Anne Frank marzyła o zostaniu dziennikarką, a potem wielką pisarką . To był jego plan na przyszłość, kiedy zaczął pisać dziennik, projekt, który według niego mógłby stać się rzeczywistością po wojnie, kiedy wszystko wróci do normy. Nie wszystko poszło tak, jak sobie wyobrażała, ale w końcu Anne spełniła swoje marzenie.
Dziennik Anny Frank uznawany jest za jedno z najbardziej poruszających świadectw wszechczasów . Tym, co czyni go wyjątkowym, jest szczery styl i niewinność, z jaką opisuje okropności wojny. Jest to nadal jedna z najchętniej czytanych książek i znajduje się na liście m.in Rejestr UNESCO Pamięć Świata .
Aby uciec przed nazistowską nienawiścią Anna Frank musiała ukrywać się z rodziną w małym, tajnym aneksie . Tajność trwała nieco ponad dwa lata, podczas których Anna pisała swój pamiętnik. Znajdujemy w nim zapisane z wielką fascynacją życie młodej dziewczyny w trakcie swojego rozwoju, wrzuconej w przerażającą rzeczywistość.
Dopóki będziesz bez lęku patrzył w niebo, będziesz mieć pewność, że będziesz czysty wewnętrznie i znów będziesz szczęśliwy.
-Anna Frank-
Krótkie życie Anny Frank
Anna Frank urodziła się 12 czerwca 1929 roku w niemieckim mieście Frankfurt nad Menem. Jego ojciec Otto Frank służył w armii niemieckiej podczas I wojny światowej, uzyskując stopień porucznika i nagrodę za waleczność wojskową – Krzyż Żelazny. Później został bankierem i poślubił Edith Höllander.
Para miała dwie córki: Margot urodzoną w 1926 r. i Annę urodzoną trzy lata później. Frankowie byli tradycyjną rodziną żydowską z wyższej klasy.
Kiedy Hitler doszedł do władzy w Niemczech w 1933 roku i rozpoczął prześladowania Żydów rodzina zdecydowała się wyemigrować do Amsterdamu .
Tutaj Otto Frank założył firmę zajmującą się sprzedażą pektyn i przypraw. Wszystko szło dobrze aż do roku 1942, kiedy naziści najechali Holandię i tu też rozpoczęły się polowania na Żydów. Holendrzy byli jedynymi Europejczykami, którzy to zrobili otwarcie sprzeciwiać się prześladowaniom ale ich protesty nie przyniosły skutku.
Uciekając przed prześladowaniami
Sytuacja Żydów stawała się coraz bardziej napięta. Otto Frank zrozumiał, że cała rodzina jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a schwytanie jest tylko kwestią czasu. Z pomocą kilku kolegów z pracy zorganizował kryjówka w tym samym budynku co firma.
W zespole tym znajdował się przyległy budynek oddzielony jedynie dziedzińcem. Miał trzy piętra, na ostatnim sekretne drzwi prowadziły na strych. Schody wejściowe ukryte za przesuwanym regałem prowadziły do małego mieszkania z dwiema sypialniami i łazienką.
Otto podzielił się swoimi planami z żoną i najstarszą córką, trzymając Annę w tajemnicy aż do czasu przeprowadzki. Stało się to 9 lipca 1942 r. Trzy dni wcześniej najstarsza córka Margot otrzymała rozkaz stawienia się przed władzami niemieckimi. Oznaczało to aresztowanie i deportację.
Nadszedł czas, aby się ukryć; Frankowie opuścili swój dom w nocy ubrali się we wszystkie możliwe ubrania, ponieważ noszenie walizek było niebezpieczne . Zostawili dom w nieładzie i notatkę, która sugerowała ich ucieczka w Szwajcarii. Plan był dobrze przemyślany.
Schronienie, wszechświat
Przez kolejne dwa lata Frankowie mieszkali w schronisku, do którego dołączyła druga rodzina i dentysta . Osiem osób do wspólnej kryjówki. Anne Frank opisała każdego z nich z wielką głębią i mistrzostwem, czyniąc z nich postaci literackie.
Dziennik opisuje ich charaktery i zrozumiałe napięcia, jakie mogą powstać w tak niepewnej sytuacji. Grupa przetrwała te dwa lata dzięki pomocy holenderskich przyjaciół, którzy zajmowali się pozyskiwaniem żywności i informowaniem o postępie wojny. W tej małej kryjówce Ania myślała o świecie i... zakochał się po raz pierwszy .
Ten mały świat dobiegł końca 4 sierpnia 1944 roku, wraz z najazdem holenderskich funkcjonariuszy gestapo. Nielegalnych imigrantów wysłano do obozu koncentracyjnego, a rodzinę Franków rozdzielono w Auschwitz.
Anna została sama z siostrą i trafiła do obozu Bergen-Belsen gdzie oboje zmarli na tyfus.
Podali mu dziennik Anny, o której istnieniu mężczyzna nic nie wiedział. Od razu zrozumiał, że jest to dokument o znaczeniu historycznym. Dwa lata później udało mu się ją opublikować, spełniając marzenie małej dziewczynki zmuszonej do śmierci w wieku 15 lat.
