Przemoc psychiczna rodziców wobec dorosłych dzieci

Przemoc psychiczna rodziców wobec dorosłych dzieci jest rzeczywistością. Manipulacje, szantaż, raniące słowa, komentarze podsycające tę samą niepewność, jaką towarzyszyło nam dzieciństwo. Czasami wraz z dojrzałością bolesne więzi nie zostają przecięte ani zagojone. Następnie ta dynamika w dalszym ciągu niszczy poczucie własnej wartości, a nawet jakość życia.

Istnieją warunki, które są niewidoczne dla społeczeństwa. Przemoc psychiczna ma wiele form i różne rodzaje ofiar. Mogą to być osoby starsze maltretowane przez swoje dzieci, dzieci doświadczające skutków szkodliwego wychowania, a także mężczyźni i kobiety, którzy pomimo osiągnięcia dojrzałości i niezależności w dalszym ciągu doświadczają przemocy ze strony ojca, matki lub obojga.

Co możemy zrobić w takich przypadkach? Rozmowa z pracownikiem socjalnym lub pójście do punktu pomocy może wydawać się śmieszne. Jaki jest sens kładzenia na stół tych samych kart, które widzieliśmy i przeglądaliśmy, skoro dysponujemy rozumem? Są tacy, którzy tego nie tolerują i tacy, którzy zgadzają się na codzienny kontakt z członkiem rodziny stosującym przemoc.

Jeden aspekt jest oczywisty: sprawcę i ofiarę zawsze łączy więź, która napędza przemoc zależność strach, a dlaczego nie uczucie. Toksyczne uczucie jest prawdziwe; zatruta miłość pomiędzy rodzicem a dzieckiem to sytuacja dość powszechna, a skutki tej więzi są intensywne. Zobaczmy dlaczego.

Na czym polega przemoc psychiczna rodziców wobec dorosłych dzieci?

Przemoc lub znęcanie się psychiczne definiuje się jako każde zachowanie mające na celu kontrolowanie lub podporządkowanie sobie drugiego człowieka poprzez uciekanie się do strachu, manipulacji, upokorzenia, zastraszenia. poczucie winy przymus, a nawet dezaprobata nadal trwają.

Te formy agresji nie pozostawiają siniaków na skórze, ale ranią integralność psychiki. Na przykład wpływ na umysł dziecka może być druzgocący. Jeśli utrzymuje się ją przez dziesięciolecia, można sobie wyobrazić ogromne rozmiary rany i konsekwencje dla tak istotnych aspektów, jak poczucie własnej wartości, tożsamość i wiara we własne możliwości.

Przemoc psychiczna rodzica wobec dorosłego dziecka nie pojawia się z dnia na dzień . Odpowiada to dynamice zapoczątkowanej w dzieciństwie. to wyjaśnia, dlaczego wiele osób wkracza w dorosłość z trudnym bagażem emocjonalnym; z historią przemocy psychicznej, która w wielu przypadkach pozostawia cień zaburzenia stres pourazowy .

Ofiara zazwyczaj dokłada wszelkich starań, aby wyglądać normalnie . Bardzo niewiele osób w jego kręgu znajomych jest świadomych sytuacji. Czasami nawet najbliżsi przyjaciele nie są świadomi złego traktowania tej cichej dynamiki, która pozostaje w domowych murach.

Kiedy potworami są rodzice, a przemoc psychiczną uważamy za coś normalnego

Kiedy mówimy, że przypadki przemocy psychicznej rodzica wobec dorosłego dziecka są częste, pierwsze pytanie, które przychodzi na myśl, brzmi: dlaczego? Jak można tolerować taką sytuację? Czy nie lepiej zdystansować się i na zawsze zerwać więź ze sprawcą przemocy?

Odpowiedź nie jest prosta: więź między ofiarą a katem jest niezwykle skomplikowana . Czasami przeżywając bolesną sytuację pomimo smutku, strachu, upokorzenia lub pogarda nadal kochamy tych, którzy nas ranią. W końcu są naszymi rodzicami i kiedy stanowią jedyny znany nam wzór do naśladowania, wiele ich zachowań uważa się za normalne.

Tak więc, podczas gdy dorosłe dziecko stawia opór i walczy z ambiwalentną relacją zbudowaną z uczucia i strachu, miłości i nienawiści, agresywni rodzice nie zmieniają się. Nie wystarczy, że dziecko jest już dorosłe. Pogarda, krytyka, upokorzenie i manipulacja emocjonalna to odwieczna broń kontroli i władzy.

Tygrys nie zmienia się z biegiem lat w kociaka. Generalnie musi utrzymać dowództwo, ponieważ jest to część jego osobowości i głębokiego sposobu bycia.

Jakie są skutki przemocy psychicznej u dorosłych dzieci?

Jedną z konsekwencji przemocy emocjonalnej, której doświadczamy od dzieciństwa, jest rozwój zespołu stresu pourazowego w wieku dorosłym . Studia społeczne takie jak to przeprowadzone na Uniwersytecie w Ultrechcie i Coimbrze pokazują wagę tej relacji.

• Problematyczne i frustrujące relacje emocjonalne.
Niska samoocenapoczucie bezużyteczności zniszczenie dumy, pewności siebie i motywacji.
• Tłumienie emocji, tendencja do ich ukrywania.
Epizody lękowestres, zaburzenia snu itp.

Co możemy zrobić?

Najpierw najważniejsze rzeczy ważne jest, aby mieć pełną świadomość doznanej przemocy i potrzebę poradzenia sobie z sytuacją. Często za tą rzeczywistością kryje się uzależnienie emocjonalne i finansowe (wiele dzieci nie może mieć własnego domu ze względów ekonomicznych).

Innym razem, pomimo niezależności finansowej z finansowego punktu widzenia, brutalna więź pozostaje trwała, ale w ukryty sposób

W tych przypadkach masz tylko dwie alternatywy : skonfrontuj agresywnego rodzica z rzeczywistością i trwale zerwij więź lub ogranicz wizyty i ogranicz kontakt do najważniejszych rzeczy.

Wreszcie, pomoc psychologiczna potrzebna jest osobom, które doświadczyły przemocy psychicznej ze strony rodziców. Dziesięciolecia cierpienia i upokorzenia pozostawiają głęboką ranę, którą należy zagoić. Celem jest znalezienie poczucie własnej wartości i pewność siebie aby móc budować własne, dojrzałe i szczęśliwe, niezależne życie.