Każdemu może się zdarzyć w pewnym momencie życia sabotaż samego siebie i być tego świadomym . Jednak na ogół nie jest to normą. Kiedy tak się dzieje, zwykle nie jesteśmy tego świadomi; wręcz przeciwnie, uważamy, że nasza strategia jest logiczna i spójna.
Podobnie z perspektywy czasu możemy znaleźć uzasadnienie dla wielu naszych działań maskowanie prawdziwej motywacji motywacją, która poprawia nam samopoczucie, motywacją wywnioskowaną z efektów naszych działań, której nie przewidzieliśmy lub nie uznaliśmy za ważną.
Zrozumienie, czy dokonujemy samosabotażu, jest łatwe: z każdym krokiem dystansujemy się od siebie cele . Zadajemy sobie pytanie dlaczego, ale nie potrafimy odpowiedzieć przekonująco. Wydawać by się mogło, że zawsze coś staje na przeszkodzie, abyśmy dotarli do zaznaczonego na mapie celu.
Powody, dla których dochodzi do samosabotażu, są różne. Czasami tam jest strach przed sukcesem powstrzymuje nas przekonanie, że na to nie zasługujemy . W niektórych przypadkach tak naprawdę nie rozpoznajemy siebie w swoim celu i dlatego nieświadomie szukamy sposobu, aby go uniknąć.
Samosabotaż? 5 głównych sygnałów
Niezależnie od tego, czy myślisz, że możesz to zrobić, czy nie, nadal będziesz mieć rację.
-Henry Ford-
1. Potrafię to zrobić samodzielnie
Wiele osób uważa, że jeśli chodzi o dobre wykonanie określonego zadania, nie można nikomu ufać . W tej grupie osób jest jeszcze jedna, mniejsza grupa przekonana, że tego typu zadań jest wiele. Nie ufając nikomu jednakże poza nami jesteśmy obciążeni bezużytecznymi obowiązkami które można łatwo delegować lub udostępniać.
Afrykańskie przysłowie mówi: Sam idziesz szybko, ale razem dojdziesz dalej. Może to i prawda: czasem zdarzają się zadania, których nikt inny nie potrafi wykonać tak dobrze jak my. Jeśli jednak nie damy szansy, nie będziemy w stanie nawet udowodnić czegoś przeciwnego ani zapewnić innym możliwości uczenia się i bycia autonomicznymi w przyszłości.
2. Czy jesteś przekonany, że zawsze masz rację?
Sygnał ten jest powiązany z poprzednim. Ma to związek z niemożnością znalezienia pozytywnego rozwiązania lub zrozumienia motywów innych . Kto wie, może myślisz, że zawsze masz rację, bo w głębi duszy to prawda. Z Twojego punktu widzenia rozsądek jest zawsze po Twojej stronie. Pytanie zatem brzmi: może zrozumieć punkt widzenia innych ludzi i aby to zrobić, musisz odłożyć pewne rzeczy na bok zbyt sztywne schematy .
Jeśli oceniamy wszystko według naszych własnych parametrów, oczywiście w naszych oczach inni zawsze będą się mylić. Taka postawa pozbawia Cię cennego wkładu, jaki wnoszą inni z ich osobistej perspektywy. Rezultatem jest zablokowanie, ponieważ widzisz tylko część krajobrazu.
3. Czy masz za sobą wiele niedokończonych projektów?
To bardzo wyraźny znak, że dokonujesz samosabotażu. Oczywiście zawsze istnieje powód, aby pozostawić projekt w połowie ukończony. Innymi słowy nietrudno zracjonalizować tendencję do jej porzucania: unikania tworzenia dysonans dlatego dyskomfort . Czujemy wtedy motywację do zastosowania każdej strategii, aby odwrócić to uczucie.
Nieukończenie projektów zmniejsza możliwość osiągnięcia celów i to nie tylko dlatego, że nie dotrze się do mety. Wszystkie te projekty oczekujące na niezamknięte cykle tworzą regułę i normalizują nasze nastawienie na przyszłość .
4. Samosabotaż poprzez nie przyznanie się do swoich wyników lub nie przywiązanie do nich wagi
Może nie czujesz, że zasługujesz na sukces? Z tego powodu martwisz się nawet o odwrócenie prądu, który prowadzi cię do zbierania owoców swojej pracy . Czasami robimy to poprzez sposób, w jaki interpretujemy nasze osiągnięcia i postęp. Kiedy osiągasz cel drugorzędny, czy bagatelizujesz go? W ten sposób eliminujesz wzmocnienie i motywację które podążają w sposób dorozumiany.
To tak, jakbyś czuł, że jesteś w stanie osiągnąć tylko małe rzeczy . Gdyby miały wartość, nie byłbyś w stanie do nich dotrzeć. Ta myśl zamienia się w błędne koło, w którym jesteś jednocześnie ofiarą i sprawcą. Jest to sposób zachowania, który na ogół zaspokaja jedynie impulsy neurotyczne.
5. Samosabotaż poprzez odgrywanie ofiary
Czasami sami utrudniamy nasz postęp, poniżając siebie lub będąc ofiarami . Czego można oczekiwać od kogoś, kto nie ma x, nie ma umiejętności y lub ma zamiar z?
Czując się jak ofiary to dobra strategia usprawiedliwiająca stagnację. Ci, którzy stają się ofiarami, zamiast powodów szukają wymówek . Wszystko to nie dzieje się świadomie, ale też nie całkowicie nieświadomie. Często uzyskujemy dodatkowe korzyści, takie jak poczucie bezpieczeństwa, które wzmacnia nasze zachowanie.
Zwróć uwagę na te znaki. Być może prawdziwe powody, dla których często nie udaje Ci się osiągnąć tego, czego chcesz, staną się dla ciebie jaśniejsze . Zrozumienie, że zwracasz ich przeciwko sobie, może być dobrym punktem wyjścia do pełniejszego życia.
