Zespół wypalenia zawodowego obecnie chorobą zawodową

Zespół wypalenia zawodowego wymagał rozpoznania. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w końcu sklasyfikowa go tak, jak na to zasługuje. W związku z tym schorzenie to przestanie być zwykłą chorobą i stanie się chorobą zawodową. Będziesz mógł skorzystać ze zwolnienia lekarskiego, a nawet uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności.

Są jednak tacy, którzy nie przychylnie patrzą na tę wiadomość, i są głosy krytyczne, które mają inną perspektywę. Rozważ syndrom wypalenia zawodowego jako zaburzenie psychiczne wynikające ze złych warunków pracy: toksyczne środowisko pracy lub przez pracodawcę wyzyskującego oznacza zwracanie uwagi na kilka istotnych aspektów pracy. Wyczerpanie pracą nie ustępuje jedynie poprzez leczenie lub nieobecność w pracy. Problemem jest stworzenie lepszych warunków pracy.

L’ OMS chciałem zrobić krok naprzód, klasyfikując tę ​​psychologiczną rzeczywistość, która jest dziś bardzo powszechna. Pozytywne działanie, które powinno być początkiem nowej świadomości. Z pewnością zostanie zapewniona lepsza opieka medyczna i większe wsparcie. Źródłem problemu nie jest pracownik, ale niepewny rynek pracy.

Pomimo sceptycznych głosów, trzeba przyznać, że to dobra wiadomość. Dzieje się tak dlatego, że stanowi początek zmiany, która uwzględnia niezaprzeczalny fakt: zmęczenie i stres powodowane przez określone środowiska pracy znacznie obniżają jakość naszego życia.

Według badań WHO wyczerpanie psychiczne pojawia się, gdy wymagania pracy znacznie przekraczają nagrody, uznanie i czas odpoczynku.

Zespół wypalenia zawodowego lub zespół wyczerpania emocjonalnego

Zespół wypalenia zawodowego pojawi się w kolejnej międzynarodowej klasyfikacji chorób (ICD-11) opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Odbędzie się ono w 2022 roku i będzie ujęte w dziale problematyka zatrudnienia lub bezrobocia z kodem QD85.

Zanim nowa klasyfikacja zacznie obowiązywać, minie jeszcze kilka lat, ale nadal jest to uznanie rzeczywistości, która do tej pory nie istniała lub nie była dobrze rozumiana.

Do tej pory zaburzenie związane z chroniczny stres pracę luźno definiowano jako problemy związane z trudnościami w kontrolowaniu własnego życia. nie było bezpośredniego odniesienia do pracy aspekt, który pozwala nam zarządzać sprawami i podkreślać niezaprzeczalną rzeczywistość społeczną.

Dane statystyczne informują nas również, że syndrom wypalenia zawodowego jest już epidemią. Christina Maslach, emerytowana profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, jest jedną z czołowych ekspertek zajmujących się wypaleniem zawodowym.

Zaczął badać to zjawisko już w latach siedemdziesiątych i obecnie zwraca uwagę na wzrost tej rzeczywistości. Syndrom wypalenia zawodowego jest wyniszczający: dławi ambicje, idealizm i sprawia, że ​​ludzie tracą na wartości.

Wysokie koszty osobiste syndromu wypalenia zawodowego

Dr Armita Golkar z Uniwersytetu Karolinska w Szwecji przeprowadziła takie badanie w 2014 roku studio w którym wykazał naprawdę zdumiewający fakt. Wyczerpanie emocjonalne i negatywne nastawienie spowodowane stresem w pracy mogą niesamowicie zmienić mózg pracownika.

Efekty są podobne do tych, jakie daje A trauma dziecięca .Aktywowane są obszary takie jak ciało migdałowate i przednia kora obręczy, co powoduje, że osoba znajduje się w stanie ciągłego niepokoju, udręki, a nawet stresu pourazowego.

• Zespół wypalenia zawodowego jest powiązany z chorobą niedokrwienną serca. Stwierdzono, że bardzo często cierpią na bóle układu mięśniowo-szkieletowego, długotrwałe zmęczenie, bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe bezsenność depresja itp.

Wypalenie zawodowe i stres pojawiają się w każdym obszarze i kategorii stanowiska.Cierpią na nią lekarze, pracownicy służby zdrowia, strażnicy więzienni, pracownicy magazynów, nauczyciele itp. Na tę patologię nikt nie jest odporny.

Co zostanie osiągnięte dzięki nowej klasyfikacji?

Nowa Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-11) z 2022 r. ustali, że aby zdiagnozować tę chorobę zawodową, muszą wystąpić 3 oczywiste objawy:

• Objawy skrajnego wyczerpania.
• Negatywność tj boleść uporczywy.
• Zmniejszona wydajność pracy.

Dzięki tej nowej klasyfikacji WHO stara się:

Uwidocznienie syndromu wypalenia zawodowego i przedstawienie rzeczywistej liczby przypadków, które wcześniej były niezdiagnozowane.
• Osiągnij powyższy cel i skoncentruj się na psychospołecznych czynnikach pracy.
• Stwórz lepsze warunki pracy i chroń pracowników przed stresem wynikającym z przeciążonych zadań, niemożliwych godzin pracy i niepewnych warunków pracy.

Wprowadzenie tych innowacji daje nam nadzieję . A my będziemy szczęśliwsi, jeśli nie pozostaną one prostymi rozwiązaniami paliatywnymi. Nie będzie sensu udzielać pracownikowi urlopu na terapię, jeżeli będzie on musiał następnie wrócić do pracy na tych samych warunkach. Warto zastanowić się nad tą rzeczywistością.