Język ciała w depresji

Język ciała depresji obejmuje mikroekspresję, postawy i ruchy które ujawniają zmieniony stan umysłu. Ważne jest, aby o tym wiedzieć: w rzeczywistości te stany neurotycznego smutku często mogą pozostać niezauważone. To, czego usta nie mówią, często jest wykrzykiwane przez ciało.

Depresja, jak każdy inny nastrój, ma wpływ na organizm. Nie tylko ją kształtuje nadając jej określony kształt, ale także wpływa na nasze zdrowie. Ciało i umysł tworzą jedność: to, co dzieje się w jednym wymiarze, ma wpływ na drugi.

Językiem depresji jest nieświadomy . Jednak ci, którzy na nas patrzą, mogą to zrobić

Depresję napędzają niezagojone rany.

-Penelope Sweet-

Kluczowy punkt twarzy języka ciała depresji

Mikroekspresja twarzy szczególnie wskazuje na nastrój . To te drobne ruchy twarzy, które nigdy nie kłamią. Są to reakcje mimowolne, kontrolowane przez mózg limbiczny produkowane bez naszej wiedzy i bez możliwości zarządzania nimi według własnego uznania. W mowie ciała depresji najbardziej charakterystycznymi mikroekspresjami są:

Opadające górne powieki.Skóra wydaje się lekko wiotka, co sprawia wrażenie, że leżący pod nią mięsień zwiotczał. Szczelina powiekowa – miejsce, w którym górne powieki stykają się z dolnymi – tworzy lekką krzywiznę w dół.

Brak skupienia w spojrzeniu. U osoby z depresją oczy nie skupiają się na konkretnym punkcie. To tak, jakby wzrok został utracony, nawet jeśli jest skupiony na przedmiocie.

Linia ust skierowana w dół.Kształt ust przypomina półkole otwierające się w dół. Końce warg lekko opadające. Jest to prawdopodobnie najczęstsza imitacja depresji.

Brwi. Osoby z depresją zazwyczaj lekko marszczą brwi. Nie tak bardzo, jak wtedy, gdy jesteś martwić się lub tylko lekko zły. Twarz jako całość wygląda na zaskoczoną i zawiedzioną.

Postawa głowy

W języku ciała depresji pozycja, jaką zajmuje głowa w stosunku do ciała, jest wymowna. Głowa jest zwykle pochylona w dół . Podczas gdy ciało odchyla się lekko do tyłu, wystaje nieco do przodu.

Ponadto głowa często jest przechylona na bok, prawie zawsze na prawą stronę. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy osoba z depresją słucha kogoś, komu daje władzę lub autorytet.

Ton głosu i sposób mówienia

Cechy wyrażające stan umysłu pojawiają się także w tonie głosu. Ogólnie rzecz biorąc, osoba z depresją przyjmuje niski ton głosu, a jego sposób mówienia przypomina płacz. The głos jest lekko popękany lub ma ledwo wyczuwalną chrypkę.

Jednocześnie osoby cierpiące na depresję skąpią słów i przekazują niewiele emocji. Ma trudności z wyraźnym artykułowaniem słów, jakby był przez coś złapany lenistwo .

Język ciała w depresji: postawa ciała i inne szczegóły

The postawa ciała jest to jeden z najbardziej widocznych aspektów w języku depresji. Zazwyczaj ciało jest wiotkie, a kręgosłup zakrzywiony jak muszla. To tak, jakby osoba z depresją zamykała się w sobie.

Bardzo często ruchy są powolne, czasami połączone z agresywnymi lub gwałtownymi gestami. Kiedy idzie, również powłóczy nogami, ujawniając zmęczenie ruchem.

Wreszcie, osobę z depresją można rozpoznać po tym, jak często wzdycha. Robi to w każdej sytuacji i kilka razy dziennie. Ten nawyk można odczytać jako sfrustrowane pragnienie poczucia się komfortowo.