Nie zawsze łatwo jest to zrozumieć, jeśli udało się pokonać żałobę. Psychologiczna reakcja na stratę może być nadal niekompletna i działać jak zainfekowana rana, zakamuflowana zmiana, która wypełnia nasze życie uwarunkowaniami i ograniczeniami. Dlatego konieczne jest rozpoznanie oznak żałoby
Przez żałobę rozumiemy każde istotne wydarzenie, które wiąże się z oddzieleniem od czegoś lub kogoś dla nas ważnego. przerwa emocjonalna utrata pracy lub nawet porzucenie roli, która nas identyfikowała i sprawiała, że czuliśmy się spełnieni. Takie wydarzenie zakłada przede wszystkim nagłe zniknięcie więzi i wygaśnięcie rzeczywistości afektywnej, którą zmuszeni jesteśmy zrekonstruować.
Kiedy ból pojawia się niedawno, każda próba odwrócenia uwagi będzie tylko irytująca. Trzeba poczekać, aż ból się przetrawi, a wtedy zabawa rozproszy to, co z niego zostało.
-Samuel Johnson-
Na pytanie, jaki jest najlepszy sposób na przezwyciężenie żałoby, można odpowiedzieć, że nie ma uniwersalnej strategii. Każdy człowiek reaguje inaczej i to jest z pewnością największa trudność. Nie możemy zalecić zestawu technik regulacyjnych, które mogą służyć nam wszystkim, ponieważ nie ma nic tak prywatnego, nieporządnego i chaotycznego jak ból strata .
Nie możemy jednak przeoczyć jednego szczegółu: możliwości odporność człowieka jest ogromna. Chociaż nigdy nie będziemy w stanie całkowicie zapełnić pustki po tej stracie, będziemy w stanie z nią żyć. Możemy nawet pozwolić sobie na to, aby znów być szczęśliwymi, chociaż najpierw musimy skutecznie stawić czoła naszemu smutkowi i pokonać go osobisty.
Niepogodzenie się z żałobą: znaki
Choć może się to wydawać dziwne, w naszym społeczeństwie zdarzają się prywatne i prawie niewidoczne żałoby. Czasem chodzi o te śmierci nieuprawnione . Przykładem są matki, które poroniły traumatyczne wydarzenie, przy którym niewątpliwie wiele kobiet wymaga specjalistycznego wsparcia, którego często nie ma w ośrodkach szpitalnych.
Częścią tego kolektywu, który nie zawsze jest rozumiany, są także dzieci. Wiele dzieci przeżywa żałobę w milczeniu, w środowisku, w którym wciąż panuje przekonanie, że ze względu na swój wiek nie rozumieją, czym jest śmierć. Z drugiej strony należy zauważyć, że w tych nieuprawnionych zgonach często uczestniczą także mężczyźni.
W wielu krajach postać człowieka w dalszym ciągu pełni tę racjonalną i ochronną rolę, w ramach której oczekuje się od niego, że nie będzie otwarcie wyrażał swojego emocjonalnego bólu . Koncepcja ta często utrudnia proces odbudowy po stracie, czasami do tego stopnia, że stan bezradności staje się chroniczny, który należy zrozumieć i naturalnie leczyć.
Zobaczmy, jakie objawy mogą wskazywać, że jeszcze nie pokonaliśmy żałoby.
Nadal nie możemy rozmawiać o osobie, którą straciliśmy
W każdym procesie żałoby musi nadejść decydujący moment. To ten, w którym w końcu się otwieramy. To ten moment, kiedy potrzebujemy porozmawiać z kimś o utraconym związku tej osoby lub o złożonej sytuacji, którą pozostawiliśmy za sobą. Rozmowa, wyrażanie, zapamiętywanie, przywoływanie pewnych wspomnień do teraźniejszości daje ulgę i komfort, a także sprzyja uwolnieniu emocjonalnemu.
