Kiedy moi uczniowie pytają mnie, jaka jest granica w matematyce, odpowiadam im ograniczeniem jest ruch . Ruch, który czasami kończy się w przepaści, a innym razem nigdy się nie kończy. W każdym razie granice i szczęście można zrozumieć tylko wtedy, gdy poruszamy się w funkcji i stajemy się cieniem tego samego ruchu.
Może to być ruch w stronę posiadania. Większość rodziców sprzedaje swoim dzieciom potrzebę bycia mrówką i gardzi konikiem polnym (oczywistym winowajcą tego, co dzieje się pod koniec historii). Przyszłość jest nieprzewidywalna i nigdy nie wiemy, ile zasobów będziemy potrzebować, jeśli nadejdą złe czasy.
Początkowo dzieci nie są w stanie zrozumieć złożoności tej filozofii i postrzegają wiedzę jedynie jako środek do zdania egzaminów i tym samym uszczęśliwienia rodziców.
Wiedzę, którą zobaczą w inny (długo oczekiwany) sposób, kiedy się zakochają . W tym momencie będą chcieli wiedzieć wszystko. Będą zafascynowani możliwością odkrycia, jak maluch patrzy ze zdumieniem na osobę, która pokazuje i ukrywa twarz w sławnej osobie gra część bubù settete.
Wtedy funkcja zacznie zbliżać się do swojej granicy z własnej woli i pozwoli dostrzec asymptotę, za którą tęskni, ale nigdy nie osiągnie. . W ten sposób miłość staje się motorem tej wiedzy. Ruch wzmocniony idealizacją, która nieuchronnie pojawia się we wczesnym wieku (ale także w młodszym wieku).
