Kiedy mówimy o otępieniu korowym i podkorowym mamy na myśli postępujący spadek funkcji poznawczych . Wbrew temu, co wielu ludzi mogłoby sądzić, starzenie się samo w sobie nie jest przyczyną wystąpienia chorób neurodegeneracyjnych i chociaż występują choroby współistniejące, nie ma związku przyczynowego.
30% pacjentów z chorobą Parkinsona cierpi również na demencję, ale pozostałe 70% nie. Ale czy wszystkie demencje są takie same? Odpowiedź brzmi: nie. Istnieją dwa typy związane z różnymi diagnozami. W tym artykule omówimy różnice między otępienie korowe i podkorowe.
W pierwszej połowie XX wieku mówienie o demencji było równoznaczne ze wskazaniem na postępujący upadek funkcji poznawczych. W 1987 roku APA (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne) ustaliło kryterium diagnostyczne: musiało towarzyszyć pogorszenie funkcji poznawczych spadek pamięci oraz przez co najmniej jeden z następujących deficytów: afazja aprasja agnozja .
Różnice między otępieniem korowym i podkorowym
Choroba Alzheimera: otępienie korowe
Różnice między otępieniem korowym i podkorowym zaczynają się od lokalizacji zmiany . W chorobie Alzheimera prototypem otępienia korowego jest dominacja kory skroniowo-ciemieniowej (Gustafson 1992). Prowadzi to do deficytów pamięci krótkotrwałej, epizodycznej i płynności werbalnej.
Jednakże choroba Alzheimera nie jest jedyną istniejącą demencją korową; możemy również wspomnieć Choroba Picka (lub choroba). o otępienie z ciałami Lewy’ego (lub DLB); ta ostatnia jest trzecią najczęstszą demencją na świecie, po chorobie Alzheimera i otępieniu naczyniowym.
Charakterystyka otępienia korowego
Potraktujemy chorobę Alzheimera jako odniesienie do wyjaśnienia niektórych konsekwencji, jakie demencja korowa może mieć na funkcje poznawcze osób na nią cierpiących. Wyróżniane są:
- Zmniejszona pamięć krótkotrwała : pamięć krótkotrwała, która praktycznie nie wiąże się z żadnymi operacjami poznawczymi, wydaje się być zagrożona. Testy takie jak szerokość cyfr przedstawiają wyniki, które odzwierciedlają spadek często związany z ciężkością demencji.
- Pogorszenie pamięć epizodyczna : w dziedzinie pamięci długotrwałej otępienia korowe powodują zmiany w pamięci epizodycznej. Jest to jedna z najbardziej reprezentatywnych cech otępienia korowego. Pamięć epizodyczna jest powiązana z zachowanie wydarzeń autobiograficznych, które miały miejsce w życiu.
- Płynność werbalna w pamięci semantycznej : ponownie w dziedzinie pamięci długotrwałej występują trudności z płynnością werbalną lub osoby z demencją korową mogą mieć trudności tworzyć słowa w ramach kategorii semantycznej .
Na przykład, jeśli zostaną poproszeni o wypowiedzenie słów, które można zaliczyć do kategorii zwierząt, wykonają to zadanie gorzej, niż gdyby zostali poproszeni o wymówienie słów zawierających określoną literę. Dzieje się tak, ponieważ reprezentuje to ostatnie zadanie fonologiczna płynność werbalna a nie semantyczny.
- Problemy z nazewnictwem : łatwo zrozumieć, że osoby cierpiące na otępienie korowe mają trudności z nazywaniem obiektów. W rezultacie zadania takie jak skojarzenie semantyczne (tygrys dla lwa lub pies dla kota) są wykonywane słabo.
Choroba Parkinsona: otępienie podkorowe
Wśród różnic między otępieniem korowym i podkorowym możemy zauważyć, że rozwija się to drugie w okolicy przyjdź i zwoje podstawne
Zaobserwowane w tym przypadku zmiany poznawcze wynikają z faktu, że obszar przedczołowy jest masowo połączony z obszarami podkorowymi, a ich nieprawidłowe działanie implikuje funkcjonalna dezaktywacja kory mózgowej.
Otępienie podkorowe w pełnym tego słowa znaczeniu to pląsawica Huntingtona i choroba Parkinsona . Jednak otępienie podkorowe nie zawsze objawia się w postaci tych dwóch schorzeń. W rzeczywistości tylko 20–30% pacjentów z chorobą Parkinsona ma wystarczające kryteria diagnostyczne, aby zdiagnozować demencję.
Objawy otępienia podkorowego
Przy tej okazji przeanalizujemy chorobę Parkinsona i pląsawicę Huntingtona, aby odsłonić główne cechy otępienia podkorowego. Niektóre z nich to:
- Spowolnienie silnika : jedną z głównych cech otępienia podkorowego, w przeciwieństwie do otępienia korowego, jest obecność poważne zaburzenie motoryczne charakteryzujące się spowolnieniem i utratą równowagi .
Chociaż chorobie Parkinsona lub pląsawicy Huntingtona często towarzyszą odpowiednio drżenie spoczynkowe lub mimowolne skurcze, prawda jest taka, że w obu przypadkach występuje hipokineza (mniejsza ruchliwość), akinezja (nieruchomość) lub bradykinezja (powolne poruszanie się). Obserwuje się to także w cechy niewyraźne ponieważ traci się także mobilność twarzy.
- Zmiany emocjonalne : w otępieniu korowym zmiany emocjonalne mogą pojawić się jako konsekwencja patologii. Jednak w przypadku demencji podkorowych te podstępne zmiany osobowości mogą wystąpić na wiele lat przed pojawieniem się demencji . Osoba może być porywcza, apatyczna lub mieć zmniejszony popęd seksualny.
- Deficyt pamięci : w otępieniach podkorowych obserwuje się zasadniczy deficyt w procesie zdrowienia. Duża różnica w porównaniu z korowymi polega na tym pacjent utrzymuje zdolność uczenia się nowych informacji przez długi czas.
Nasilenie różnych postaci demencji
Niewątpliwie różnice między tymi dwoma schorzeniami są zauważalne, ale główna z nich dotyczy ich nasilenia i wpływu na codzienne życie danej osoby. Chociaż nie wszystkie zmiany spowodowane tymi dwoma typami demencji zostały dogłębnie zbadane w otępieniu podkorowym obserwujemy mniejsze pogorszenie funkcji poznawczych.
Różnice nie ograniczają się jednak do wielkości deficytu poznawczego, ale opierają się na nieobecności konsekwencji, takich jak afazja, agnozja i apraksja w przypadku otępienia podkorowego .
Wnioski: dwie bardzo różne demencje
Podsumowując, główne różnice dotyczą centralne umiejętności wykonawcze pamięć i język . W otępieniu korowym zdolności wykonawcze, takie jak planowanie czy rozwiązywanie problemów, zostają zachowane, ale pojawia się ciężka amnezja i mowa z cechami afazji.
Jednakże w przypadku otępienia podkorowego zdolności wykonawcze są od początku znacznie zmienione, podczas gdy niewielkie zmiany w pamięci i języku występują bez afazji, a nawet często z nadmierną produkcją. Obie demencje są zbieżne pod względem zdolności percepcyjne i wzrokowo-przestrzenne, które są zagrożone w obu przypadkach.
