Programy terapeutyczne skupiające się na zdobywaniu umiejętności wystąpień publicznych i unikaniu tremy są opracowywane na podstawie wielu czynników, nad którymi najlepiej pracować łącznie. W takich przypadkach najczęstszą reakcją jest lęk. W tym artykule skupimy się na 3 technikach wystąpień publicznych.
Programy te działają na aspekty poznawcze i fizjologiczne motoryczne poprzez głębokie oddychanie, trening samokształcenia oraz rozwój umiejętności werbalnych, niewerbalnych i wokalnych.
Zarówno głębokie oddychanie, jak i samokształcenie są technikami ekspozycji na element motoryczny. Techniki oddechowe pomagają przeciwdziałać efektom lęku i ułatwiają mowę. Natomiast techniki samokształcenia polegają na wprowadzaniu zmian w samowerbalizacji.
W ten sposób wzrasta poziom samokontroli, a zachowanie staje się bardziej adaptacyjne. Trzecia technika skupia się na rozwój umiejętności werbalnych zwiększających pewność siebie i poczucie własnej wartości . Poniżej zajmiemy się ich sercem .
3 techniki wystąpień publicznych
Kontrolowany oddech
Ważne jest, aby trenować i zarządzać w sposób naturalny oddychanie przeponowe . Jest to rodzaj oddychania, który oprócz obniżenia poziomu lęku pozwala mówiącemu mieć większe zapasy powietrza podczas mówienia i sprawić, że jego głos dotrze daleko.
To z kolei daje większą pewność siebie. Oddychanie klatki piersiowej (do płuc) wzrasta cóż, stres . Przeciwnie Oddychanie przeponowe sprzyja reakcji przywspółczulnej i relaksacji.
Oddychanie to, zwane także głębokim, powoduje dostarczenie większej ilości powietrza do dolnej części płuc. Jest to obszar o dużej pojemności, dlatego gwarantuje lepsze dotlenienie i oczyszczenie płuc.
Kontrolowane oddychanie nie jest techniką trudną, niemniej jednak wskazane jest, aby nauczyć się jej pod okiem wyspecjalizowanego terapeuty, aby uniknąć błędów i uzyskać z niej maksymalne korzyści.
Samokształcenie Meichenbauma
Metoda ta polega na stopniowym wprowadzaniu autowerbalizacji, werbalizacji, wewnętrznych myśli i samopouczeń. Ta zmiana w dialogu wewnętrznym wpływa na jednostkę, modyfikując jej zachowanie .
Został stworzony w latach 60-tych XX wieku przez dr Donalda Meichenbauma z myślą o dzieciach agresywnych i nadpobudliwych. Meichenbaum oparł się na badaniach Wygotski i Piageta na temat znaczenia języka w kontroli zachowań motorycznych. Od tego czasu okazało się, że jest to niezwykle przydatna metoda w ogólnym rozwiązywaniu problemów.
Kształtując swoje myśli poprzez samowerbalizację, możesz zmienić swój wewnętrzny dialog i zachować kontrolę nad swoim zachowaniem podczas wystąpień publicznych.
Metoda ta składa się z pięciu etapów . W pierwszych dwóch terapeuta jest wzorem do naśladowania; w pozostałych trzech fazach to osoba ćwiczy samokształcenie, najpierw na głos, potem bardzo cicho (zamaskowanym) głosem, a na końcu samowerbalizacje stają się myślami lub zamaskowanymi samoinstrukcjami.
Techniki wystąpień publicznych: umiejętności werbalne, niewerbalne i wokalne
Wystąpienia publiczne wymagają zarządzanie odpowiednimi zasobami językowymi oraz dobrą strukturę prezentowanych pomysłów i odpowiedni rejestr. Trening takich umiejętności zapewnia mówcy niezbędne bezpieczeństwo i poczucie własnej wartości.
Podobnie język niewerbalny jest doskonałym narzędziem komunikacji. Od wyrazu twarzy po ruchy ciała, od kontaktu wzrokowego po zarządzanie przestrzenią fizyczną. Udoskonal język ciała konieczne jest przezwyciężenie strachu przed wystąpieniami publicznymi.
Nauczenie się panowania nad swoim głosem to kolejna kluczowa kwestia. To takie ważne ludzie nieświadomie mają tendencję do utożsamiania głosu z osobowość .
Najważniejsze elementy wokalne, nad którymi należy popracować, to ton, intonacja, akcent, szybkość, rytm, projekcja i rezonans. Głos jest elementem, który potwierdza lub niszczy pierwsze wrażenie mówiącego.
To niezwykle ważne elementy werbalne, niewerbalne i wokalne są ze sobą w harmonii i przekazać równowagę. To, co widzisz i co słyszysz, musi być spójne.
Ton i jakość głosu może decydować o skuteczności przekazu i wiarygodności komunikatora.
-Albert Mehrabian, emerytowany profesor psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles-
