W niektórych momentach naszego życia wszyscy znaleźliśmy się na rozdrożu i musimy podjąć trudną decyzję. Zaczynamy mieć wątpliwości i jesteśmy zdenerwowani, bo nie wiemy, którą drogę wybrać. Nie martw się, to normalne. Jednakże, gdy niezdecydowanie wpływa na nasze codzienne życie, nasze relacje i objawia się stresem, lękiem, a nawet depresją, możemy spotkać się z przypadkiem abulomania .
L’ abulomania jest to upośledzające zaburzenie psychiczne, a nie problem braku bezpieczeństwa. Osobom dotkniętym tą patologią brakuje pewności siebie, nie potrafią podejmować decyzji i mają trudności w kontaktach z innymi (partnerami, przyjaciółmi, rodziną, współpracownikami itp.). Na przykład konieczność wyboru między dwoma deserami może być odyseją. Cóż, tak, abulomania osiąga ten punkt.
Co powoduje abulomanie?
Aby ustalić przyczynę abulomanii, należy przeprowadzić dogłębne badanie dotkniętego pacjenta nie jest jasne, jakie mogą być przyczyny tego problemu. Jednak badania potwierdzają kilka hipoteza .
Jedna z możliwych przyczyn może mieć swoje źródło w kora przedczołowa mózgowy. Jest to obszar związany z podejmowaniem decyzji, dlatego wielu badaczy uważa, że może być ściśle powiązany z tym zaburzeniem psychicznym. Inną z hipotetycznych przyczyn jest wykształcenie, chociaż badacze oceniają tę hipotezę ostrożnie.
Początek abulomanii powoduje takie niezdecydowanie, że paraliżuje podmiot
Nadopiekuńczość podczas dzieciństwo może to być podatny grunt dla abulomanii jako nadopiekuńczość powoduje nienormalną zależność od decyzji innych. To zaburzenie psychiczne może się również ujawnić, jeśli w dzieciństwie doświadczyłeś upokorzenia lub porzucenia. Zawstydzenie, skrajna niepewność i brak zaufanie same w sobie mogą powodować abulomanię.
Kwestia ta nie została jeszcze wyjaśniona i dotychczas badacze nie byli w stanie poprzeć dającej się udowodnić tezy dowodami empirycznymi. Z tego powodu, mimo że trwają refleksje nad przyczynami, nie mogą one zagwarantować, że istnieje jeden czynnik wyzwalający, który w ogóle wyjaśnia to zjawisko.
Życie osoby chorej na abulomanię
Należy uważać, aby nie pomylić abulomania z zależność emocjonalna . Dlatego tak ważne jest skontaktowanie się ze specjalistą, który może pomóc w nazwaniu problemu. Jak się zaraz przekonamy, niektóre okoliczności mogą sugerować przypadek uzależnienia lub niepewności.
Osoby cierpiące na abulomanię zwykle unikają samotności w sytuacjach, w których mogłyby stanąć przed dylematem. Nie dlatego, że boi się samotności, ale dlatego, że potrzebuje kogoś, kto podejmie za niego decyzję i weźmie odpowiedzialność za ten wybór.
Sytuacja ta powoduje i podsyca strach przed porzuceniem: jeśli podmiot zostaje sam, nie jest w stanie podjąć decyzji. Z tego powodu w skrajnych przypadkach epizody samobójstwo .
Ze względu na jego zależność od innych the Może zostać wykorzystana lub porzucona przez partnera ze względu na jej dużą bierność i nieumiejętność wyrażenia swojego sprzeciwu. Jeśli osoba chora na abulomanię zostaje sama, czuje się opuszczona, zagubiona i bezbronna.
Diagnoza i leczenie
Zaburzeniu psychicznemu towarzyszy stan lękowy i depresja główne objawy, z którymi pacjenci zwracają się do lekarza. Istnieją trzy testy, które pomagają w postawieniu diagnozy: Wielofazowy Inwentarz Kliniczny Millona (MCMI-II), Wielofazowy Inwentarz Osobowości Minnesota (MMPI-2) i Tematyczny Test Apercepcji (TAT).
Po rozpoznaniu zalecamy podjęcie leczenia mającego na celu przezwyciężenie abulomanii. Proces ten polega przede wszystkim na próbie złagodzenia zaburzeń lękowych, stresowych czy depresyjnych, a dopiero później na leczeniu samego zaburzenia psychicznego. W tym celu specjalista użyje narzędzi, które pomogą pacjentowi uzyskać większą autonomię i rozwijać umiejętności społeczne, takie jak asertywność. W wielu przypadkach konieczna będzie także praca nad odbudowaniem poczucia własnej wartości.
Aby pokonać to zaburzenie, niezbędna jest wizyta u psychologa lub psychiatry. Jednak wiele osób cierpiących na abulomanię uważa swoje problemy z niezdecydowaniem za coś normalnego lub coś, co można rozwiązać samodzielnie, w rzeczywistości sytuacja jest znacznie poważniejsza.
Osoby cierpiące na to zaburzenie nie są w stanie podjąć nawet najmniejszej decyzji. Posiłek strzyżenie (obcinam czy nie? Zmieniam styl czy nie? Farbuję czy nie?) wybieram pracę noszę parasolkę czy nie. Niezdecydowanie jest takie, że jeśli chcesz zaplanować weekend ze znajomymi, ostatecznie nic nie zostanie zrobione.
Mieszkanie obok osoby z tym zaburzeniem może powodować dyskomfort u innych, ponieważ: masz wrażenie, że zawsze musisz jej dawać wejście . I rzeczywiście tak jest, ale prawdą jest również, że dana osoba jest w gorszej sytuacji i będzie niezwykle wdzięczna każdemu, kto zaoferuje jej możliwość zdobycia bezpieczeństwa i uzyskania autonomii. Możemy pomóc osobom cierpiącym na abulomanie!
