Wielu rodziców uważa, że separacja dotyczy tylko ich.W rzeczywistości nie jest to prawdą, jeśli w grę wchodzą dzieci. Choć poświęca się im niewiele uwagi, maluchy cierpią z powodu rozwodu, kłótni, nieporozumień i wszystkiego, co może wyniknąć z rozstania. Rozwód rodziców może być sytuacją, z którą wiele dzieci nie jest w stanie samodzielnie sobie poradzić. Co więcej, to normalne, że mają co do tego wątpliwości i potrzebują kogoś cierpliwego i wyrozumiałego, aby je wyjaśnił.
To nie przypadek, że wiele dzieci rozwiedzionych rodziców ma problemy w szkole, których niektórzy zaczynają doświadczać alkohol i narkotyków w bardzo młodym wieku lub które przestają komunikować się z rodziną. Dzieci cierpią tak samo, jak ich rodzice, a nawet bardziej, ponieważ widzą, że jedna z pierwszych relacji, które mają jako punkt odniesienia, zawodzi.
60% dzieci po rozwodzie wymaga leczenia psychologicznego
Rozwiedzeni rodzice: konsekwencje zależą od wieku
Konsekwencje separacji nie są takie same, niezależnie od tego, czy dziecko ma 6 lat, czy 2 lata. W rzeczywistości okoliczności się zmieniają, a poziom dojrzałości jest bardzo różny. Z tego powodu w zależności od wieku dziecka, separacja rodziców będzie na niego miała większy lub mniejszy wpływ. Element, który z pewnością należy wziąć pod uwagę, biorąc pod uwagę, że wszystko, co ma na niego wpływ w tym wieku, będzie miało na niego wpływ lata przyjść.
Dziecko, które nie ukończyło 2 roku życia, nie rozumie, czym jest rozwód, a tym bardziej konsekwencje, jakie z niego wynikają. Mimo to rozumie, że coś jest nie tak lub inaczej, że zachodzą zmiany w stanie emocjonalnym rodziców i rozumie, czy są nieobecni, czy nie. Ta nieobecność często przekłada się na poczucie opuszczenia i ze względu na otaczający klimat może mieć poważne konsekwencje psychologiczne, jeśli nie zostanie zapewnione niezbędne bezpieczeństwo.
Dziecko w wieku 2-3 lat znajduje się w bardzo delikatnej fazie pełnego rozwoju. Jeśli separacja ma duży wpływ na dziecko, konsekwencją może być znaczne opóźnienie rozwojowe: opóźnienie w nabywaniu niektórych umiejętności psychomotorycznych, trudności w nauce języka i problemy w kontrolowaniu zwieraczy. Dziecko w tym wieku nie rozumie, co oznacza rozwód, chce tylko, aby rodzice nadal byli razem, co jest dla niego marzeniem.
Jeśli dziecko ma od 3 do 5 lat, to już wie (lub przynajmniej rozumie), czym jest rozwód i z czym się wiąże więc będzie zadawał wiele pytań.Problem pojawia się, gdy znajduje się odpowiedzi na swoje pragnienie znalezienia odpowiedzi kłamstwa które go nie przekonują i które w konsekwencji podsycą jego podejrzenie, że świat stał się miejscem bardzo niebezpiecznym. Wśród obaw, jakie można podsycić, jest obawa przed samotnością lub tym, że któreś z rodziców go porzuci. Z tego powodu może być zaborczy w stosunku do jednego z nich (lub obu).
Dzieci mogą reagować złością, smutkiem lub złością na myśl o rozwodzie, co stanowi dowód, że dotyczy to również ich.
Dziecko w wieku od 6 do 12 lat jest znacznie bardziej empatyczne i potrafi nawet postawić się w sytuacji swoich rodziców nawet jeśli często podsyca to nadzieję, że nadal będą razem. Dorośli czasami tak robią, dlaczego dziecko nie miałoby tego zrobić?
Musimy jednak zachować ostrożność, ponieważ rozczarowanie w tym zakresie – zrozumienie, że tak się nie stanie – może mieć ogromny wpływ emocjonalny, nawet znacznie silniejszy niż sama separacja. Myślenie, że sytuacja jest przejściowa, nie jest tym samym, co myślenie, że jest trwała: prawdopodobnie adaptacja, którą należy wdrożyć, jest taka sama, ale wpływ emocjonalny nie będzie taki sam.
Należy zatem wziąć pod uwagę, że dziecku w tym wieku, pomimo swojej dojrzałości, daleko do pełnego rozwoju emocjonalnego. Są procesy, których on nie zrozumie, jak na przykład fakt, że dwoje zakochanych ludzi zdecydowało się nie być już razem. Poczucie życia w świat których skomplikowane zasady mu umykają, mogłyby zwyciężyć.
W tej grupie wiekowej dziecko może opracować dwie strategie porównawcze. Może oduczyć się umiejętności emocjonalnych, których się nauczył, lub wyglądać na silnego, ukrywając głęboki ból i strach. W drugim przypadku uczy się nie wyrażać swoich uczuć, co będzie miało wpływ na jego dorosłe życie.
Rozwiedzeni rodzice i komunikacja z dziećmi
Separacja powoduje różne skutki w zależności od wieku dziecka. Z tego powodu, nawet jeśli czujemy się zniszczeni i nie mamy na to ochoty, zawsze musimy zadbać o wątpliwości i zmartwienia maluchów, komunikować się z nimi i dać im znać, że pomimo wszystkich zmian, które nastąpią, zawsze będziemy je kochać i mogą na nas liczyć.
Musimy także myśleć, że dziecko daje siebie wina Z Prawdopodobnie wierzy, że jego zachowanie doprowadziło do tego, że jego rodzice chcieli się rozstać. Rodzice muszą z nim porozmawiać i uświadomić mu, że nie jest odpowiedzialny – ani winny – za to, co się dzieje.
Robiąc to, musisz starać się zachować jasność wobec małego dziecka. Nie ma sensu ukrywać tego, co się wydarzyło, wierząc, że nie zrozumie sytuacji. I dzieci rozumieją więcej, niż nam się wydaje (zwłaszcza to, co myślą rodzice) i muszą wiedzieć, co się stało. Bardzo ważne jest, aby zachować jasność i bezpośredniość, nie kłamać i dostosować rozmowę do wieku dziecka, aby czuło się kochane.
Wielu rozwiedzionych rodziców próbuje nastawić swoje dziecko przeciwko drugiemu rodzicowi, co jest niezwykle bolesne i szkodliwe.
Wiele par skupia się na sobie, nie myśląc o emocjach swoich dzieci. To sprawia, że czują się opuszczeni lub niedoceniani. Nie można jednak uniknąć rozmowy z nimi o tak ważnej sytuacji. Ponieważ choć tego nie widać, prawdopodobnie leczą ranę, która, jeśli nie zostanie leczona, z biegiem lat będzie coraz większa.
