Bycie moralnym jest formą przemocy psychicznej za pomocą których poprzez dezaprobatę i dezaprobatę staramy się narzucić szereg wartości. celem jest wzbudzenie w innych poczucia winy, a nie budowanie zasad etycznych.
Przemoc psychiczna, która kryje się za nawykiem tworzyć moralność często pozostaje niezauważony . Narzucanie wartości lub zasad, gdy są one podzielane, jest w wielu przypadkach chwalebnym działaniem. W ten sposób można podziwiać i bronić postaw agresywnych i upokarzających.
Ci, którzy uciekają się do moralizacji, czynią to pod bardzo konkretnym pretekstem: aby czynić dobro dla świata. Jego celem jest, aby inni dostosowali się do pewnych wartości, choć stosuje w tym celu naganne metody. Jeśli odbiorcy agresji nie będą posłuszni, często stają się jej obiektem krytyka Gardzę publicznymi skargami i prześladowaniami.
Wydawać
-Khalil Gibran-
Ogólnie rzecz biorąc, cykl moralizacji rozpoczyna się od postaw paternalistycznych. Ludzie, którzy sprzedają szybkie porady, nawet jeśli nikt ich o to nie pytał. Oceniają innych tak, jakby ich osąd był cenny. Najgorsze jest to, że ci ludzie często nie są wzorami do naśladowania. Często jednak zajmują rolę lub stanowisko, które utwierdza ich w przekonaniu, że są lepsi od innych.
Moralizuj i poddaj się
Główną cechą moralizowania jest próba narzucania innym precyzyjnych wzorców zachowań. Słowo klucz w opisywanej dynamice jest tylko jedno: narzucać. Osoba chce swojego dyskurs aksjologiczny lub wartości są przyjmowane przez innych z jednego bezspornego powodu: jest to jedyny, który można przyjąć.
Każdy, kto przyjmuje tego typu postawę, uważa się za moralnie wyższego. Ponieważ jest ojcem lub matką, ponieważ jest głównym księdzem psychologiem lub po prostu dlatego, że ma większe umiejętności werbalne niż inni. Czasami uważa się, że zajmowanie ważnych stanowisk daje do tego prawo wpływ postępowanie innych. To nie tak.
Moralność i etyka, jeśli są autentyczne, muszą opierać się na przepływie refleksji i przekonań. Nie można ich narzucać w drodze nacisku, strachu czy przymusu.
Przemoc związana z moralizacją
Moralizacja sama w sobie jest formą przemocy psychicznej. Przede wszystkim dlatego oznacza, że drugi jest moralnie gorszy w oparciu o jedno hierarchia co w rzeczywistości jest całkowicie sztuczne. Kto może ustalić, czy dana istota ludzka jest moralnie lepsza od drugiej? Jak możesz mieć całkowitą pewność, że jedna osoba jest bardziej spójna etycznie niż druga? Czy motywacje i intencje, na których opiera się jego postępowanie, są w pełni jasne?
Jest wiele przypadków dwulicowych przywódców religijnych, nie mówiąc już o politykach. Ale to samo może przytrafić się rodzicom lub nauczycielom. Nawet jeśli liczby te są w pełni świadome wartości, jakie zamierzają szerzyć pierwszy przejaw wyższości moralnej polegałby na umiejętności szanowania indywidualności i integralności innych.
Z drugiej strony, postawy te nie ograniczają się do jednej postawy prozelityzm . Zwykle towarzyszą im gesty aprobaty lub dezaprobaty co prowadzi do manipulacji i co za tym idzie dalszej agresji wobec innych.
Inne funkcje
Moralizacji towarzyszy zwykle szereg postaw świadczących o braku szacunku i chęci kontroli. Na przykład moralizatorom łatwo jest poczuć, że mają prawo zadawać pytania innym. Gdzie idziesz? Co zrobisz? Dlaczego to zrobiłeś? Co przede mną ukrywasz?
Z łatwością używają także tonu rozkazującego: Zrób to. Próbują dowodzić, aby potwierdzić swoją rzekomą wyższość . W ten sam sposób zyskują prawo do interpretacji działań drugiej osoby: zrobiłeś to tylko dlatego, że było to dla ciebie wygodne.
Posuwają się nawet do wyśmiewania, niedoceniania i karcenia tych, którzy nie zachowują się tak jak oni. Ich celem jest wywołanie poczucia winy lub wstyd . Nie dlatego, że naprawdę martwią się o moralność innych, ale dlatego, że pragną stać się sędziami myśli, która jest prawem dla wszystkich. Prawdziwa moralność nie ma z tym wszystkim nic wspólnego.
