Psychopatia dziecięca: objawy i leczenie

Psychopatia dziecięca to zaburzenie, o którym należy wiedzieć, ponieważ wiąże się z dużym stopniem stresu . Może wywołać agresję i zniszczenie, czyli dwa elementy szczególnie szkodliwe dla społeczeństwa. Aby ograniczyć szkody spowodowane tym konkretnym zaburzeniem psychicznym, konieczna jest natychmiastowa i skuteczna interwencja.

Badanie objawów tej patologii u dorosłych jest bardzo ważne, podobnie jak analiza rozwoju i ewolucji choroby psychopatia dziecięca . Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że wzrostowi przemocy w naszym społeczeństwie towarzyszy postępujące obniżanie wieku jej sprawców.

Jakie są przyczyny psychopatii u dzieci?

Przyczyny psychopatii u dzieci są nadal nieznane . W tej chwili mówimy o hipotezach i teoriach cząstkowych, które próbują wyjaśnić główne cechy tego zaburzenia psychicznego. Z pewnością przydatne do zobrazowania niektórych aspektów choroba nie są one jednak ostateczne.

Niektóre teorie biologiczne przypisują dominującą rolę w psychopatii dziecięcej niektórym hormonom, takim jak testosteron. Przytaczają także nieprawidłowości w strukturach mózgu. Z drugiej strony, teorie uczenia się już podkreślają wagę konsekwencji wynikających z: dzieciństwo pełne przemocy .

Do tych teorii dodaje się inne, które mają podejście bardziej socjologiczne. Wskazują one na zmianę społeczną, która pozwoliła na złagodzenie zasad etycznych i moralnych . Fakt, który wyjaśniałby, dlaczego zachęca się do zachowań psychopatycznych.

Najbardziej aktualne są teorie interaktywne, które jako przyczynę anomalii, na które cierpią psychopaci, wskazują czynniki biologiczne i genetyczne, takie jak brak empatii czy wyrzuty sumienia.

Mówiąc o psychopatii dziecięcej, musimy także uwzględnić czynniki edukacyjne . Czynniki społeczne i działania rodziców wpływają na zachowanie dzieci. Środowisko, w którym się rodzą, dorastają i kształcą się, może mieć na nie wpływ do tego stopnia, że ​​przekształci się w podmioty zagrożone, żyjące na granicy legalności. Podobnie jak w przypadku seryjny morderca .

Podstawowe cechy osobowości psychopatycznej

Zasadnicze cechy osobowości psychopatycznej zostały opisane przez Hare'a (2003). Zobaczmy je razem:

Powierzchowny i prosty umysł. Psychopaci nie robią nic poza udawaniem i działaniem. Są świetnymi uwodzicielami w pierwszym kontakcie interpersonalnym.

Osobowość egocentryczna i arogancka. To bardzo narcystyczni ludzie. Myślą tylko o swoim dobrobycie i zaspokojeniu swoich potrzeb. Nie kierują się normami społecznymi, a jedynie własnymi normami i impulsami. Dziecięcy egoizm, typowy dla niektórych etapów rozwoju, zanika lub dostosowuje się do norm w miarę dorastania dziecka dojrzały .

Jednakże chłopiec, u którego rozwinęła się osobowość psychopatyczna, będzie wykazywał uporczywy egocentryzm wraz z nieelastycznymi żądaniami. Wyróżnia się jako onieśmielający przywódca przed grupą rówieśników. Postawa ta będzie się pogłębiać w miarę narastania tendencji do dążenia wyłącznie do zaspokojenia własnych interesów.

Brak wyrzutów sumienia i poczucia winy. Osoby cierpiące na psychopatię dziecięcą nie przejmują się krzywdą, jaką wyrządzają innym. Są to ludzie zdolni do wielkiej destrukcyjności i nigdy nie doświadczający skruchy ani bólu. Brak wyrzutów sumienia wiąże się z notoryczną umiejętnością racjonalizacji swojego zachowania. Unikają przyjmowania odpowiedzialności za swoje czyny.

Brak empatii.Wszystkie powyższe funkcje są powiązane z brak empatii . Nie mają zdolności ani zainteresowania rozumieniem emocji innych ludzi. Wykazują ogólny brak uczuć empatycznych, co utrudnia lub uniemożliwia im nawiązanie autentycznych więzi emocjonalnych.

Manipulacja i kłamstwa. Psychopaci są uparci. Nawet gdy zostaną przyłapani na kłamstwie, nie zatrzymują się i nadal reorganizują swoją historię, tworząc złożoną sieć kłamstw i sprzeczności.

Psychopaci zaczynają kłamać już w młodym wieku. Ich pierwszymi ofiarami są zazwyczaj rodzice, rodzeństwo lub koledzy z klasy. W określonej sytuacji mogą nauczyć się panować nad swoją złością, jednak w sytuacji trwałego współistnienia nie są w stanie tej kontroli utrzymać. Dzięki temu rodzice mogą wykryć ich dziwną osobowość.

Leczenie psychopatii dziecięcej

Ponieważ jest to zaburzenie osobowości, możliwości leczenia są ograniczone. W bardziej skomplikowanych przypadkach będą one zerowe, natomiast w innych mniej poważnych przypadkach można osiągnąć pewien stopień akceptowalnej współistnienia.

Ogólnie rzecz biorąc, oczekiwania nigdy nie powinny być zbyt wysokie. Młody człowiek nie ma możliwości, aby stał się osobą uczciwą i lojalną, ani nie nabył niektórych cech, które posiada psychopatia .

Możemy kontrolować psychopatę

-Garrido Genovés 2003-

Dwa aspekty o ogromnym znaczeniu będą środowisko otaczającą młodego człowieka i moment, w którym jego rodzice lub opiekunowie uświadamiają sobie obecność psychopatii dziecięcej. Wczesne wykrycie i późniejsze wdrożenie opieki i leczenia już od 8-9 roku życia znacząco zwiększa szanse powodzenia.