Nauczyciel w szkole dla dorosłych chciał dać nauczkę swoim uczniom. Wielu z nich nie miało czasu na naukę, gdyż zajęcia przeplatały się z pracą i borykały się z różnymi problemami finansowymi . Niektórzy byli żonaci, mieli dzieci i czuli się przytłoczony od obowiązków. Nauczyciel postanowił więc wprowadzić go w bajkę o kamieniach.
Niektórzy uczniowie nawet nie chcieli tego słyszeć. Wydawało mu się to trochę stratą czasu. Byli bardziej zainteresowani wystąpić w przedmiocie studiów niż słuchanie opowieści o kamieniach. Przecież byli dorośli i nie potrzebowali nikogo, kto by ich uczył, jak żyć.
Pomimo oporu uczniów i właśnie z jego powodu nauczyciel nalegał. W tym momencie wziął szklany słoik i położył go na stole. Następnie wyjął spod biurka kilka dużych kamieni i położył je obok słoja. Następnie zapytał uczniów, czy ich zdaniem butelka będzie pełna tych kamieni.
Podróżnik, który wspina się na
-Antoine de Saint-Exupéry-
Eksperyment z kamienną bajką
Studenci zaczęli spekulować. Każdy oszacował, ile kamieni zmieści się w słoju i zdecydował, czy uda mu się go napełnić. W końcu prawie wszyscy zgodzili się, że kamienie są wystarczająco duże, aby wypełnić słoik . W ten sposób rozpoczął się eksperyment z bajką o kamieniach.
Następnie nauczyciel przedstawiał kamienie jeden po drugim. W końcu dotarli do krawędzi słoika. Następnie zapytał uczniów: Czy słój jest pełny? Prawie wszyscy powiedzieli, że tak. Następnie nauczyciel wyciągnął spod biurka małą torebkę zawierającą mniejsze kamienie . Zapytał ich, czy jest możliwe, aby te kamienie znalazły miejsce w dzbanku. Uczniowie chwilę się nad tym zastanowili i w końcu zgodzili się.
Nauczyciel wkładał je stopniowo, aż worek był pusty. Ponownie zapytał swoich uczniów: Czy słój jest pełny? Uczniowie uważnie obserwowali. Po sprawdzeniu, czy nie ma już miejsca na nic innego, powiedzieli, że tak, słoik jest już pełny.
Zawsze jest miejsce na więcej
Chociaż wszyscy myśleli, że nie da się włożyć do słoika niczego innego nauczyciel znów ich zaskoczył. W tym momencie wyjął torbę. Wewnątrz znajdował się piasek. Tym razem w milczeniu zaczął wrzucać go do słoika . Ku zaskoczeniu wszystkich piasek przedostał się do zawartości słoika. Studenci nie wzięli pod uwagę faktu, że między kamieniem a kamieniem zawsze jest niewielka przestrzeń.
Nauczycielka ponownie zapytała: Czy słoik jest pełny? Tym razem uczniowie bez wahania odpowiedzieli twierdząco . Nie można było wprowadzić niczego innego. Nieliczne pozostałe miejsca były już zajęte przez piasek.
Nauczyciel wziął słój pełen wody i zaczął wlewać go do słoja, który był już pełen dużych, małych kamieni i piasku. . Zawartość nie wyciekła. Oznaczało to, że nadal było miejsce na wodę, nawet jeśli wszystko było zatkane. Piasek zaczął zamoknąć i znaczna część cieczy zdążyła przedostać się do środka. Kiedy skończył, nauczyciel zapytał: Czego się z tego nauczyłeś?
Bajka o kamieniach: moralność
Kiedy nauczyciel zadał pytanie, jeden z uczniów był gotowy udzielić odpowiedzi: Ta bajka uczy nas, że nie ma znaczenia, ile rzeczy masz na głowie. Zawsze tam będzie miejsce na coś innego . Wszystko zależy od organizacji.
Nauczyciel milczał. Inny uczeń również chciał wziąć udział. Powiedział, że nauczanie jest nieskończone, że możesz wkładać do głowy coraz więcej rzeczy jakby to był ten słoik. Przecież zawsze będzie można dodać coś jeszcze.
Widząc, że uczniowie nie zrozumieli eksperymentu z bajką o kamieniach, nauczyciel zabrał głos. Tym razem zapytał ich: Co by się stało, gdybym zrobił wszystko odwrotnie? A gdybym zaczął od wody i tak dalej, aż dojdę do większych kamieni? Uczniowie odpowiedzieli, że puszka szybko się przepełni.
Teraz rozumiesz, powiedział nauczyciel. Problemem jest woda, piasek i kamienie. Niektóre są duże, inne małe, a niektóre są ledwo widoczne. Jeśli zaczniemy od zajęcia się i problemy Tego uczy bajka o kamieniach: zacznijmy najpierw rozwiązywać duże zmartwienia, w przeciwnym razie małe się przepełnią.
