Isabel Allende Llona to chilijska pisarka, której dzieła przetłumaczono na trzydzieści pięć języków . Ze sprzedażą ponad siedemdziesięciu milionów egzemplarzy jest uważana za najpoczytniejszą żyjącą autorkę hiszpańskojęzyczną na świecie. Jest także córką dyplomaty Tomasa Allende Pesce, kuzynki byłego prezydenta Chile Salvadora Allende, który został obalony po zamachu stanu z 11 września 1973 r.
Poprzez swoje pisma Isabel Allende była w stanie odkryć wzniosłe piękno charakteryzujące kobiecy wszechświat, przywołując w niemal magiczny sposób te powszechnie tłumione, ukryte cechy swoich czytelników. W epoce charakteryzującej się ogromnymi niepokojami politycznymi się na to zdecydował aktywizm literacki sprzeczny z powszechną ideologią patriarchalną i zaoferował kobietom ważny manifest, który pozwolił im się obudzić i przejąć kontrolę nad ich życiem .
Z wyjątkową wrażliwością Isabel Allende potrafił przekazać nam bezwarunkową miłość do piękna i piękna, które istnieje w świecie i w ludziach. Czytanie jej dzieł lub słuchanie jej przemówień to czynność, która naprawdę podnosi nas na duchu.
Kobieta, która od zawsze starała się czynić świat lepszym miejscem. Bojownik, którego bronią jest miłość i piękno. Dzisiaj w tym artykule, który ma być małym hołdem dla tej wspaniałej kobiety, która dała nam tak wiele, przejdziemy przez różne etapy jej życia i część jej twórczości.
Pierwsze lata
Urodzona w Limie w Peru, mieście, w którym mieszkała przez cały okres kariery dyplomatycznej ojca. Isabel wraz z matką i rodzeństwem wróciła do Chile po rozstaniu rodziców. Przez pewien czas mieszkali w domu dziadka ze strony matki postać autorytarna co miało ogromny wpływ na niektóre ważne aspekty życia Isabel. Po ukończeniu studiów wyszła za mąż za swojego pierwszego męża Miguela Fríasa, ojca dwójki jej dzieci: Pauli i Nicolása.
W 1967 roku została redaktorką magazynu kobiecego Paula. Jego artykuły skupiające się na roli kobiet w chilijskim społeczeństwie były przezabawnie ironiczne i dlatego były przedmiotem kontrowersji. Była to era wielkich zmian dla Chile pod sztandarem nowoczesności i ruchu wyzwolenia kobiet w konserwatywnym i patriarchalnym społeczeństwie katolickim.
Był czas, kiedy bycie feministką nie było uważane za seksowne. Patriarchat bardzo sprytnie stworzył stereotyp zaniedbanej feministki, która się nie goli.
-Isabel Allende-
Kariera i wygnanie Isabel Allende
Podążając za zamach stanu w Chile Isabel Allende została zmuszona do wycofania się na wygnanie do Wenezueli, gdzie przez trzynaście lat pracowała w gazecie i w szkole. Podczas pobytu w Wenezueli otrzymał wiadomość o bardzo poważnym stanie zdrowia swojego dziadka.
Nie mogę pojechać do Chile, żeby być blisko niego Isabel zaczęła pisać do niego list, który później stał się bezprecedensowym sukcesem literackim dla kobiety z Ameryki Południowej: Dom duchów . W 1993 roku utwór ten został także przeniesiony na duży ekran przez Bille'a Augusta i również w tym przypadku odniósł ogromny sukces.
Po sukcesie swojej pierwszej powieści Allende napisał jeszcze dwie książki, które po raz kolejny odniosły absolutny sukces w świecie literatury: O miłości i cieniu e Ewa Luna . Wkrótce po opublikowaniu trzeciej powieści zdecydował się porzucić pracę nauczyciela, aby w pełnym wymiarze poświęcić się pisaniu.
Po rozwodzie z pierwszym mężem wyszła za mąż za Williama Gordona, amerykańskiego prawnika i przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkała do 1988 roku.
Śmierć córki Pauli i powrót do życia
W 1992 r jego córka Paula umiera tragicznie w wieku 28 lat w szpitalu w Madrycie. To wydarzenie było dla Isabel ciężkim ciosem który popadł w stan głęboki smutek i rozpacz, od której przez długi czas nie mógł się uwolnić.
