Psychoanaliza to bardzo interesujący nurt: teorie i hipotezy, które się na nią składają, są bardzo fascynujące.
Większość książek należących do głównego nurtu psychoanalizy stawia czytelnikowi pewne wymagania uważne czytanie i powolne trawienie treści . Innymi słowy, nie są to książki, które nas obudzi, gdy będziemy śpiący.
W wielu przypadkach czytelnik musi kilka razy wracać do tego samego akapitu nadać temu sens lub kontynuować, mając nadzieję, że później znajdzie klucz, który pozwoli mu rozwiązać bałagan. W konsekwencji wgląd .
Ale są dzieła, które zasługują na ten wysiłek. W tym sensie, niezależnie od tego, ile notatek czy podsumowań znajdziemy na temat danego dzieła, tekst oryginalny zawsze będzie miał urok, któremu nie dorównają teksty o nim opowiadające. Dlatego w tym artykule podajemy i polecamy książki o psychoanalizie, które odegrały największą rolę w ewolucji tego nurtu psychologicznego.
Książki o psychoanalizie: początki
Studia nad histerią (1895)
To traktat napisany przez Józef Breuer e Zygmunt Freud. W esso leczenie pięciu młodych, histerycznych kobiet wyjaśnia innowacyjna metoda terapeutyczna . Metoda ta polegała na przywracaniu zapomnianych, traumatycznych wspomnień za pomocą hipnozy.
Uwzględniono także słynny przypadek Anna O. który był pacjentem Breuera i pierwszym leczonym metodą oczyszczającą, prekursorką podstawowej techniki psychoanalitycznej zwanej wolnymi skojarzeniami (stworzonej przez Freuda). Stało się jednym z emblematycznych przypadków początków psychoanalizy.
W tej książce przedstawiono dwa różne punkty widzenia na przyczyny histerii: przyczynę neurofizjologiczną i drugą psychologiczną . Pierwsza zaproponowana przez Breuera, druga przez Freuda. Książka nie została wówczas dobrze przyjęta przez europejskich lekarzy, ponieważ zrywała z ówczesnymi paradygmatami.
Interpretacja snów (1900)
Interpretacja snów to jedno z najsłynniejszych dzieł Zygmunta Freuda. Publikacją tą rozpoczął swoją teorię analizy snów rozumianych jako halucynacyjne spełnienie życzeń i dlatego:
główna droga do poznania nieświadomości drogi duszy.
-Freud-
W tej książce znajdziesz metodę analizy snów poprzez swobodne skojarzenie najważniejszych symboli każdego snu . Istnieje również systematyczne przedstawienie aparatu psychicznego, co byłoby pierwszym tematem Freuda.
Ciekawostką tej pracy jest to, że w pierwszych publikacjach nie odniosła ona takiego sukcesu dopiero po ponownym wydaniu i dodaniu Freuda na temat uniwersalnej symboliki zaczął zyskiwać rozgłos . Z drugiej strony agregat ten wywołał kontrowersje i krytykę ze strony innych psychoanalityków, ponieważ uważali oni sny za elementy analizy pełne subiektywizmu i dlatego nie można ich uogólniać.
Większość tej pracy opiera się na analiza snów tego samego autora -Freud- na którym zbuduje swoją teorię. Jako narzędzie do tego użyje wolne stowarzyszenie stosując go do najważniejszych symboli pojawiających się w reprezentacji snu.
Trzy eseje o teorii seksu (1905)
Ta praca, wraz z Interpretacją snów, jest jednym z najważniejszych osiągnięć Freuda . W tej książce Freud rozwija swoją teorię na temat ludzkiej seksualności, a zwłaszcza dzieciństwa. To w nim znajduje się słynne i kontrowersyjne stwierdzenie: Dziecko może stać się przewrotnym polimorfem.
Za jego pomocą Freud chce wyrazić, że perwersja występuje także u zdrowych ludzi i że droga do dojrzałej i normalnej postawy seksualnej nie rozpoczyna się w okresie dojrzewania, ale w dzieciństwie. Kształtuje rozwój psychoseksualny człowieka i obejmuje pojęcia: penisy (zazdrość o penisa) kompleks kastracyjny i kompleks Edypa . Staje się w ten sposób podstawową książką dla zrozumienia ewolucji psychoanalizy.
Książki o psychoanalizie humanistycznej
Istnieje wielu autorów książek o psychoanalizie humanistycznej. Jednak koncepcja jako taka została opracowana przez Ericha Fromma . Jest to produkt jego freudowskiego treningu psychoanalitycznego, do którego dodał idee, które ekstrapolował. z buddyzmu i marksizmu. Poniżej mówimy o jego dwóch najważniejszych dziełach.
Strach przed wolnością (1941)
Ta książka podejmuje próbę wyjaśnienia aspektów szczególnie wyraźnego współczesnego kryzysu cywilizacji zachodniej, związanego z wolnością człowieka . Fromm odwołuje się do dwóch zjawisk – faszyzmu jako wyrazu politycznego i rosnącej standaryzacji jednostek w społeczeństwach rozwiniętych jako wyrazu społeczno-kulturowego – aby wyjaśnić różne przejawy kryzysu.
