Jest to najpotężniejsze narzędzie, jakie mamy do dyspozycji i znajduje się na naszych ramionach rozproszonych w mózgu. Oczywiście mówimy o umyśle. Jego działanie jest tak potężne, a jednocześnie osobliwe, że w rzeczywistości jest główne pióro, którym piszemy swoje przeznaczenie .
Kilka lat temu rozpowszechniła się koncepcja, że człowiek wykorzystuje jedynie 10% swojego potencjału poznawczego. Później zobaczyliśmy, że wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane niż to proste stwierdzenie, ponieważ nawet jeśli mamy ograniczone procesy (takie jak zdolność utrzymywania uwagi czy pamięć krótkotrwała), korzystamy także z innych procesów, które wydają się nie znać ograniczeń (takich jak zdolność wyobrażania sobie i uczenia się).
Umysł próbuje oszczędzać zasoby
Jest zatem jasne, że co możemy zrobić ze swoim umysłem asymptotycznie nieskończony . Jeśli jednak zaobserwujemy większość naszych zachowań, zdamy sobie sprawę, że elementem, który w nich najbardziej ingeruje, jest rutyna lub programowanie mentalne.
Rutyna, w której następuje rozłączenie pomiędzy działaniem a częścią świadomą. Mowa tu o wieszaniu prania, gotowaniu i jeździe znaną drogą. Akcja jest nam tak znana, że uwalnia umysł od pracy nad pomysłami oderwanymi od teraźniejszości.
Dzieje się także inna rzecz, a mianowicie to, że nasz umysł jest przyzwyczajony do bycia .
Moglibyśmy zadać sobie pytanie, dlaczego potrzebowali gospodarki energią mentalną, która była tak selektywna dla naszego gatunku, skoro spędzali dzień na polowaniu i gonieniu ofiary. Sprawdzono na przykład, że najlepszych sportowców przełajowych łączy wspólna cecha, a mianowicie to, że ich dotlenienie mózgu jest większe podczas długich i intensywnych wysiłków.
Kiedy już zrozumiemy, że nasz umysł nie lubi marnować energii, bo boi się, że jej zabraknie i że wiele czynności, które wykonujemy, dzieje się automatycznie, zrozumiemy, że na pewno nie używamy tylko 10% naszego potencjału, ale prawdą jest, że nie wykorzystujemy jego znacznej części. Określenie tego jako procent to minimum, naprawdę ważnym aspektem jest znajomość konsekwencji.
Część naszego umysłu, której nie używamy – zwykle zdarzają się wyjątki – jest związana z kreatywnością i poszukiwaniem innowacyjnych rozwiązań . Większość oporu wobec zmian ma podłoże biologiczne, to znaczy jest sprzeczna z tendencją mózgu do oszczędzania. Być może nasz sposób działania nie jest najlepszy, ale na początku zmiana tego, co już przyjęliśmy na nowe, z pewnością wiąże się, poza niepewnością, z dodatkowym zużyciem energii.
Dlaczego pomysłowość jest ważna?
Wybierzmy się w podróż do średniowiecza i bądźmy świadkami procesu oskarżonego . W tym procesie sędzia za wszelką cenę chciał potępić oskarżonego, ale tego chciał
Oczywiście sędzia napisał „winny” na obu kartach. Oskarżony wyobrażał to sobie, gdyż kłótnia z sędzią toczyła się już od dłuższego czasu. Jak myślisz, co zrobił oskarżony? Mógł to zgłosić, ale gdyby potwierdzono, że jego hipoteza nie jest prawdziwa, zostałby potępiony. Z drugiej strony, gdyby to była prawda, zapewne odwołaliby sędziego, ale nic nie zapewniało go, że jego następca byłby lepszy.
Więc zdecydował się
Wracając do teraźniejszości, nie możemy zapomnieć, że my wszyscy mamy narzędzie podobne do narzędzia sprytnego oskarżonego i że możemy go użyć do ratowania lub poprawy naszego życia: porozmawiajmy o naszych umysł . Prawdą jest, że nie możemy kontrolować wszystkiego, ale równie prawdą jest, że ta kontrola często wykracza poza to, co nam się wydaje. To właśnie w tej różnicy między szacunkami a rzeczywistością, pomiędzy pomysłowością a powtarzalnością leży nasz prawdziwy potencjał.