Podczas tej długiej i bolesnej żałoby napisał powieść Paula odzwierciedleniem dzieciństwa i młodości jego ukochanej córki. Hołd miłości wobec córki, który wkrótce okazał się kolejnym autentycznym bestsellerem, w którym wiele kobiet mogło się rozpoznać.
Paula to powieść, która po prostu lubi Dom Duchów narodził się jako list, wyznanie miłości i jednocześnie podróż ku pogodzeniu się ze śmiercią córki. Pisanie tej pracy rozpoczęło się w szpitalu, gdy Isabel była u boku córki i patrzyła, jak powoli umiera. Analizując uważnie, można to zauważyć Paula to nie tylko list, ale opowieść autobiograficzna w którym autorka opowiada historię swojej rodziny.
Wybierając jako kontekst sytuację w swoim kraju oraz tragedie i podróże swojej rodziny, Allende odsłania w tej pracy swoją duszę. Isabel Allende wielokrotnie mówiła o uzdrawiającej mocy pismo która pozwala nam stawić czoła wielkim dramatom życia. I rzeczywiście w Paula czujemy, jak autorka stopniowo godzi się z rzeczywistością i śmiercią córki. Powieść, która w pewnym sensie stanowiła ćwiczenie terapeutyczne, świadomość rzeczywistości.
Dzięki dochodom ze sprzedaży powieści chilijska pisarka założyła Fundację Isabel Allende w hołdzie swojej córce, która pracowała jako pedagog społeczny i psycholog w niektórych marginalizowanych społecznościach w Wenezueli i Hiszpanii.
Cztery lata później, po przezwyciężeniu głębokiej depresji, Isabel pisze Afrodyta . Książka ta stała się odą do życia i przyjemnością dla zmysłów. Uważana jest za piosenkę ku życiu, poświęconą wdzięczności i zmysłowości, napisaną z taką samą wrażliwością, jaka charakteryzowała poprzednie dzieła.
Isabelle Allende i cudowne odbicie kobiecego świata
Wszystkie prace Isabel Allende w jakiś sposób przywodzą na myśl ukochaną muzę Dantego, Beatrice, która dała życie stereotypowi Kobiety z Ekranu, tak wyidealizowanemu przez męski wszechświat.
Kobiety, która samym swoim istnieniem czyni ukochanego lepszym mężczyzną. Kobiety, które odzwierciedlają odbicie tych, którzy je kochają. Wielki Inny, dzięki któremu można ponownie połączyć się ze swoją boską naturą. Źródłem za lustrem jest to, z którego wypływa kreatywność, inspiracja i najlepsze cnoty każdego człowieka, wznoszące je ponad ludzki potencjał. Kobieta z lustra, którą Dante widział w swojej Beatrice.
W sposób osobisty i profesjonalny Isabel Allende była w stanie przekształcić ten archetyp kobiet ekranowych zaproponowany przez Dantego i stworzył swoją literaturą nowe lustro, w którym się znajduję daj to do refleksji, rozpoznania i zakochania się w sobie.
W pracach Allende widzimy nieskończoną liczbę kobiet jako bohaterek różnią się od siebie i mają różne pochodzenie, tak jak ma to miejsce w rzeczywistości. On jest tego przykładem Miasto bestii dzieło, w którym choć kobieta nie jest główną bohaterką, to jednak pełni rolę zasadniczą. Do tego trzeba dodać, że kobieta, którą poznajemy w powieści, jest w pewnym wieku, ale to nie na tyle, żeby się poddała.
Literatura chilijskiego pisarza jest także odzwierciedleniem Ameryki Łacińskiej. O swoich zwyczajach i tradycjach istniejącego dualizmu i rdzennych plemion. Allende domaga się piękna ludzi i świata w każdym zakątku, w każdym społeczeństwie, bez względu na to, jak odległe jest.
Może jesteśmy na tym świecie, aby szukać miłości, znaleźć ją i ciągle ją tracić. Dla każdej miłości jest tak, jakbyśmy się odrodzili, a za każdą utraconą miłość zadajemy nową ranę. Jestem dumny ze swoich blizn.
–Isabel Allende-
