Pomoc hipochondrykom zwykle nie jest łatwa . Narażenie się na objawiające się niepokojące objawy może powodować frustrację i zmęczenie w środowisku rodzinnym, gdy dostępne zasoby są ograniczone. Co więcej, osoby te często mogą czuć się nierozumiane przez otoczenie, które w ich oczach nie rozumie ich skarg
Niezależnie od tego, czy choroba jest prawdziwa, czy wyimaginowana, objawy fizyczne są naprawdę postrzegane, a nie symulacja. Chociaż badania wykluczają obecność choroby fizycznej osoba hipochondryczna wymaga dalszych badań i testów, aby potwierdzić swoje podejrzenia lub wspierać swoje przekonania przed innymi.
Emocjonalne i behawioralne czynniki hipochondrii
Hipochondria to nadmierna troska o zdrowie jednostki i możliwe czynniki wyzwalające. Głównym emocjonalnym składnikiem hipochondrii jest strach . Lęk wymierzony w szczególności w zdrowie.
Dlatego też większość sygnałów wysyłanych przez organizm jednostka przypisuje potencjalnie poważnej chorobie, która zagraża dobremu samopoczuciu, a nawet życiu.
Wśród hipochondryków są one równie powszechne powtarzające się samobadania w celu wykrycia potencjalnych zmian (w przypadku bólu ran ciężarnych itp.); próbują ekstrapolować z tych obserwacji dowody na to, że choroba jest prawdziwa.
Hipochondria w sieci: zbiór chorób
Jakie wyniki daje Google, jeśli szukamy bólu głowy? Odczytanie niektórych objawów związanych z poważną chorobą otwiera drogę do autodiagnozy . Od tego momentu jednostka będzie szukać dalszych informacji, akceptując te, które pokrywają się z początkową diagnozą, a resztę odrzucając ( błąd potwierdzenia ).
W ten sposób Narzędzia wyszukiwania online stają się mieczem obosiecznym . Informacje dostępne dla wszystkich, źle zarządzane i interpretowane, mogą podsycać strach, który powoduje niepokój podmiotu, co w wielu przypadkach utrudnia interwencję. Osoba jest przekonana, że ma prawdziwy problem i że nie jest on wynikiem jej własnego cierpienia.
Jak pomóc hipochondrykom?
W pewnym momencie naszego życia i w pewnych okolicznościach wszyscy udowodniliśmy, że jesteśmy raczej hipochondrykami. Jednakże u hipochondryków, którzy ignorują opinię specjalisty, zjawisko to utrzymuje się przez dłuższy czas.
Osoba jest przekonana, że cierpi na poważną chorobę i nie znajduje ulgi w wynikach badań i interpretacji lekarza. Niemniej jednak niektóre rady mogą się przydać .
Doceniaj uczucia hipochondryków
To bardzo ważny krok. W niektórych przypadkach hipochondrycy czują, jakby mieli przed sobą ścianę, która uniemożliwia im wyrażanie swoich objawów i obaw.
Nadawanie wartości doświadczeniu oznacza postaw się w sytuacji tej osoby . Nie jest to łatwe i często zawodzimy uciekając się do prostszych i bardziej niebezpiecznych rozwiązań, co wyrażamy za pomocą zwrotów typu:
- To nic
- Zobaczysz, że lekarz powie Ci, że to nic takiego
- Mój ojciec był naprawdę chory na tę chorobę i gdybyś na nią chorował, nie byłbyś taki
- Ale jeśli lekarz powiedział Ci już, że tak nie jest, po co chcesz znowu tam iść?
Odsuń się od błędnego koła dyskomfortu
To oznacza unikaj jedzenia skargi danej osoby. Często hipochondryk potrzebuje poczucia bezpieczeństwa wśród znajomych; inni muszą jej w jakiś sposób powiedzieć, że nie jest chora, a nawet że jej wyimaginowana choroba ma pozytywne rokowania.
Jednak spokój wynikający z zapewnień innych osób na ogół nie trwa długo, ponieważ dana osoba nie potrzebuje długo prosić o nowe słowa pocieszenia, wchodząc w błędne koło.
Wdrażaj alternatywne działania w celu zapewnienia zachowań
Mamy tu na myśli czynności, które sprawiają danej osobie przyjemność i są niezgodne z poszukiwaniami samego siebie, mającymi na celu potwierdzenie choroby.
Uprawiaj sport biorąc pod uwagę, że aktywność fizyczna może generować sygnały, które jednostka może skojarzyć z zebranym materiałem na poparcie swoich podejrzeń, obaw i autodiagnozy.
Jednak po pewnym czasie i w zależności od stanu fizycznego pacjenta w danym momencie zwykle dominuje dobre samopoczucie, które raczej nie pokrywa się z obawami pacjenta.
Pomóż hipochondrykom poprosić o pomoc
Sytuacja może znacznie wykraczać poza dostępne nam zasoby, osłabiając naszą cierpliwość i energię. Dotarcie do tego punktu nigdy nie jest wskazane; lepiej jak najszybciej poprosić o pomoc. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, wiedz, że nie możesz już dłużej czekać. Musimy pomóc tej osobie i zachęcić ją do tego skontaktuj się z psychologiem .
Hipochondrycy mogą niechętnie podejmować ten krok: mogą uważać go za całkowicie bezużyteczny. Aby zachęcić ich do skontaktowania się ze specjalistą moglibyśmy wskazać, że potrzebują kogoś, kto pomoże im uspokoić niepokoje zamiast oskarżać ich o hipochondrię. Dzieje się tak, choć podejrzewamy, że właśnie to jest przyczyną ich dyskomfortu.
