Życie wspomnieniami oznacza ograniczanie się bo ci, którzy nie cieszą się codziennością, nie wykorzystują chwili obecnej do życia... życie nie polega na pamiętaniu, ale na działaniu. To nie jest powrót do tyłu, ale do przodu. To nie jest bycie więźniem przeszłości i przyszłości, jakby tu i teraz nie istniało.
Pamiętanie jest częścią życia i często jest nieuniknione, na dobre i na złe. W pewnym sensie Wspomnienia wiążą nas z tym, co kochamy, kim jesteśmy i czego nie chcemy stracić. Do tego, co na nas głęboko wpłynęło. Jednakże żyć wspomnieniami to nie jest pozytywne.
Wczoraj jest wspomnieniem dzisiaj, a jutro jest marzeniem teraźniejszości.
Wspomnienia oszukują, ponieważ są słodzone wydarzeniami teraźniejszości i pułapkami pamięci.
Życie wspomnieniami jest niemożliwe
W wywiadzie zapytali Alberta Einsteina co zrobił, gdy wpadł na nowy pomysł. Na przykład, jeśli zapisał to na kartce papieru lub w specjalnym notatniku. Naukowiec odpowiedział jasno: Kiedy mam nowy pomysł, nie zapominam o nim. Nic bardziej prawdziwego kiedy coś nas tak ekscytuje, że prawie nie da się o tym zapomnieć.
Pamiętamy to, co jest naprawdę ważne, co jest w stanie nas poruszyć, ponieważ aktywuje w nas obszary i połączenia mózgowe niezbędne do zapisania tego wspomnienia. Problem w tym, że nawet co by poszło zapomniany zwykle mocno zapada w pamięć. Nic tak nie utrwala wspomnień, jak chęć ich utraty.
Psychologia ostrzega nas, że zapominanie jest konieczne, aby zachować istotne wspomnienia. Mechanizm pamięci jest niezwykle rozbudowany i pozwala nam odzyskać tylko to, co jest z nami integralne.
Musisz żyć w teraźniejszości, zanurzyć się w każdej fali, znaleźć swoją wieczność w każdej chwili. Głupcy pozostają na własnej wyspie możliwości
-Henry David Thoreau-
Wspomnienia to zapach, który trwa
Przyjemność to kwiat, który kwitnie, gdy żyjemy, pracujemy i działamy. Z tych kwiatów budujemy nasz każdy dzień pamięć które będą perfumami trwałymi. Najszczęśliwsze wspomnienia to chwile, które zakończyły się, kiedy było to stosowne, bez rozciągania się w czasie i przedłużania ich w nieskończoność.
Nie pamiętamy dni, ale chwile. Dlatego za każdym razem musimy tworzyć nowe sytuacje. Bogactwo życia tkwi we wspomnieniach, które wciąż tworzymy. Ciągłe działanie może być skomplikowane, zwłaszcza jeśli utkniemy sami strefa komfortu . Jednak trzeba to robić, żeby żyć intensywnie.
Chociaż posiadamy namacalne ciało fizyczne i wszystkimi zmysłami odbieramy otaczający nas świat mamy tendencję do życia we własnym zakresie umysł . Należy jednak podjąć decyzję. Możemy żyć wspomnieniami i wrażeniami, jakie w nas budzą, lub możemy przejąć stery naszego życia i oczywiście naszych emocji. Tylko w ten sposób będziemy mogli w pełni cieszyć się swoim istnieniem.
Klucz do życia zamiast zapamiętywania można znaleźć w myśleniu i wyobrażaniu sobie Czekać mniej. Zaakceptuj to, co jest i nic więcej. Żyj chwilą, nie rozpraszając się złudzeniami umysłu.
Prawda jest taka, że na ogół zawsze przygotowujemy się do życia, ale nigdy nie żyjemy. Jednak życie powinno działać zupełnie odwrotnie.
Nasze codzienne życie będzie wspomnieniem. Żyjesz!
