Jako para jest to związek, który stale się rozwija. Fakt, że dwoje ludzi się kocha, nie czyni ich związku odpornym na życiowe wzloty i upadki, trudności i kłótnie. Dlatego nawet wśród stabilnych par mogą zdarzać się chwile kryzysu.
Każda para jest przypadkiem samym w sobie, ze swoimi mocnymi i słabymi stronami oraz oczywiście wewnętrznymi konfliktami. Jednak niektórzy chwile kryzysu są wspólne dla prawie wszystkich stabilnych par. Zwykle kryzysy te są wywoływane przez bardzo specyficzne sytuacje, które w jakiś sposób zakłócają związek pary.
Łatwiej być kochankiem niż mężem, bo na co dzień trudniej wykazać się dowcipem, niż powiedzieć od czasu do czasu miłe rzeczy.
-Honoré de Balzac-
Istnieją 4 momenty kryzysu wspólne dla wszystkich stabilnych par: kiedy zakochiwanie się kończy się, gdy zostaje podjęta decyzja o utrwaleniu związku poprzez małżeństwo lub wspólne pożycie, kiedy rodzą się dzieci i kiedy opuszczają dom.
Rozważmy szczegółowo każdy z tych momentów.
Momenty kryzysu wspólne dla wszystkich stabilnych par
1. Koniec z zakochaniem
Ten moment wyznacza pierwszy kryzys stabilnych par. Zwykle pojawia się około roku po rozpoczęciu choroby relacja . Niektóre badania pokazują, że faktyczna faza zakochania trwa średnio około 3 miesięcy. Jednak jego efekty utrzymują się nieco dłużej. Oczywiście należy pamiętać, że są to dane przybliżone, oparte na przeciętnym doświadczeniu, a nie na konkretnych przypadkach.
Koniec zakochania zakłada utratę kogoś romantyczne ideały . Inaczej mówiąc, przestajesz postrzegać swojego partnera jako istotę doskonałą i niezwykłą, w ten sposób wszystkie wady wychodzą na wierzch. Prowadzi to do rozczarowania (a co za tym idzie modyfikacji) oczekiwań, a co za tym idzie do kryzysu. Wiele par, które wydawały się idealne, kończy się separacją po roku lub półtora. Przyczyna leży właśnie w tym przejściu od ideału do rzeczywistości.
2. Konsolidacja
Zwykle po dwóch, trzech latach w stabilnych parach następuje drugi kryzys. Kryzys ten pojawia się, gdy pomysł przejścia na wyższy poziom zaczyna unosić się w powietrzu to znaczy, kiedy przychodzi czas na decyzję, czy zamieszkać razem, czy nie. Po raz kolejny konieczna jest adaptacja, co powoduje moment niestabilności.
Na tym etapie relacja może przybrać różne formy. W najlepszym przypadku oboje zgadzają się na wspólne zamieszkanie (lub nie) i tym samym przenoszą swój związek na wyższy poziom: para dojrzały, w którym istnieje rzeczywista akceptacja drugiego . Inni, wręcz przeciwnie, nie mogą dojść do porozumienia co do tego, co robić. Dlatego w takich momentach nie jest trudno dojść do kłótni
3. Przyjście na świat dzieci jest momentem destabilizującym
Przybycie dzieci jest to kolejny czynnik, który zakłada zmianę w parze. To czas, w którym ujawniają się wszystkie słabości w związku. Prawdopodobne jest również, że konflikty z przeszłości (nawet sięgające dzieciństwa), które nigdy nie zostały rozwiązane, wyjdą na powierzchnię. To, co wydaje się stabilne, może zacząć się chwiać.
Na tym etapie związek pary schodzi na drugi plan, ponieważ są oni przede wszystkim rodzicami. Dzieci stają się priorytetem i czasami pojawiają się spory co do metod edukacyjny . W innych przypadkach zdarza się, że jedno z dwojga rodziców czuje się przytłoczone zbyt dużą ilością obowiązków. Często niemożność rozwiązania tych drobnych konfliktów prowadzi do ostatecznego rozpadu związku. Jeśli parze uda się przezwyciężyć te chwile kryzysu, będą zjednoczeni bardziej niż kiedykolwiek.
4. Puste gniazdo i nowe wyzwania
Choć para musiała już stawić czoła wszystkim wcześniejszym etapom, do pokonania pozostaje jeszcze jedna przeszkoda: moment, w którym ich dzieci opuszczają gniazdo. Dla pary jest to jak ponowne spotkanie po wielu latach, choć oboje radykalnie się zmienili dlatego muszą nauczyć się poznawać siebie na nowo.
Wcześniej pary zawierały małżeństwa bardzo młodo i dlatego stawały przed problemem syndrom pustego gniazda przed 50. rokiem życia. Mieli zatem po swojej stronie młodość i czuli się gotowi, aby ponownie przejąć kontrolę nad swoim życiem. Obecnie pary stają w obliczu takiej sytuacji, gdy są już w podeszłym wieku. Dlatego obecnie rzadko zdarza się, aby pary rozstające się na tym etapie może jednak charakteryzować się silnymi konfliktami . Pokonując te trudności, para odkrywa na nowo nowe aspekty związku, których wcześniej nie rozważała.
Fakt, że dwoje ludzi bardzo się kocha, nie czyni ich odpornymi na trudne chwile. W stabilnych parach kryzysy stanowią także okazję do wzmocnienia więzi, uczynienia jej jeszcze głębszą i bardziej znaczącą.
