Podnieś rękę, jeśli nigdy nie słyszałeś o Juliuszu Verne’ie! Nie ma nic bardziej fascynującego niż zanurzenie się w cudownych przygodach opisanych przez Verne’a, ale przede wszystkim niesamowita jest świadomość, że XIX-wieczny człowiek był w stanie przewidzieć pewne odkrycia i wynalazki należące do późniejszej epoki. Bez wątpienia tak było człowiek nowatorski, potrafiący w swoich pracach łączyć inżynierię, naukę i literaturę.
Kiedy łodzie podwodne były jeszcze czystą fantastyką naukową, kiedy silniki elektryczne były nie do pomyślenia, Jules Verne stworzył swojego Nautilusa, łódź podwodną z dbałością o szczegóły i dobrze rozwiniętą.
Francuski pisarz zwykł kształtować szczegóły swoich wynalazków w swoich pismach, przekazując nieskończoną ilość informacji i wyjaśniając czytelnikowi, jak one działają. Verne bawił się prawdopodobieństwem, ale także postępem naukowym i technologicznym swojej epoki.
Niektórzy eksperci nazywają go ojcem science fiction, ale w rzeczywistości Verne w swoich pismach mówił o nauce i na nowo wymyślił książki podróżnicze. Juliusz Verne jest zatem dziełem fundamentalnym, ale także rewolucyjnym z naukowego punktu widzenia.
Wczesne lata Juliusza Verne’a
Verne urodził się w mieszczańskiej rodzinie we francuskim mieście Nantes w 1828 roku. Dzieciństwo spędził w spokoju i komforcie pod okiem szanowanego ojca-prawnika; Jules od najmłodszych lat był miłośnikiem podróży.
Istnieje legenda – która może zawierać ziarno prawdy – która głosi, że Verne jeszcze jako dziecko próbował uciec i zaciągnąć się jako chłopiec pokładowy na statku płynącym do Indii. Ojciec odkrył to w porę i kazał mu obiecać, że odtąd będzie podróżował wyłącznie wyobraźnią.
Następnie Juliusz Verne poświęcił się podróżuj swoją wyobraźnią i to właśnie z tych podróży narodziły się niektóre z najbardziej charakterystycznych dzieł gatunku science fiction. W 1848 r. w pełnym zapałie rewolucyjnym przeniósł się do Paryża, aby studiować prawo. Jego ojciec opłacał jego studia, ale ze skromnym wkładem.
Verne zawsze był przekonany, że ważniejsze jest karmienie ducha niż ciała. Z tego powodu wydawał pieniądze na kupowanie książek i przez długi czas utrzymywał się wyłącznie z mleka i chleba.
Jaką wspaniałą książkę można by napisać dzięki naszej wiedzy. Można by napisać jeszcze lepszy, wykorzystując to, czego nie wiemy!
-Juliusz Verne-
Juliusz Verne był człowiekiem o złym zdrowiu z powodu niedostatków, których doświadczył. Uważa się, że pomimo tych trudności ekonomicznych młody pisarz spędził te lata pomyślnie.
To właśnie w tym okresie, bywalując w kręgach paryskich, poznał Aleksandra Dumasa, z którym nawiązała głęboką przyjaźń. Wpływ Dumasa i Victora Hugo wyznaczył literackie powołanie młodego Verne'a.
Życie rodzinne Juliusza Verne’a
W 1850 roku Verne ukończył studia prawnicze. Jednakże wbrew woli ojca postanowił poświęcić się literaturze. W 1856 poznał Honorire de Vyane, którą poślubił w 1857.
Pomimo złe relacje z ojcem ten ostatni dał mu na wesele 50 000 franków. Jules przeprowadził się do Paryża jako makler giełdowy, ale jego kariera nigdy nie nabrała rozpędu; urodził się, żeby robić coś innego.
Pisarz nie odnalazł stabilizacji emocjonalnej, jaką miał nadzieję osiągnąć wchodząc w związek małżeński. Ciągle kłócił się z żoną i zaczął uciekać przy każdej nadarzającej się okazji, robiąc nagłe wycieczki. W 1861 roku urodził się jego jedyny syn Michel Verne, trudny chłopiec. Sam Jules umieścił go w zakładzie poprawczym, a następnie w szpitalu psychiatrycznym, co naznaczyło między nimi nienawiść.
W wieku 58 lat ktoś postrzelił go w nogę, przez co stał się kulawy. Po tym odcinku już nigdy nie doszedł do siebie. Strzał padł z ręki jego młodego siostrzeńca Gastone'a; sytuacja jednak nigdy nie została wyjaśniona, gdyż wszystko wskazuje na to, że nie byli w złych stosunkach. Po zdarzeniu Gastone został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym.
