Syndrom zamknięcia: życie uwięzione we własnym ciele

Zespół zamknięcia jest rzadką patologią spowodowaną przez: obustronne uszkodzenie mostu . Konsekwencje urazu na moście są poważne i przyczynowe osoba nie jest w stanie poruszać ciałem z wyjątkiem oczu i powiek. Chociaż mobilność jest prawie całkowicie utracona, świadomość i układ somatosensoryczny pozostają nienaruszone.

To tak, jakby mózg odłączał się od ciała i tracił zdolność wysyłania poleceń. ból i temperatury, a także somatyczne, takie jak głód. Komunikacja staje się prawie niemożliwa ze względu na niemożność poruszania mięśniami fonacyjnymi, co ogranicza się do stosowania ruchu powiek.

Zespół zamknięcia: objawy, przyczyny i przewidywania

Objawy zespołu zamknięcia są następujące: tetraplegia anartria (niezdolność do artykułowania mowy) i zachowanie świadomości. Ponieważ ani kora mózgowa, ani wzgórze nie są zaangażowane funkcje poznawcze nie są zaburzone. Podmiot postrzega, przetwarza i wytwarza informacje normalnie poprzez procesy poznawcze. Odbiera wszystkie bodźce zewnętrzne, ale nie jest w stanie fizycznie na nie odpowiedzieć.

Główną przyczyną tego zespołu jest zakrzepica podstawna, która może wystąpią objawy ostrzegawcze tygodnie lub miesiące wcześniej takie jak zawroty głowy lub nudności. Za przyczynę inną niż naczyniowa uznaje się uraz czaszkowo-mózgowy ze stłuczeniem pnia mózgu lub rozwarstwieniem kręgowo-podstawnym. W zależności od stopnia uszkodzenia silnika można wyróżnić trzy różne obrazy kliniczne:

Klasyczny: przedstawia tetraplagię i anartrię z zachowaniem świadomości oraz ruchomością oczu i powiek.

Niekompletny: podobny do klasycznego, ale oprócz ruchu oczu zostaje zachowanych więcej ruchów.

Całkowity: nie zostaje zachowany żaden ruch i zwykle towarzyszą mu uszkodzenia śródmózgowia.

W zależności od ewolucji może to być przejściowe lub przewlekłe.

Środki do diagnozowania syndromu zamknięcia

Logiczne jest myślenie, że trudno jest zidentyfikować zespół zamknięcia i odróżnić go od innych, takich jak śpiączka, nawet jeśli na początku nie jest łatwo stwierdzić, czy zdolności umysłowe pacjenta są nienaruszone, ponieważ nie można się z nim porozumieć.

Istnieją jednak badania neurologiczne, które pomagają w postawieniu diagnozy.

Informacji na ten temat może dostarczyć zarówno pozytonowa tomografia emisyjna (PET), jak i elektroencefalogram (EEG). aktywność mózgu . Za pomocą PET można zaobserwować, czy metabolizm mózgu jest prawidłowy I

Aktywność fal mózgowych można monitorować za pomocą EEG.

Dzwon nurkowy i motyl

Jean-Dominique Bauby był francuskim dziennikarzem, który w wieku 43 lat przeszedł zator mózgowy. Po 20 dniach śpiączki obudził się cierpiąc na zespół zamknięcia, mogąc jedynie nieznacznie poruszać lewym okiem i głową. Doznał znacznego pogorszenia stanu zdrowia, w ciągu kilku tygodni schudł około 27 kilogramów.

Pogorszenie jego stan zdrowia spowodowane zatorowością, której doznał, zmusiły go do życia z tą chorobą przez około rok. Przez ten czas był uwięziony w swoim ciele nauczył się sposobu porozumiewania się za pomocą tablicy z alfabetem i powiek. Z pomocą logopedów i rodziny napisał autobiograficzną książkę Nurkujący dzwon i motyl, która stała się bestsellerem.

Czy w kosmosie są klucze, które mogą otworzyć mój kombinezon do nurkowania? Niekończąca się linia metra? Moneta wystarczająco potężna, by kupić moją wolność? Musimy szukać gdzie indziej. Pójdę tam

-Jean-Dominique Bauby-

Na podstawie jego książki pod tym samym tytułem powstał także film, w którym możemy zaobserwować wyzwanie, jakie stoi przed Jean-Dominique w obliczu tej trudnej choroby i myśli które tłoczą jego umysł i których ciało nie jest w stanie wyrazić. Będzie korzystał ze swojej wyobraźni i podróżował umysłem w różne miejsca co pozwoli mu uciec od trudnej rzeczywistości.