Pokaż mi dobre rzeczy w życiu. Co kryje się za Twoim uśmiechem. Co robisz, gdy budzisz się z energią huraganu i zarażasz także mnie. Pokaż mi, co się za tym kryje spojrzenie który gubi się w nieskończoności i raduje się wszystkim, co widzi.
Pokaż mi, jak doceniasz zapach deszczu, nawet jeśli Cię przemoczy. Pokaż mi, jak lubisz mokrą trawę. Powiedz mi, czy to ty narysowałeś tęczę na niebie, czy to tylko zbieg okoliczności. Tak, to samo, co dzieje się, gdy krople zwilżają mi dłonie, a niebo robi się szare, gdy przypominasz mi, że woda daje nam kolorowe życie.
Przypomnij mi, jak miło jest założyć piracką przepaskę na oko, które widzi tylko negatyw. Powiedz mi jeszcze raz, że wszyscy musimy stawić czoła burzy, ale gdy tylko nadejdzie, odejdzie. Nie pozwól mi utonąć w smutkach i nie opuszczaj mnie, gdy to zrobię smutek próbuje mnie przekonać, że narzekanie to jedyna alternatywa, jaka mi pozostaje .
Doceniaj każdy uścisk, każde spojrzenie, każdy pocałunek. Szczęście kryje się w każdym kącie i można je zobaczyć w każdym małym akcie miłości.
Pokaż mi, co jest piękne w życiu, naucz mnie, jak pięknie jest żyć kolorowo
Powiedz mi, jak przestać widzieć świat w czerni i bieli i wybrać wielobarwną wizję. Powiedz mi, jak spojrzeć na wszystko inaczej, aby ciężar, który dźwigam za sobą, nie ważył tak dużo . Pomóż mi nie myśleć o tym, co mnie boli i łamie, o tym, co zawsze idzie nie tak, jak gdyby życie było absolutną porażką, którą muszę dźwigać na ramionach i która zasmuca mnie do granic desperacji. Jak to robisz? Kiedy zdarza się to także Tobie, jak udaje Ci się nie zarazić? Jak przekształcić a czarna dziura w gwiazdę?
Przypomnij mi, jak piękne są chmury, nawet jeśli sprawiają, że słońce jest onieśmielające. Powiadom mnie, gdy zapomnę i nie będę delektować się otaczającymi mnie szczegółami. Pomóż mi myśleć, że w życiu jest bardzo niewiele absolutów poza naszymi myślami, naszą wyobraźnią i naszą nadzieją.
Zbesztaj mnie, jeśli to konieczne. Powtarzaj mi ciągle, jak piękne może być życie, ponieważ zawsze od nas zależy nadanie znaczenia temu, co nam się przydarza. Wszyscy upadamy, wszyscy się podnosimy, ale tylko niektórzy wiedzą, jak wyciągnąć z jednego coś pozytywnego pokonać .
Rozejrzyj się, wybierz ścieżkę, którą podążasz, jesteś panem swojego losu.
Naucz mnie nie poddawać się i wierzyć w swoje możliwości
Naucz mnie nie poddawać się i wierzyć w swoje możliwości. Bo myślę, że jestem za mała, żeby stawić czoła temu światu pełnemu przeszkód i skrzyżowań bez sygnalizacji świetlnej. Ja mam strach natknięcia się na przeszkodę większą ode mnie. Przede wszystkim jednak naucz mnie nie potrzebować nikogo, nie polegać na nikim, bo nikt nie jest wart więcej ode mnie .
Przypomnij mi, że w życiu idziemy sami, nawet jeśli są tacy ludzie jak Ty, którzy nam pomagają. To bardzo ważne, bo nauczenie mnie czegoś nie oznacza związania mnie, nie oznacza uzależnienia. Nauczyć mnie czegoś oznacza wskazać mi drogę móc i stawić czoła faktowi, że świat nie zawsze toczy się tak, jak byśmy chcieli .
Czasami, gdy idziesz sam, uśmiechasz się na wspomnienie dobrych chwil spędzonych w czyimś towarzystwie i tego, czego nauczyłeś się, idąc ramię w ramię z tą osobą. Kontynuujesz podróż, być może sam, ale to nie znaczy, że nie nauczyłeś się niczego od tych, którzy towarzyszyli ci przez resztę podróży.
Ponieważ najpiękniejszą rzeczą w życiu jest to, że każdy rytm uczy się tego, co najlepsze od otaczających nas osób. Akceptowanie złych rzeczy, aby je zmienić lub zintegrować z historią swojego życia, nie ponosząc przy tym żadnych szkód. Uśmiechaj się, kiedy tylko to możliwe, bo nawet sama próba jest tego warta . I żyj bez strachu, aż do utraty tchu. Naucz mnie, że właśnie na tym polega piękno życia! Przypomnij mi, że aby cieszyć się tym wszystkim, muszę najpierw puścić twoją rękę i docenić to, czego mnie nauczyłeś.
Podpisano: student student, który patrzy na Ciebie pełen nadziei.