Życie składające się z niezwykłych podróży
Pierwszy okres literacki Juliusza Verne'a trwał od 1862 do 1886. We wrześniu 1862 Verne poznał Pierre-Julesa Hetzela, wydawcę, który miał opublikować pierwsze z dzieł składających się na Niezwykłe podróże Pięć tygodni na piłce (1863). Początkowo ukazywał się w odcinkach Sklep edukacyjno-rekreacyjny w Hetzlu a następnie stała się powieścią o międzynarodowej renomie.
Po niezwykłym przyjęciu przez publiczność Hetzel zaproponował Verne'owi długoterminowy kontrakt że powinien był napisać o wiele więcej dzieł science fiction. W ten sposób udało mu się zostać pisarzem na pełen etat.
Relacja Verne’a i Hetzela była tak owocna, że trwała dobre czterdzieści lat podczas którego Verne pisał opowiadania zebrane w Niezwykłe podróże .
Verne właśnie na nowo odkrył gatunek literatury podróżniczej i wniósł ogromny wkład w inne gatunki, takie jak przygoda czy science fiction. Ta popularna seria powieści przygodowych była wysoce wizjonerska. Unikalna cecha Niezwykłe podróże jest to, że historie te zostały starannie udokumentowane i poparte danymi naukowymi i geograficznymi.
Teraz wiemy, że większość rzeczy na tym świecie jest mierzalna, z wyjątkiem granic ludzkiej ambicji!
-Juliusz Verne-
Wśród 45 historii wyróżniają się najsłynniejsze dzieła: Podróż do wnętrza Ziemi (1864) i Z Ziemi na Księżyc (1865). Ponadto: Dwadzieścia tysięcy mil pod powierzchnią morza (1870) W osiemdziesiąt dni dookoła świata (1872) i Tajemnicza wyspa (1874).
W 1886 roku Verne osiągnął już światową sławę i umiarkowaną fortunę. W tym okresie kupił także kilka łodzi i opłynął kilka krajów europejskich. Współpracował także przy kilku teatralnych adaptacjach kilku swoich dzieł.
Juliusz Verne: rozczarowanie i dzieła pośmiertne
Podczas drugiej fazy literackiej – trwającej od 1886 r. do śmierci w 1905 r. – ton jego pisarstwa uległ zmianie. Verne zaczął odchodzić od własnej tożsamości: teksty z tych lat nie są przesiąknięte postępem naukowym, przygodami i odkryciami.
Poruszana tematyka dotyczyła zagrożeń technologii wymyślonej przez pełnych arogancji naukowców. W pewnym sensie zaczął adoptować bardziej pesymistyczny ton pokazując nam konsekwencje pewnych postępów.
Oto kilka wyraźnych przykładów tej zmiany: Przygody kapitana Hatterasa Tajemnicza wyspa (1895) Przed flagą (1896) i Pan świata (1904). Ta zmiana tonu nastąpiła w związku z różnymi trudnościami, jakie napotkał w swoim życiu. Wielki wpływ na Juliusza Verne'a miała śmierć jego matki i mentora Hetzela. Po jego śmierci Verne pozostawił dużą liczbę niepublikowanych rękopisów.
Trzeci okres po jego śmierci trwa od 1905 do 1919 roku i odnosi się do jego dzieł opublikowanych pośmiertnie. Prace te zostały ponownie obejrzane przez jego syna Michela. Wśród tytułów pośmiertnych znajdziemy: Złoty wulkan (1906) Agencja Thompsona (1907) Pilot Dunaju (1908) i Rozbitkowie Jonatana
Krytycy uznali te pośmiertne tytuły za nadmiernie skażone. Odcisk Michela wyeliminował zatem część tożsamości ojca i dlatego takie prace nie były traktowane przychylnie.
Verne pionier literatury i nauki
Juliusz Verne stał się autorem o międzynarodowej sławie i Przeszedł do historii jako ojciec współczesnej fantastyki naukowej. Za zasługi dla oświaty i nauki otrzymał tytuł doktora honoris causa.
Wszystko, co niemożliwe, w końcu nadchodzi.
-Juliusz Verne-
O sławie dzieł Juliusza Verne’a świadczy fakt, że jest on jednym z najczęściej tłumaczonych autorów na świecie. Jego wpływ jest tak duży, że jego dzieła były wielokrotnie wystawiane w teatrze, a nawet w kinie.
Sława Verne’a trwa do dziś i niewiarygodne jest, aby jeden człowiek mógł przewidzieć wynalazki, które pojawią się kilkadziesiąt lat później. Szczegóły, podróże, nieskończoność postępu sprawiają, że jego dzieło bibliograficzne jest dziełem wyjątkowym.
Odcisk Verne'a wykracza daleko poza dziedzinie kina i literatura Do inspiracji czerpanych z jego twórczości przyznają się pokolenia naukowców, wynalazców i odkrywców. Verne i jego niezwykłe podróże nadal będą nam przypominać, że wszystko, co człowiek może sobie wyobrazić, inni ludzie mogą urzeczywistnić.
