Próbowaliśmy wyjaśnić spożycie i uzależnienie od niektórych substancji z różnych perspektyw i być może każda z nich jest prawdziwa. Jednym z najczęściej badanych jest ten, który uwzględnia czynniki środowiskowe zidentyfikowane w kilku badaniach jako czynniki ryzyka związane z konsumpcją i uzależnieniem od konkretnego narkotyku.
Z drugiej strony próba wyodrębnienia elementów narkomanii bez uwzględnienia szczególnych okoliczności i cech, w jakich żyje narkoman, jest błędem. Rzeczywiście, jeśli chcemy zrozumieć problem, jesteśmy do tego zobowiązani wyjdź poza samą substancję i jej uzależniającą moc i nie zapomnij o osobie, która ją zażywa.
W ten sposób będziemy mogli odpowiedzieć na proste pytanie, co z kolei upraszcza pomysł które chcemy wyeksponować. Na przykład dlatego, że są ludzie, którzy piją alkohol nawet z określoną częstotliwością iw określonych ilościach
Świnki morskie, które miały tylko narkotyki i te, które miały szkiełka
Można próbować analizować zjawisko uzależnienia, czerpiąc inspirację z eksperymentów laboratoryjnych. W pierwszym eksperymencie znajduje się kamieniołom w klatkach z dwiema butelkami wody. Jeden zawiera tylko wodę, drugi zawiera rozcieńczoną heroinę lub kokainę.
Prawie we wszystkich przypadkach, w których eksperyment powtórzono Można to wytłumaczyć działaniem leku na mózg . Jednak w latach 70. Bruce Alexander, profesor psychologii w Vancouver, zrewidował i przeformułował eksperyment.
Zbudował park świnek morskich (Rat Park). Była to zabawna klatka, w której świnki morskie miały do biegania kolorowe kulki tunelowe, wielu przyjaciół i mnóstwo jedzenia; ostatecznie wszystko, czego mysz może chcieć. W parku świnek morskich wszyscy wypili dwie butelki wody, ponieważ nie wiedzieli, co zawierają.
Świnki morskie którzy prowadzili dobre życie, nie stali się więźniami narkotyków. Generalnie tego unikali i przyjmowali jedną czwartą leków przyjmowanych przez izolowane świnki morskie. Żaden nie umarł. Zamiast tego świnki morskie, które były samotne i nieszczęśliwe, uzależniły się od narkotyków i spotkał gorszy los.
W pierwszym eksperymencie nie wzięto pod uwagę faktu, że świnka morska może błąkać się po klatce, kierując się odruchami i odruchami
N jednakże w drugim eksperymencie zaproponowano alternatywę, a nie byle jaką : bardzo atrakcyjne, wciągające i wzmacniające zajęcie. Świnki morskie, które miały w życiu jakąś sensowną alternatywę lub po prostu przyjemną rutynę, nie odczuwały potrzeby ciągłego picia wody z substancją pobudzającą ich przyjemność; a przynajmniej nie zauważyli tej nierównowagi.
Jeszcze bardziej zaskakujące było to, co wydarzyło się w jednym z nich trzeci przeformułowanie eksperymentu wprowadziło świnki morskie, które spędziły 57 dni zamknięte w klatkach, z jedyną możliwością spożycia leku. Kiedy już przezwyciężyli abstynencję i znaleźli się w szczęśliwym otoczeniu, wszyscy porzucili narkotyki.
Dobre życie: najlepszy sposób, aby nie popaść w zły nawyk
Jeśli jesteś szczęśliwy, nie będziesz musiał wypełniać pustki; jeśli jesteś niezadowolony, być może spróbujesz poradzić sobie z tą nierównowagą chemiczną za pomocą substancji. The jądro półleżące ośrodek odbioru dopaminy w mózgu, a tym samym emisji wrażeń przyjemności związanych z zachowaniem, zachowuje się jak król siedzący i czekający na swoje
Istnieją bardzo lojalni poddani, którzy nieustannie poszukują dóbr i posiadłości dla swoich królewskich urzędników zajmujących się chemią dopaminową: woda jedzenie interakcja społeczna dobre łóżko do odpoczynku... ponadto, jeśli te dobra będą oferowane w sposób indywidualny lub ograniczony w warunkach deprywacji, uzyska się większą przyjemność.
Tysiąc żołnierzy wojny w Wietnamie wpadło w pułapkę uzależnienia od heroiny. Po powrocie do domu i przezwyciężeniu syndromu odstawienia żołnierze odzyskali życie tam, gdzie żyli w zadowalających warunkach.
Dlatego lek sam w sobie nie jest wystarczająco silnym wzmacniaczem zachowania, z wyjątkiem Praca przyzwoity. Być może raz ustalony może powodować zachowania zależne, utrzymywane przez czyste powtarzanie i/lub niszczenie samego życia, ale jego punkt wyjścia jest znacznie bardziej złożony.
Istnieje wyjaśnienie, które daje nadzieję i sens temu problemowi, dalekie od moralistycznych czy chemicznie redukcjonistycznych wizji przedstawiających narkomana jako osobę o słabym charakterze. Pozwala nam to zrozumieć, że narkomani mogą być jak króliki doświadczalne z pierwszej części klatka szybowa : odizolowany sam i mający do dyspozycji tylko jedno wyjście lub przyjemność.
Osoba, która bierze narkotyki, ale żyje w satysfakcjonującym środowisku, niekoniecznie stanie się ofiarą uzależnienia, ponieważ ma możliwość otrzymania innych bodźców, które aktywują jego system nagrody.
W tym sensie rozwiązanie polega na zbudowaniu sobie klatki, w której będziemy wolni. Klatka, w której możesz mieć różne alternatywne sposoby wywoływania przyjemnych doznań, aby nie uzależnić się od jednego z nich. W tej sytuacji nie ma wątpliwości, że narkotyki są szkodliwe, ale są jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy są przyjmowane w kontekście desperacji, gdy dana osoba nie jest w stanie dostrzec żadnej innej możliwej alternatywy, której można by się chwycić, aby poczuć się dobrze… ponieważ wszyscy chcemy czuć się dobrze, choćby tylko przez chwilę.
