Leki przeciwdepresyjne mogą złagodzić objawy spowodowane depresją fobia społeczna i zaburzenia ze spektrum autyzmu. Mogą również pomóc w przypadku sezonowych zaburzeń afektywnych, dystymii (uporczywej depresji) i przewlekłej łagodnej depresji, a także innych chorób, takich jak zaburzenie obsesyjno-kompulsywne czy zespół stresu pourazowego. Ale jak działają te leki? Jakie dają efekty?
Celem leków przeciwdepresyjnych jest skorygowanie zaburzeń równowagi chemicznej w mózgu, które uważa się za odpowiedzialne za zmiany nastroju i zachowania. Opatentowane po raz pierwszy w latach pięćdziesiątych XX wieku, zyskały popularność w ciągu ostatnich dwudziestu lat.
Czy leki przeciwdepresyjne naprawdę działają?
Trzeba powiedzieć, że leki przeciwdepresyjne na początku terapii, a więc w wielu przypadkach, nie dają żadnego efektu zanim pacjent zacznie zauważać korzyści, minie kilka tygodni.
Badania sugerują, że leki przeciwdepresyjne mogą być korzystne dla osób cierpiących na umiarkowaną lub ciężką depresję. Badania wykazały większy pozytywny wpływ na osoby z depresją w porównaniu z placebo. Na ogół nie są zalecane w przypadku łagodnej depresji, chyba że inne opcje, takie jak terapia, zawiodły.
The Królewskie Kolegium Psychiatrów szacuje, że poprawę zauważy od 50 do 65% osób przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu z 25–30% osób przyjmujących placebo.
Jak działają leki przeciwdepresyjne?
Szczerze mówiąc, eksperci nie są do końca pewni skuteczności niektórych leków przeciwdepresyjnych. Większość leków przeciwdepresyjnych działa poprzez zwiększenie poziomu neuroprzekaźników w mózgu. Ogólnie rzecz biorąc, zapobiegają one rekanalizacji tych neuroprzekaźników z przestrzeni międzysynaptycznej.
Oznacza to, że pozostają one dłużej w synapsach, stymulując większą aktywność i tym samym kompensując spadek ich poziomu. W ten sposób pozwalają na większą efektywność działania neuroprzekaźników resztkowych. W rezultacie ogólna aktywność jest, mówiąc prościej, bardziej normalna.
Niemniej jednak To tak naprawdę nie wyjaśnia, w jaki sposób leki przeciwdepresyjne łagodzą objawy depresji. Neuroprzekaźniki są jak fundament, na którym można zbudować coś bardziej złożonego. Są odpowiednikami liczb w matematyce lub liter w języku. Z tego powodu zwiększanie poziomu neuroprzekaźników w mózgu nic nie znaczy.
Z jednej strony leki na depresję dość szybko zwiększają aktywność neuroprzekaźników, ale efekty terapeutyczne zwykle pojawiają się po kilku tygodniach na poziomie subiektywnym.
Jak różne leki działają na depresję?
Wielu badaczy uważa, że korzyści ze stosowania leków przeciwdepresyjnych zależą od ich wpływu na określone obwody mózgowe poprzez zmianę poziomu neuroprzekaźników. Mówimy o serotoninie dopamina i noradrenaliny.
Wydaje się, że różne leki przeciwdepresyjne w różny sposób wpływają na poziom tych neuroprzekaźników. Dowiedzmy się jak.
Inhibitory wychwytu zwrotnego
Niektóre z najczęściej przepisywanych leków przeciwdepresyjnych nazywane są inhibitorami wychwytu zwrotnego. Wychwyt zwrotny to proces, w wyniku którego neuroprzekaźniki są w naturalny sposób ponownie wchłaniane przez komórki nerwowe w mózgu po aktywacji w celu przesyłania wiadomości między komórkami nerwowymi.
Inhibitor wychwytu zwrotnego zapobiega temu zjawisku. Zamiast ponownie się wchłaniać neuroprzekaźnik pozostaje przynajmniej tymczasowo w przestrzeni między nerwami zwaną przestrzenią międzysynaptyczną.
Teoretycznie leki te utrzymują wysoki poziom pewnego neuroprzekaźnika, który mógłby poprawić komunikację między komórkami nerwowymi poprzez wzmocnienie obwodów mózgowych regulujących nastrój.