Jeśli minęło kilka miesięcy, lat, a my nadal nie możemy o tej osobie rozmawiać, to żałoba jeszcze nie minęła. Jeśli postrzegamy ścianę jako gulę w gardle i nie chcemy zwrócić tego faktu lub tej ważnej osobie pamięć musimy poprosić o profesjonalną pomoc.
Fakty wywołujące nadmierne reakcje emocjonalne
Osoba ta najwyraźniej może prowadzić normalne życie. Jednak w jego codziennym życiu mogą pojawić się nagłe reakcje emocjonalne, których nikt nie jest w stanie zrozumieć. Czasami przedmiot, piosenka lub konkretna sytuacja działają jako wyzwalacz pamięci.
Nierozwiązany ból pojawia się nagle, gdy otwierają się drzwi do przeszłości, w której pojawia się pustka spowodowana stratą wciąż obecny jak otwarta rana.
Ciągłe zmiany stylu życia
Kolejnym oczywistym faktem wskazującym na niemożność przezwyciężenia żałoby jest ciągła potrzeba wprowadzania zmian. Niektórzy ludzie nie są w stanie utrzymać tej samej pracy dłużej niż dwa miesiące. Zmieniają się przyjaciele, hobby, a nawet zainteresowania. Nic nie daje satysfakcji ani ulgi i wszystko kończy się nudą . Poszukiwanie nowych rzeczy, które sprawiają, że zapominamy, jest niemal ciągłe.
Wahania nastroju
Brak przezwyciężenia żałoby często prowadzi osobę do naprzemiennych chwil euforii z momentami izolacji i wielkiej apatii . Oscyluje pomiędzy potrzebą otoczenia ludźmi a poszukiwaniem samotności i osobistą medytacją. Wszystko to są oczywiste oznaki zamaskowanej żałoby, które obniżają jakość życia osoby badanej.
OK Warto wspomnieć, że w wielu z tych przypadków często diagnozuje się depresję subkliniczną.
Jak zrozumieć, że pokonałeś smutek?
Do tej pory widzieliśmy wszystkie mniej lub bardziej zakamuflowane objawy, które wskazywałyby, że nasza strata jest nadal zbyt obecna. Do tego stopnia, że wpływa na nasze życie, ogranicza je i pozostawia w pułapce stanu chronicznego cierpienia. Wiele z tych objawów kończy się również zaburzeniami psychicznymi, które jeszcze bardziej ograniczają naszą zdolność do postępu abyśmy mogli znów być szczęśliwi.
Musimy zrozumieć, że musimy dać mózgowi czas na przystosowanie się do rzeczywistości, która zmieniła się gwałtownie, a nawet niesprawiedliwie . Z tego powodu w tym okresie przejściowym, który może trwać miesiącami i latami, nasze środowisko, nasze nastawienie, a także dobrzy profesjonaliści pomogą nam pracować nad nierozstrzygniętymi i szczególnymi kwestiami naszej żałoby.
Do wskazówek, które pomagają nam zrozumieć, że danej osobie udało się pokonać żałobę, należą:
- Potrafi normalnie rozmawiać o zaginionej osobie.
- Wyznacza nowe, żywotne cele.
- Stwórz w sobie przestrzeń dla danej osoby. Daleki od pozostawienia tego za sobą, uważa to za cenny atut, który można zintegrować z własną rzeczywistością, ale bez uzależnienia od niej. Wspomina ją z miłością i uczuciem, ale nie pozwala, aby ból ją powstrzymał.
- Otwiera się na to, co ją otacza. Mówi „tak” możliwości poznania nowych ludzi w celu poszerzenia własnego relacji i pozwala, aby ogarnęły ją pozytywne emocje, bez ciężarów na sumieniu i poczuciu winy.
Szczęście, którego dzisiaj pozwalamy sobie doświadczyć, może być dobrym hołdem dla ludzi, których nie ma już z nami, ale którzy żyją dobrze chronieni w naszych sercach.
