Miłość nie zawsze była taka skomplikowana. Zanim na Zachodzie powstała idea romantycznej miłości, mężczyźni i kobiety ją mieli kontakty bardziej stabilny. Jednak w dzisiejszych czasach ludzie poruszają się w dwóch paradoksalnych rzeczywistościach: z jednej strony znaczna część ludzi chce spotkać tę wspaniałą osobę, która zaznacza przed i po w ich życiu miłosnym; z drugiej strony duża liczba osób chce oddzielić ideę wielkiej miłości od frustracji i cierpienia.
Innymi słowy, wielu szuka korzyści płynących z miłości, ale nie chce ponosić jej kosztów. Te wyobrażenia są obecne w umysłach mężczyzn i kobiet. Jednak mężczyźni interpretują je i doświadczają w określony sposób, a kobiety w inny.
Kochać to nie tylko chcieć, ale przede wszystkim rozumieć.
(Françoise Sagan)
Większość mężczyzn nie jest świadoma swojego strachu Miłość . Prawie wszyscy wolą nie interesować się tematem przechodzenia z jednego związku do drugiego, nie mając czasu, aby powiedzieć, jakie masz piękne oczy i zachować cynizm w obliczu przejawów uczuć. Kobiety natomiast są ekspertami w idealizowaniu, po którym następuje umniejszanie tych mężczyzn, z którymi nie udało im się zbudować historii miłosnej.
Mężczyźni i ich lęki
Największą obawą większości mężczyzn jest zaangażowanie. Chociaż to słowo wydaje się bardzo jasne, w rzeczywistości ma kilka znaczeń. Każdy to rozumie i rozumie na swój sposób
Niektórzy uważają, że zaangażowanie się oznacza rozbudzenie w kobiecie zbyt wielu oczekiwań. Dlatego jest ostrożny i dokładnie rozważa każdy krok, jaki podejmuje w związku. Inni uważają, że zaangażowanie pojawia się, gdy otwierają serce i pokazują swoje wnętrze. Jeszcze inni uważają, że zostają zaangażowani, gdy związek przekracza określoną długość. Krótko mówiąc, każdy nadaje strachowi taką formę, jaką chce.
Według doktora Juana Davida Nasio, słynnego argentyńskiego psychoanalityka mieszkającego w Paryżu, wszystkie te obawy mają jedno źródło: strach przed oszustwem lub zdradzać ich matki. Głęboko w obszarze nieświadomości mężczyźni są przez całe życie oddani idei, że tylko ich matka zasługuje na pełną miłość i czują, że nie są w stanie doświadczyć tego samego uczucia z innymi kobietami.
To jest źródło tego uczucia wyrażanego przez wiele osób, że coś jest nie tak z tym, że odnosi się do wielu znanych im kobiet. Ci mężczyźni przechodzą z jednego nieudanego związku w drugi. Gdyby uważali, zauważyliby, że jako pierwsi sabotują okazję do zbudowania prawdziwej historii miłosnej poprzez swoją nieostrożną nieobecność wrażliwość albo maniak kontroli. Potem narzekają, że żadna kobieta nie spełnia wymaganych wymagań.
Kobiety i ich idealizacja
Wiele kobiet buduje zamki w powietrzu, w których udają księżniczki. Dlatego tworzą nieprawdopodobne historie miłosne w którym książę musiałby wziąć na siebie wszystkie ich nerwice i niepewności. Powinien być swego rodzaju wielkodusznym ojcem, zdolnym wzbudzić w nich poczucie bezpieczeństwa, którego brakuje, i uchronić ich przed zmiennymi kolejami życia.
Większość kobiet powie, że to nieprawda. Postrzegają siebie jako autonomiczne i niezależne współczesne kobiety. A jednak spędzają życie na tworzeniu i zrywaniu związków.
Za każdym razem, gdy ktoś w nich trafia, mówią, że mężczyźni na nic nie zasługują, i deklarują, że są rozczarowani kimś, kto nie był tym, czym na początku się wydawało. Pragną mężczyzny, który zachowuje się jak kobieta; nie rozumieją, że płeć przeciwna jest właśnie tym: przeciwieństwem.
Zagłębiając się w temat, odkrywamy, że rozczarowanie i poniżanie mężczyźni wynika to właśnie z poczucia zdrady fantazji lub z faktu, że mężczyźni nie traktują kobiet jak księżniczek czy królowych.
Ale w ostatecznym rozrachunku nawet mężczyźni mogą mieć dość napadów złości u kobiet. Kobiety narzekają, bo mężczyźni nie zostawili dla nich żon, bo nie chronili ich jak rozpieszczone dzieci, bo nie zachowywały się jak rycerze. Ponieważ popełniają błędy, ponieważ są ludźmi z krwi i kości, a nie książętami.
Fantazja i rzeczywistość
Kochać nie jest łatwo i pozwolić się kochać też nie jest łatwo. Ale staje się to całkowicie niemożliwe, gdy oboje partnerzy są przywiązani do swoich dziecięcych fantazji i nie zamierzają z tego rezygnować. Kiedy miłość staje się dla nich zadaniem niemożliwym.
Stają się niezdolni do docenienia i docenienia wszystkich sprzeczności, które czynią nas ludźmi i które są właśnie tym, co, jeśli jest to prawdziwa miłość, druga osoba musi zaakceptować, nie próbując im zaradzić.
