Teoria pola Kurta Lewina

Wiele lat temu, zanim pojawiła się gałąź psychologii zwana psychologią społeczną, zachowania rozumiano jako proste reakcje. The behawioryzm była to popularna teoria, a naukowcy wykorzystali jej założenia, próbując wyjaśnić zachowanie. Gdy ktoś nas uderzy, reagujemy chroniąc się, aby odeprzeć atak lub zapobiec kolejnemu. Zatem w ramach tego paradygmatu wzorowano się na bodźcach i skojarzeniach.

Jednak ta zależność bodziec-reakcja była zbyt prosta. Behawioryzm odłożył na bok ludzkie poznanie i myśli. Nie brał pod uwagę faktu, że zachowania są wynikiem interakcji między ludźmi a środowiskiem (Caparrós 1977). Uświadomił to sobie Kurt Lewin. Psycholog ten formułował różne teorie, w tym teorię pola, kładąc nacisk na interakcje grup z otoczeniem . Dzięki studiom

Życie Kurta Lewina

Kurt Lewin urodził się w Prusach, obecnie znanych jako Polska. Później jego rodzina przeniosła się do Niemiec, gdzie Kurt studiował medycynę i biologię, choć ostatecznie bardziej zainteresował się psychologią i filozofią. Z Niemiec Kurt został wysłany na front I wojny światowej i tam został ranny. Po powrocie rozpoczął pracę w Instytucie Psychologii w Berlinie. Wraz z powstaniem nazistowskim Kurt zdecydował się opuścić Niemcy i osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na kilku uniwersytetach .

Kurt miał kontakt z ideologiami bliskimi socjalizmowi, marksizmowi i walce o prawa kobiet . Te pomysły doprowadziły go do wniosku: psychologia może pomóc zmienić społeczeństwo, czyniąc je bardziej egalitarnym . Dlatego poświęcił swoje wysiłki próbie zidentyfikowania i zrozumienia, które czynniki wpływają na nasze zachowanie.

Aby zrozumieć system, należy go zmienić

-Kurt Lewin-

Aby zbadać ludzkie zachowanie Kurt Lewin szukał inspiracji w teoriach wywodzących się z teorii względności i fizyka kwantowa (Diaz Guerrero 1972). Odkrył teorię, która mogłaby wykorzystać teorię pola. Aby zintegrować to z psychologią, zdecydował się badać zachowania bez izolowania ich od ich naturalnego kontekstu.

Skoncentrował się na badaniu grup. Jego badania stworzyły precedens dla tego, co stało się psychologią społeczną i psychologią organizacji . Jego eksperymenty skupiały się na psychologii grup, dynamice zmian organizacyjnych i przywództwo .

Teoria pola

Zainspirowany teorią pola w fizyce Kurt Lewin ustalił dwa podstawowe warunki teorii pola w psychologii. Pierwszym jest to zachowanie należy wywnioskować na podstawie zestawu współistniejących faktów (Fernandez 1993). Drugie głosi, że te współistniejące fakty mają charakter pola dynamicznego, którego stan zależy od wszystkich pozostałych.

Dziedzina w fizyce to obszar przestrzeni, w którym występują właściwości reprezentowane przez wielkości fizyczne (temperatury, siły itp.). Lewin wykorzystał fizyczną koncepcję pola siłowego (Lewin 1988) w swojej teorii pola, aby wyjaśnić czynniki środowiskowe, które wpływają na ludzkie zachowanie.

Jego zdaniem zachowanie nie zależy od przeszłości ani nawet przyszłości, ale od bieżących faktów i wydarzeń oraz tego, jak podmiot je postrzega . Fakty są ze sobą powiązane i tworzą pole sił dynamicznych, które można nazwać przestrzenią życiową.

Przestrzeń życiowa lub psychologiczne pole siłowe staną się środowiskiem obejmującym osobę i jej postrzeganie rzeczywistość Następny . Ostatecznie jest to przestrzeń subiektywna, która odzwierciedla sposób, w jaki patrzymy na świat, nasze aspiracje, możliwości, lęki, doświadczenia i oczekiwania. Ponadto obszar ten ma pewne ograniczenia, wyznaczone przede wszystkim przez fizyczne i społeczne cechy środowiska.

