Psychologia jest nauką zrodzoną z potrzeby poznania i zrozumienia człowieka. Z biegiem czasu wyłoniły się różne gałęzie, z których każda jest coraz bardziej wyspecjalizowana w obszarze studiów, któremu jest poświęcona. W tym kontekście porozmawiajmy o różnicach między psychologią kliniczną a neuropsychologią .
Wraz z pojawieniem się różnych podejść wzrósł także stopień specjalizacji, a także liczba pytań. W tym artykule postaramy się to zrobić pokazać różnice pomiędzy psychologią kliniczną a neuropsychologią.
Psychologia kliniczna
Wielu uważa, że psychologia kliniczna narodziła się w 1896 roku przez Lightnera Witmera, założyciela pierwszej kliniki psychologicznej. Ten nowy oddział umocnił swoją obecność wraz z założeniem firmy Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne znany dziś jako APA.
Początkowo celem psychologii klinicznej było szukać wewnętrznych cech lub czynników, które spowodowały rozwój człowieka stan psychopatologiczny. A dzieje się to poprzez badanie nie tylko warunków, ale także czynników kontrolujących zachowania i wpływających na nie. Podążając tą drogą, takie podejście do psychologii wyłoniło się jako dziedzina badań nad tym, co anomalne, dlatego też jego pole działania przesunęło się w stronę próby wyjaśnienia problemu i interwencji.
Z biegiem lat na popularności zaczęła zyskiwać nie tylko koncepcja leczenia, ale także zapobiegania rozwojowi chorób psychicznych. W związku z tym rozpoczęto prace badawcze nad technikami zapobiegania rozwojowi patologii poprzez uczenie zdrowych nawyków umysłowych.
Jednocześnie zaczęto doskonalić tzw. terapię doradczą. Na tej podstawie ludzie uczą się skutecznie rozwiązywać swoje problemy, traktując priorytetowo sytuacje, które mogą pojawić się w ich codziennym życiu. W rezultacie zaczynamy zapewniać wsparcie emocjonalne.
Neuropsychologia
Neuropsychologia oficjalnie powstaje na początku XX wieku z rąk AR Luria . W swoich badaniach opracował techniki m.in badać zachowanie osób ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym. Badania te pozwoliły neurologom zgromadzić wystarczającą ilość danych, aby określić lokalizację i zasięg zmiany chorobowej, określając najodpowiedniejszą metodę interwencji.
W oparciu o tę zasadę jego prace skupiały się na osobach, u których doszło do uszkodzenia mózgu skutkującego zmianą funkcji poznawczych. Podejście to ma na celu ocenę i rehabilitację funkcji poznawczo-behawioralnych. Dziś pracujemy nie tylko z ludźmi, którzy doświadczyli krzywdy, ale także z dziećmi, które to demonstrują trudności w rozwoju neuronów .
Jaka jest różnica między psychologią kliniczną a neuropsychologią w warunkach klinicznych?
Psychologia kliniczna zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń sfery emocjonalnej osobowości oraz problemów behawioralnych. W związku z tym ma za zadanie interweniować w przypadku problemów takich jak depresja czy stany lękowe. W zakresie profilaktyki psychologia kliniczna ma za zadanie wykazać:
- Strategie radzenia sobie ze złożonymi sytuacjami.
- Umiejętności społeczne.
- Rozumienie i kontrolowanie emocji.
Wszystko po to, aby osoba uczysz się poznawać siebie i możesz rozwijać się lepiej ze społecznego i poznawczego punktu widzenia. Dzięki temu będzie mógł cieszyć się lepszym życiem.
Różnica między psychologią kliniczną a neuropsychologią polega na ich funkcji z klinicznego punktu widzenia. Ten ostatni ma za zadanie ocenę funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego związanego z anomaliami mózgu. Jednocześnie rozwija procesy rehabilitacyjne funkcji wyższych, dzięki czemu podmiot może rozwinąć pewną autonomię i zachować jakość życia.