Omawia, jak oba przejawy kryzysu są niczym więcej niż zbiorowe formy uciekania od rzeczywistości . Powodujące poważne konsekwencje dla człowieka współczesnego społeczeństwa przemysłowego: świadomość własnej znikomości, poczucie moralnej samotności i rezygnacja z poświęcenia życia na mocy zewnętrznych i nadrzędnych sił.
Sztuka kochania (1957)
Kolejna praca Ericha Fromma, której nie warto przerywać. Chociaż jest to książka o psychoanalizie, jej lekturę można określić jako mniej gęstą lub nieco bardziej zabawną, mimo że stanowi dogłębną analizę ludzkiej natury i zasad teoretycznych, które zaczął już rozwijać w swojej książce Strach przed wolnością.
W tej książce Fromm to udowadnia Miłość może być efektem studiów teoretycznych, gdyż podnosi je do rangi sztuki. Który ma swoją teorię i praktykę, którą trzeba opanować. Zatem jednym z najważniejszych postulatów tej książki jest to, że miłość jest odpowiedzią na problem ludzkiej egzystencji od jego rozwój prowadzi do załamania stanu separacji lub odrębności, bez utraty własnej indywidualności .
Wyjeżdża na studia różne rodzaje miłości: miłość braterska, miłość ojca i matki, miłość własna, miłość erotyczna i miłość do Boga. . Rozwijanie idei, że niezbędnymi elementami rozwoju dojrzałej miłości są troska, odpowiedzialność, szacunek i wiedza.
Książki o psychoanalizie Lacana
Bibliografię Jacques’a Lacana, francuskiego psychoanalityka freudowskiego, charakteryzuje rozwój teoretyczny, będący kontynuacją dzieła Freuda, ale bardzo skomplikowany do zrozumienia. To autor, którego na pierwszy rzut oka trudno zrozumieć. To, co pisze, może nawet wydawać się niepokojące lub pozbawione znaczenia. Logikę jego podejścia zwykle odkrywa się, gdy czytelnik pozwoli tekstowi dojrzeć w głowie i później do niego wróci. W każdym razie, jeśli przeczytamy bardzo uważnie, odkryjemy zaskakujące podejścia.
Seminarium. Księga III. Psychozy
To bardzo ciekawa książka: na swoich łamach Lacan dokonuje rozwoju teoretycznego dotyczącego psychozy . Proponuje całkowicie rewolucyjne i innowacyjne podejście. W tym sensie oferuje inną wizję tego, co reprezentuje ta struktura, od podstawy jej wyglądu po sposób radzenia sobie z nią.
Studiuje książkę Wspomnienia cierpiącego na nerwy, autobiografię Daniela Paula Scherebera, który był prezesem sądu apelacyjnego w Niemczech i cierpiał na schizofrenię paranoidalną. Praca, której Freud poświęcił wiele uwagi i na podstawie której Lacan później wypracował interesujące teoretyczne zrozumienie sprawy.
Problemy dzieci (1986)
Jest to książka francuskiej psychoanalityczki Françoise Dolto. Chociaż jest to książka o psychoanalizie, czyta się ją całkiem przyjemnie i cechuje ją niesamowity realizm, cecha typowa dla tego autora. To książka, która dystansuje się od dziecięcego świata opisywanego przez klasyczną psychoanalizę, odwracając porządek, obserwując świat z punktu widzenia dziecka i w jego wyłącznym interesie. .
W ten sposób Françoise Dolto nie tylko zaprasza nas do słuchania dzieci, aby w pełni je zrozumieć ich własnym językiem, ale także do mówienia do nich naszym, bez konieczności narzucania im tego. To odważny i przejrzysty wkład, który nie zawiedzie tych, którzy już znają Dolto i nie pozostawi obojętnym nawet tych, którzy dopiero go odkryli.
Encyklopedia psychoanalizy Laplanche'a i Pontalisa (1967)
Jest to książka o psychoanalizie pomaga zrozumieć terminologię tego nurtu. Niezwykle przydatne dla osób wyruszających w ten świat po raz pierwszy . Zawiera bardzo jasne wyjaśnienia i porównania między autorami, dlatego warto mieć go pod ręką, jeśli chcesz zrozumieć podstawowe problemy tego nurtu przed zagłębieniem się w niego.
Każde obecne w nim pojęcie ma swoją definicję i stosowne komentarze, przy czym dominuje przejrzystość wykładu. Na początku każdego artykułu wskazane są odpowiedniki terminu w języku niemieckim, francuskim, angielskim, hiszpańskim, włoskim i portugalskim.
To bardzo przydatne narzędzie pracy. Rzeklibyśmy nawet, że konieczne jest śledzenie rozwoju psychoanalizy i wyciąganie wniosków początkujący czytelnik do najważniejszych terminów i koncepcji. Nie jest to prosta klasyfikacja pojęć w porządku alfabetycznym, ale pełna struktura odniesień i odsyłaczy pomiędzy artykułami co pozwala czytelnikowi ustalić istotne relacje między pojęciami i orientować się w sieciach skojarzeń języka psychoanalitycznego.
