Nawet przyjaźnie się kończą, gaśnie jak światło świetlika, gdy zostaje odkryte jak pierwszy zimny wiatr jesieni po lecie. Są ludzie, którzy nas rozczarowują, a rana, którą nam zadają, rani nas i wywołuje złość, nie ma wątpliwości . Jednak z biegiem czasu uczymy się być znacznie bardziej selektywni.
Choć może się to wydawać dziwne, w przyjaźni i miłości dzieje się to samo: mamy obok siebie ludzi, na których według nas zasługujemy. Ma to wiele wspólnego z poczuciem własnej wartości i naszą zdolnością do stosowania filtrów i zrozumienia, że relacje, jakiekolwiek by nie były, są dynamicznymi bytami, które zmieniają się i mutują jak nasza własna tożsamość.
Przyjaciel to dar, który sam sobie dajesz.
Roberta Louisa Stevensona
Ora Nie brakuje tych, którzy twierdzą, że utrata miłości boli, ale utrata przyjaźni zabija . To tak, jakby ta więź oparta na współudziale w intymnym i spontanicznym towarzystwie oraz na tym emocjonalnym pożywieniu była ważniejsza niż związek jako para.
Trzeba powiedzieć, że nie ma wielu badań na temat przyjaźni i leżącej u jej podstaw dynamiki, przynajmniej dokonujących porównania z tematem miłości i par. Istniejące badania z zakresu psychologii społecznej ujawniają jednak jedno stracić A przyjaźń To boli tak samo jak utrata miłości .
Badanie opublikowane w czasopiśmie Epidemiologia i zdrowie społeczne podkreślił, że tego uczucia w równym stopniu doświadczają mężczyźni i kobiety. Przyjaciel jest dla większości ludzi nieodzowną częścią codziennego życia do tego stopnia, że stają się niezbędne do osiągnięcia dobrostanu fizycznego i ekonomicznego.
Kiedy nie wiemy jak zakończyć rozmowę z przyjacielem
Bianca ma 40 lat i postanowiła zakończyć trwającą od lat przyjaźń . Tak naprawdę ta przyjaźń towarzyszyła jej przez całe życie. Ona i Elisa dorastały razem, ponieważ ich matki się przyjaźniły. Ta mała dziewczynka o brązowych oczach, długich nogach i autorytatywnym głosie stała się dla Bianki schronieniem, ale także piekłem.
Kiedy byli dziećmi, Elisa zmuszała ją do robienia rzeczy, których nie chciała. Złamała rękę, gdy próbowała wspiąć się po szkolnym murze tylko dlatego, że Elisa ją o to poprosiła. Elizie zwierzał się ze swoich pierwszych sekretów i pierwszych miłości. I to Elisa ukradła wszystkich chłopców, których lubiła. W ciągu tych lat Bianca utrzymuje z jednym współzależną przyjaźń osoba manipulująca osobą, którą nie wiedział, jak odepchnąć albo powiedzieć: przestań mnie wykorzystywać.
Wielu z Was może utożsamić się z tym przykładem, ale kluczowe pytanie brzmi: dlaczego tak bardzo walczymy o zakończenie przyjaźni, która sprawia nam więcej problemów niż korzyści? Oto kilka możliwych wyjaśnień.
Powody, dla których nie chcemy powiedzieć przyjacielowi wystarczająco dużo
Pierwszy powód jest prosty: uważamy, że musimy być lojalni wobec tej osoby . Być może dlatego, że dzieliliśmy wiele doświadczeń, ponieważ spędziliśmy razem wiele lat i wymieniliśmy wiele zwierzeń. Musimy jednak mieć jasność co do jednej rzeczy:
- W każdym związku małżeńskim lub przyjacielskim musi panować równowaga i wzajemność. Dlaczego lojalność wobec kogoś traci sens, jeśli nie ma szacunku, jeśli nie ma prawdziwej korespondencji .
Drugi powód jest związany z pomysłem
- Kolejnym niewątpliwie niepokojącym aspektem, który interesuje wiele osób, jest myśl, że ma się takich przyjaciół, na jakich zasługuje. Próbujemy wmówić sobie, że wszyscy popełniamy błędy, które każdy z nas popełnia wady i że czasami normalne jest wyrządzanie krzywdy bez chęci.
Czasem strach przed samotnością
Rozczarowanie w przyjaźni popycha Cię do podjęcia decyzji
Gretchen Rubin autorka bestsellera Projekt szczęścia wyjaśnia, że wielu z nas idzie do przodu w życiu, czując, że dryfuje. To ciekawa koncepcja, bo jak tłumaczy sama autorka dryfować z zaciekawieniem oznacza brać decyzja nie decydowania o tym, czego chcemy, a czego nie chcemy w swoim życiu .
Są tacy, którzy uważają, że aby być przyjaciółmi, wystarczy kochać się tak, jak gdyby do bycia zdrowym wystarczyło zdrowie.
Arystoteles
Niepodjęcie decyzji lub ich odłożenie na później oznacza życie w otoczeniu namiastki szczęścia, w którym pozostajemy przywiązani do relacji międzyludzkich o niewielkim znaczeniu z ludźmi, którzy nieustannie nas rozczarowują, a mimo to nadal mamy blisko siebie. Robimy to w imię lojalności lub strachu przed samotnością, jak powiedzieliśmy wcześniej .
Musimy sobie jasno powiedzieć, że minęły już lata dzieciństwa i dorastania, w których nie stosowaliśmy filtrów, w których wpuszczaliśmy kogokolwiek, bo byliśmy spragnieni wrażeń i nowości. Dojrzewanie oznacza przede wszystkim bycie selektywnym i szukanie jakości we wszystkich naszych relacjach .
Rozczarowania, jeśli są spowodowane nieumyślnie i wielokrotnie, dają nam dość wyraźną wskazówkę co do ludzkich cech osoby, która nas rani. Więc musimy działać .
Nauczmy się być wybiórczymi i cenić prawdziwe przyjaźnie, te najbardziej magiczne i ekscytujące. Tych, którzy zawsze nas czegoś uczą, tych, którzy dają nam wiele i którym wiele dajemy, tych, którzy pomagają nam rozwijać najlepszą wersję siebie.
