Poczucie własnej wartości jest aspektem edukacji dzieci, którego my, rodzice, nie możemy zaniedbywać, ponieważ od niego zależy zdrowy rozwój emocjonalny dzieci. Jednak w ostatnich latach nadano takie znaczenie poczucie własnej wartości z dzieciństwa że wielu rodziców posuwa się tak daleko, że zamienia swoje dzieci w narcyzów.
Niedawne badanie dotyczące poczucia własnej wartości w dzieciństwie ujawniło, że rodzice, którzy uważają, że ich dzieci są lepsze od innych, w ogóle nie pomagają dzieciom w zwiększaniu ich poczucia własnej wartości. Wręcz przeciwnie, uszkadzają je, ponieważ zwiększają ryzyko ich zaistnienia narcyzi . Badanie wykazało, że aby naprawdę zwiększyć poczucie własnej wartości, ważne jest, aby dzieci czuły się kochane, a nie wierzyły, że są lepsze od innych.
Zdaniem badaczy kiedy dzieci wiedzą, że ich rodzice uważają je za wyjątkowe i wierzą, że mają więcej praw niż inni, mogą przyswoić sobie ten punkt widzenia i zacząć czuć Wręcz przeciwnie, gdy dzieci są traktowane przez rodziców z miłością i uznaniem, internalizują ideę bycia ważnymi ludźmi, wizję, która jest podstawą zdrowego poczucia własnej wartości.
Jednak fakt, że rodzice przeceniają swoje dzieci, nie jest jedynym elementem podsycającym narcyzm u dzieci. Naukowcy zwracają uwagę, że podobnie jak w przypadku innych cech osobowość narcyzm ma również podłoże genetyczne i częściowo ma swoje korzenie w pierwszych przejawach temperamentu. Co więcej, ze względu na cechy osobowe, niektóre dzieci mogą częściej niż inne stać się osobami narcystycznymi, gdy są narażone na nadmierną uwagę rodziców.
Jak sprawdzić, czy wychowujesz narcystyczne dziecko?
Cechy, które przedstawiamy poniżej, są wyraźnymi oznakami tego, że tak styl edukacyjny którymi się posługujesz wychowując swoje dziecko, może sprzyjać pojawieniu się u dziecka postawy narcystycznej. Zwrócenie uwagi na te aspekty i odpowiednie dostosowanie pomoże Ci zapewnić dziecku zdrowszy rozwój emocjonalny i psychiczny i nie zamieni się w osobę narcystyczną.
Nie możemy zapominać, że z psychologicznego punktu widzenia narcyzm jest to prawdziwe zaburzenie osobowości, które prowadzi do wielu negatywnych konsekwencji u osób nim dotkniętych.
1. Spraw, aby Twoje dziecko uwierzyło, że jest nieomylne
Niektóre dzieci mają z tym trudności zaufanie i se Aby pobudzić ich poczucie własnej wartości, należy dodać im pewności siebie, zachęcać i chwalić, aby zdali sobie sprawę, że mogą tego dokonać.
Jednak jedną rzeczą jest chwalenie dzieci, rozpoznawanie ich zwycięstw, celebrowanie ich triumfów i ich sprawianie
Dzieci muszą nauczyć się żyć z błędami, a błędy są najlepszym lekarstwem dla narcystycznego dziecka . Rzeczywiście, dziecko powinno być w stanie począć błąd jako część gry i jako przydatny element nauki. Musi nauczyć się akceptować upadki i wstawać, tak jak wtedy, gdy uczy się chodzić. Ci, którzy popełniają błędy, przynajmniej próbowali i dali sobie szansę na odniesienie sukcesu.
2. Stale porównuj swoje dziecko z innymi, aby wykazać jego wyższość
Od 7. lub 8. roku życia dzieci zaczynają porównywać się z innymi. Czasami zainteresowanie tymi porównaniami zaczyna się właśnie od rodziców, którzy wydają się chętni do pokazania, jak dobre są ich dzieci i ile mają cnót.
Porównania te są jednak przedmiotem
Bycie dobrym lub nawet najlepszym w czymś nie oznacza, że jesteś lepszy, ale dzieci nie widzą rzeczy w ten sposób, ponieważ wciąż mają prymitywny światopogląd, który muszą jeszcze udoskonalić. Dlatego musimy być tymi, którzy pomogą im zrozumieć, że zawsze istnieją niuanse.
3. Zaproponuj model edukacyjny, który nie zniesie krytyki
Słuchaj krytyki u innych raczej Musimy jednak być w stanie w konstruktywny sposób przyjąć krytykę kierowaną do nas i zaoferować dzieciom model, który popycha je do tego samego . Nie oznacza to, że musimy się zgadzać na wszystko i spuszczać głowy, ale by być wobec siebie krytycznym, rozmawiać o naszych problemach i obiecywać poprawę tam, gdzie to możliwe.
Jeśli dzieci zobaczą, że ich rodzice nie potrafią zaakceptować krytyki, że zamykają się, gdy powinni oceniać korzystne zmiany lub że zachowują się tak, jakby zawsze mieli rację, nie biorąc pod uwagę opinii innych, jest bardzo prawdopodobne, że zachowają się w ten sam sposób.
Co więcej, niektórzy rodzice nie są nawet w stanie zaakceptować krytyki kierowanej pod adresem ich dzieci i reagują irracjonalnie, aby nie musieć zdejmować dziecka z piedestału doskonałości i wyższości, na którym je postawili, co jest jeszcze bardziej niebezpieczne.
4. Przechwalanie się dzieckiem i usprawiedliwianie jego błędów
Bądźmy szczerzy. Czym innym jest być dumnym z syna, a czym innym przechwalać się nim i bronić go przed jakąkolwiek krytyką, usprawiedliwiając jego błędy czy wady, by pokazać, że jest najlepszy . To zachowanie nie sprawi, że będzie lepiej, wręcz przeciwnie. Niektóre dzieci, których rodzice się nimi przechwalają, reagują buntem, inne podsycają swój narcyzm. Żadna z opcji nie stanowi łatwej i zdrowej ścieżki
Nie ma nic złego, jeśli dziecko od czasu do czasu popełnia błędy. Nic się nie dzieje. Nie powinniśmy się wstydzić. Ocenianie jego zachowania zamiast uświadomienia mu, że nie zawsze można być doskonałym, pozbawia dziecko możliwości uczenia się.
5. Mówienie źle o dzieciach, które są inne lub gorsze
Inne dziecko lub dziecko z mniejszymi zdolnościami niż nasze nie jest dzieckiem gorszym . Jeśli jednak dorośli krytykują go za jego wady intelektualne lub fizyczne albo za to, że inaczej się ubiera, ich dzieci również będą myśleć, że oni są lepsi, a inni gorsi.
Czasami w ten sposób ocenianie innych negatywnie to jedna ze strategii, których używamy, aby podkreślić aspekty, w których naszym zdaniem jesteśmy lepsi. Ale na przykład fakt, że ktoś jest od nas brzydszy, nie sprawi, że będziemy piękniejsi i inteligentniejsi.
Nie trzeba wytykać wad innym, aby podkreślić nasze mocne strony. Jeśli jednak rodzic w dalszym ciągu będzie źle mówił o innych dzieciach, aby własne dziecko poczuło się ważniejsze, odniesie jedynie sukces w nakłonieniu dziecka do internalizacji błędnej koncepcji siebie i swojej wartości.