Istnieją różne rodzaje inhibitorów wychwytu zwrotnego w zależności od różnych neuroprzekaźników, na które działają . Wśród nich wyróżniają się:
- Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny.
- Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny .
- Wreszcie inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy.
Leki przeciwdepresyjne: tetracykliczne
Leki tetracykliczne to kolejna grupa leków przeciwdepresyjnych, które choć wpływają na neuroprzekaźniki, to nie zapobiegają ich wychwytowi zwrotnemu, tak jak poprzednie. Zamiast tego wydaje się, że uniemożliwiają im łączenie się z pewnymi receptorami nerwowymi. Właśnie dlatego, że norepinefryna i serotonina nie łączą się z receptorami, które gromadzą się pomiędzy komórkami nerwowymi. Efektem jest wzrost poziomu tych neuroprzekaźników.
Wydaje się, że te leki przeciwdepresyjne działają na dwa sposoby. Z jednej strony zapobiegają wychwytowi zwrotnemu serotoniny. Z drugiej strony uniemożliwiają cząsteczkom serotoniny uwalnianym w synapsie łączenie się z pewnymi niechcianymi receptorami i zamiast tego przekierowywanie ich do innych
Leki przeciwdepresyjne: tricykliczne i IMAO
Były to pierwsze leki stosowane w leczeniu depresji. Chociaż są skuteczne, mogą powodować poważne skutki uboczne, które są szczególnie poważne w przypadku nadmiernej ekspozycji. Obecnie wielu lekarzy sięga po te leki, gdy te innowacyjne i lepiej tolerowane nie dają efektu.
Jednak tricykliczne leki i IMAO (inhibitory monoaminooksydazy) mogą w niektórych przypadkach być bardzo pomocne u osób z depresją oporną na leczenie lub w niektórych przypadkach depresji (takiej jak depresja współistniejąca z wysokim poziomem lęku).
Zapobiegają także trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne wychwyt zwrotny neuroprzekaźników ale robią to nieselektywnie. Oznacza to, że działają na serotoninę, noradrenalinę i jednocześnie na dopaminę. Chociaż leki te są oczywiście skuteczne w leczeniu depresji, dziś są zastępowane przez bardziej specyficzne.
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) blokują działanie monoaminooksydazy, naturalnego enzymu rozkładającego serotoninę, epinefrynę i dopaminę. W efekcie może wzrosnąć poziom tych neuroprzekaźników.
Wadą jest to JA MIAŁEM hamują także zdolność organizmu do rozkładania innych leków metabolizowanych przez ten enzym co zwiększa ryzyko wysokiego ciśnienia krwi, a także poziomu aminokwasu zwanego tyrozyną, obecnego w określonych produktach spożywczych, takich jak mięso i dojrzałe sery.
Nie należy także łączyć IMAO z innymi lekami, które mogą zwiększać poziom serotoniny (takimi jak niektóre leki na migrenę lub inne leki przeciwdepresyjne), ponieważ mogą powodować nadmierny wzrost stężenia serotoniny, zwany potencjalnie śmiertelnym zespołem serotoninowym.
Podsumowanie rozważań na temat leków przeciwdepresyjnych
Wiele przekonań na temat współczesnych leków przeciwdepresyjnych nadal pozostaje spekulacjami. Właściwie nie wiemy, czy niski poziom serotoniny lub inne neuroprzekaźniki powodują depresję i czy zwiększenie tych poziomów naprawdę rozwiązuje problem. Być może nadal nie wiemy wystarczająco dużo o chemii mózgu, aby zrozumieć, czy jest ona zrównoważona, czy nie.
Leki przeciwdepresyjne prawdopodobnie mają nieznane skutki i korzyści, które nie są związane z poziomem neuroprzekaźników, ale raczej z innymi, takimi jak regulacja genów wzrostu i funkcjonowanie komórek nerwowych.
To może nas zaniepokoić. Niemniej jednak Chociaż eksperci w tej dziedzinie nie mają odpowiedzi na pytanie, jak działają leki przeciwdepresyjne, wiemy, że mogą działać. Wiele badań wykazało, że leki przeciwdepresyjne przyczyniają się do lepszego samopoczucia wielu osób, a to jest naprawdę ważne.
