Mózg optymisty podchodzi do rzeczywistości, przetwarza ją i rozumie inaczej. Ta zdolność dostrzegania promieni słońca, nawet gdy wszyscy inni widzą tylko ścianę lub zamknięte okno, jest powiązana z bardzo specyficznymi obszarami mózgu odpowiedzialnymi za otwartość umysłu, elastyczność, odporność i zdolność lepszego radzenia sobie ze stresem codziennego życia.
Zatem prawdą jest, że mózg optymisty czy to działa inaczej niż u osoby pesymistycznej? Należy podkreślić, że z anatomicznego punktu widzenia (co jest logiczne) nie ma między nimi żadnej różnicy. Każdy człowiek ma taką samą strukturę mózgu, dlatego zasadnicza różnica polega na sposobie, w jaki te obszary są aktywowane i łączone ze sobą.
Nasz mózg definiuje nas, co robimy i myślimy oraz jak podchodzimy do życia. Wiemy na przykład, że chroniczny stres i utrzymywanie się wysokiego poziomu kortyzol przez dłuższy czas mogą modyfikować niektóre struktury mózgu, w tym hipokamp, ciało migdałowate i układ limbiczny. Jeśli tak się stanie, wpływa to na naszą pamięć, drastycznie zmniejsza się zdolność koncentracji i zdolność podejmowania decyzji.
Mózg, ten zmysłowy organ, który jest w pełni odzwierciedleniem wspaniałej ewolucji naszego gatunku, ma jednak swoje ograniczenia. Nie zawsze jest to tak skuteczne, jak byśmy tego oczekiwali. Tak naprawdę powszechnie wiadomo, że istnieją osoby o większej genetycznej predyspozycji do rozwoju zaburzeń psychicznych, takich jak depresja i stany lękowe. Inni, wręcz przeciwnie, wydają się bardziej odporni i lepiej tolerują stres dzięki szczęśliwemu połączeniu edukacji genetycznej i osobistych strategii radzenia sobie.
Krótko mówiąc, ludzki mózg charakteryzuje się niezwykłością plastyczność ; każdy może pracować nad przyjęciem w miarę możliwości nieco bardziej optymistycznego nastawienia.
Optymizm jest podstawą odwagi.
-Nicholas M. Butler-
Czy optymiści rodzą się czy są stworzeni?
Wszyscy znamy nieuleczalnych optymistów. Ludzi, którzy zdają się nie widzieć trudności, gdy mają problem, którzy nie tracą pozytywnego nastawienia nawet w najgorszych momentach i którzy swoim entuzjazmem przekazują innym. Jak oni to robią? Czy urodzili się z wbudowanym optymizmem? A może zajęło mu lata samokształcenia i psychologii pozytywnej, aby stać się takim?
Studia jak ta przeprowadzona przez King's College London, dostarczają interesujących danych na temat optymizmu. Genetyka odpowiada za jedynie 25% naszego pozytywnego nastawienia, co oznacza, że tylko ten niewielki procent optymizmu dziedziczymy po rodzicach. Reszta, czy nam się to podoba, czy nie, zależy od naszej postawy, naszej wizji życia i naszej determinacji.
Specjaliści w tej branży, tacy jak dr Leah Weiss, profesor na Uniwersytecie Stanforda i ekspert ds. uważności w pracy, potwierdzają, że niektórzy ludzie są z natury optymistami. Jednak to wyjaśnia ci ludzie decydują w konkretnym momencie, jaką postawę przyjąć wobec problemów i jakie strategie zastosować, aby wywołać zmianę.
Co wyróżnia mózg optymisty?
Zanim przejdziemy do opisu mózgu optymisty, należy wyjaśnić kilka aspektów. Przede wszystkim należy podkreślić, że optymizm niekoniecznie jest synonimem szczęścia. Optymistyczne podejście obejmuje po prostu wszystkie strategie i umiejętności, które pozwalają nam poprawić jakość naszego życia. Optymizm
Pozytywne nastawienie typowe dla optymistycznych ludzi wynika z bardzo ważnej umiejętności: umiejętności radzenia sobie z codziennym stresem.
Ta optymistyczna wizja pozwala lepiej zarządzać smutek . Osoby optymistyczne są zatem mniej podatne na zaburzenia lękowe i depresyjne. Wydaje się też, że mają większą predyspozycję do tworzenia silniejszych i trwalszych więzi.
Mózg optymisty: lewa półkula
Doktor Richard Davidson, dyrektor laboratorium Affective Neuroscience na Uniwersytecie Wisconsin, przeprowadził serię badań, aby wykazać zjawisko zarówno ciekawe, jak i wymowne. Sam Daniel Goleman w jednym ze swoich artykuły wyjaśnia wyniki tego badania:
Kiedy dana osoba jest zestresowana, zła lub ma wysoki poziom niepokoju, złości lub frustracji, najbardziej aktywnymi obszarami mózgu są ciało migdałowate i mózg. prawa kora przedczołowa . Wręcz przeciwnie, gdy jesteśmy w bardziej pozytywnym stanie emocjonalnym, optymistyczni, entuzjastyczni i pełni energii, lewa kora przedczołowa rejestruje wyższy poziom aktywności.
Badanie to pokazuje zatem, że pozytywne emocje aktywują lewą półkulę mózgu. Więc oto jesteśmy
Warto pamiętać o ciekawym fakcie, który często podkreśla w swoich książkach i artykułach David Goleman: wszyscy możemy wykształcić w sobie pozytywne, otwarte i elastyczne podejście. Musimy tylko nauczyć się lepiej radzić sobie ze stresem, kierować emocjami i wykorzystywać je na swoją korzyść. Nigdy nie jest za późno, skoncentrujmy się i zawsze kierujmy wzrok w stronę horyzontu.