Dlatego neuropsycholog ma tendencję do czynienia z ludźmi mającymi problemy z pamięcią, uwagą, praktyką, gnozją, językiem i funkcjami wykonawczymi. Jednocześnie zajmuje się aspektami poznawczymi w odniesieniu do chorób psychicznych, takich jak schizofrenia czy zaburzenie obsesyjno-kompulsywne.
Do celów rehabilitacji należy odbudowa tego, co uległo uszkodzeniu, na przykład poprzez stymulację funkcji, aby mogły się prawidłowo rozwijać. Jednocześnie należy znaleźć strategie kompensujące funkcje, których nie można odzyskać.
Jaka jest różnica między psychologią kliniczną a neuropsychologią w badaniach?
Obecnie koncentruje się jeden z obszarów badawczych psychologii klinicznej na dogłębnym badaniu i zrozumieniu zaburzeń psychopatologicznych. Celem jest identyfikacja różnic pomiędzy tymi, którzy przyjmują sposoby postępowania podobne do tego, czego wymaga społeczeństwo, a tymi, którzy przyjmują inne.
Próbuje także zrozumieć i głęboko teoretyzować na temat osobistego rozwoju jednostek. W związku z tym obszar jego analiz ukierunkowany jest na czynniki, które mogą predysponować jednostkę do rozwoju zaburzeń emocjonalnych.
Innym podejściem badawczym jest psychoterapia . W tym przypadku celem jest znalezienie narzędzi niezbędnych do udoskonalenia metod diagnozowania i interwencji w zaburzeniach emocjonalnych. Dlatego chcemy opracować bardziej precyzyjne narzędzia, odpowiednie na każde zaburzenie.
Na przeciwnym biegunie neuropsychologia koncentruje swoje badania na różnych aspektach. Z jednej strony zaczyna współpracować z neuronauką poznawczą, mając na celu: określić rolę wyższych funkcji poznawczych w rozwoju patologii psychiatrycznych i psychologicznych. Koncentruje się także na opracowywaniu strategii skuteczniejszego powrotu do zdrowia po tych zaburzeniach.
Badania skupiały się na analizie skutków zgłaszanych przez osoby cierpiące na trudności neurorozwojowe. Dlatego najnowsze badania dotyczą patologii, które, jak wykazano, są powiązane z trudnościami w rozwoju mózgu, takimi jak autyzm i ADHD.
Wreszcie rehabilitacja neuropsychologiczna stanowi kolejny z jej głównych punktów. W tym przypadku celem jest asymilacja stale rosnącej liczby narzędzia technologiczne w celu uzyskania lepszego dostosowania terapii do rzeczywistości. Dzięki temu staramy się uzyskiwać lepsze efekty, gdyż możliwe jest opracowanie czynności znacznie bardziej zbliżonych do codziennego życia pacjenta.
Wnioski podsumowujące
Warto podkreślić, że te dwie specjalizacje, choć różne, uzupełniają się zarówno w praktyce klinicznej, jak i na polu badawczym. Dokładna diagnoza i interwencja w przypadku jakiejkolwiek choroby psychicznej lub neuropsychologicznej musi uwzględniać punkt widzenia obu gałęzi. Oznacza to, że uzupełniają się, aby osiągnąć cel, jakim jest zapewnienie człowiekowi autonomii i lepszego życia.
Niemniej jednak istnieją pewne różnice między psychologią kliniczną a neuropsychologią specjalizują się w odrębnych obszarach klinicznych. Pierwsza dotyczy zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych, druga skupia się na deficytach poznawczych i uszkodzeniach mózgu.
Wreszcie badania podążają różnymi ścieżkami, koncentrując się na aspektach istotnych dla obu. Jednak to postęp obu pomoże nam znaleźć lepsze narzędzia lub wyjaśnienia wielu aspektów związanych ze zdrowiem psychicznym.
