzek, którego niektórzy używają, aby powstrzymać destrukcyjne zachowanie dziecka, często tylko wzmacnia jego złość lub negatywne emocje. Uderzenia nie uczą, ale ranią, odciskają piętno wewnętrznie i mają taki sam skutek jak wyrzuty pogardliwy typ z tobą, nie ma nic do zrobienia. Nie wiem, co z tobą zrobić.
W sytuacjach, w których jest to od nas wymagane
Klucze do dyscyplinowania w miejscach publicznych
Jak wynika z badania przeprowadzonego przez Laboratorium Badań nad Rodziną z Uniwersytetu w Hampshire publiczne karcenie dziecka . Zwiększą się
- Nie zwracaj uwagi wyroki innych. Nie czuj presji otoczenia w supermarkecie, u lekarza czy na ulicy: to nie im musisz udowadniać, że jesteś dobrym rodzicem, ale swojemu dziecku.
- W niektórych sytuacjach możesz czuć się zawstydzony zachowaniem dziecka, aleNie daj się ponieść frustracji. Wykorzystaj w praktyce swoją inteligencję emocjonalną i spróbuj dostroić się do niego, aby zrozumieć, co spowodowało taką postawę.
- Zamiast powiedzieć mu, żeby przestał, krzykiemdawaj sugestie, które pobudzą go do refleksji: masz dwie możliwości:
Zawsze należy pamiętać, że dzieci to delikatne stworzenia . Ich emocjonalny świat szczęście .
Bądź cierpliwy i spróbuj zrozumieć jego emocje. Wiedz, że te same rzeczy, które mogą urazić Ciebie, mogą zranić Twoje dziecko. Więc pamiętaj chwal publicznie i poprawiaj prywatnie, ale bez krzywdzenia