Podejście oparte na teorii pola Kurta Lewina pozwala nam badać nasze zachowanie z perspektywy całościowej bez zatrzymywania się na osobnej analizie części. Wpływ pola psychologicznego na zachowanie jest taki, że Lewin wierzy, że je determinuje: jeśli nie nastąpi zmiana w polu, nie będzie zmiany w zachowaniu.

Według Lewina psychologia nie powinna koncentrować się na badaniu osoby i środowiska, tak jakby były to dwie części, które należy analizować oddzielnie, ale musi obserwować, jak wpływają na siebie w czasie rzeczywistym.

Jeśli nie będzie zmian w terenie, nie będzie zmiany w zachowaniu.

Odpowiednie zmienne

Podobnie jak w polu siłowym wszystkie części oddziałują na siebie . Aby zrozumieć nasze zachowanie, musimy wziąć pod uwagę wszystkie zmienne, które wpływają na nie w czasie rzeczywistym, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo. Elementów tych nie można analizować oddzielnie, ale musimy skupić się na badaniu ich interakcji, aby uzyskać całościową wizję tego, co się dzieje. Aby to wyjaśnić, Lewin (1988) wprowadził trzy zmienne uważane za fundamentalne. Te zmienne są następujące:

Siła: siła jest przyczyną działań i motywacji. Kiedy zachodzi taka potrzeba, wytwarzana jest siła lub pole siłowe, które prowadzi do realizacji działania. Działania te mają wartość, która może być dodatnia lub ujemna. Z kolei wartościowość działań kieruje siły w stronę innych działań (pozytywna) lub przeciwko nim (negatywna). Powstałe w ten sposób zachowanie jest odpowiedzią na psychologiczną mieszankę różnych sił.

Napięcie: Napięcie to różnica między wyznaczonymi celami a obecnym stanem danej osoby. Napięcie ma charakter wewnętrzny i popycha nas do realizacji celu.

Konieczność: powoduje motywujące napięcia. Kiedy w jednostce pojawia się potrzeba fizyczna lub psychiczna, budzi się wewnętrzny stan napięcia. Ten stan napięcia powoduje, że system, w tym przypadku osoba, zmienia się, próbując przywrócić stan początkowy i zaspokoić potrzebę.

Lewin tak twierdzi teoria pola określa możliwe i niemożliwe zachowania na podstawie przedmiotu . Znajomość przestrzeni życiowej pozwala nam rozsądnie przewidzieć, co dana osoba zrobi. Wszystkie zachowania, a przynajmniej wszystkie zachowania intencjonalne, są motywowane: napięcia je wyzwalają, siły je poruszają, wartościowości nimi kierują i mają one cel.

Powody

Kurt Lewin twierdzi, że nasze działania można wytłumaczyć jednym faktem: dostrzegamy określone ścieżki i sposoby uwolnienia pewnych napięć. To nas przyciąga czynności, które postrzegamy jako sposób na rozładowanie napięcia . Dla Kurta te działania miałyby wartość pozytywną i dlatego doświadczylibyśmy siły, która nas popycha do ich realizacji. Inne działania miałyby odwrotny skutek: zwiększałyby napięcie i dlatego miałyby efekt odpychający.

Aby lepiej zrozumieć ten fakt, dostrzegamy wspólną dla wszystkich potrzebę: potrzeba uznania . Kiedy odczujemy tę potrzebę, obudzi się w nas motywacja do zdobycia uznania w dowolnej dziedzinie. Motywacja ta będzie miała wartość pozytywną, która pobudzi nas do działania, aby zyskać uznanie.

To się rozwinie napięcie pomiędzy obecną sytuacją a potrzebą zdobycia uznania . Wszystko to skłoni nas do zastanowienia się nad możliwymi działaniami zmierzającymi do uzyskania uznania i w zależności od dziedziny, w której chcemy być wyróżnieni, przeprowadzimy działanie, które naszym zdaniem daje nam możliwość uzyskania takiego uznania.