Mechanizmy obronne w nerwicach i psychozach Chronią jednostkę przed lękiem lub postrzeganiem zewnętrznych lub wewnętrznych zagrożeń lub czynników stresowych. Działają jako mediatory między reakcją jednostki na konflikt emocjonalny a wewnętrznymi lub zewnętrznymi stresorami.
Chociaż nerwica i psychoza w niektórych przypadkach pokrywają się, mechanizmy kontrolujące je są różne. Główna różnica między nimi polega na ich związku z rzeczywistością i sposobie jej konstruowania. W nerwicy fantazje królują jako odpowiedź na fiksację. Zamiast tego psychoza opiera się na całkowitym zastąpieniu w celu przywrócenia początkowo odrzuconego elementu.
The
-Zygmunt Freud-
Mechanizmy obronne specyficzne dla nerwicy
Represja
Mechanizm pośredni Ego temu zapobiega, tj myśli wywołujące niepokój mieć dostęp do świadomości. Jest to podstawowy, pierwotny mechanizm obronny, który ujawniają wszystkie pozostałe.
Przemieszczenie
Zastąpienie prawdziwego pragnienia, które powoduje niepokój i które uważamy za nie do zniesienia, innym, bardziej akceptowalnym i nie wywołującym niepokoju. Mechanizm ten wyjaśnia, dlaczego nagle odczuwasz fobię na jakiś temat. Na przykład, jeśli czujemy się brudni i wstydzimy się to powiedzieć, wyrażamy swoje wstręt poprzez fobię przed karaluchami.
Neurotyczne mechanizmy obronne oparte na identyfikacji
Identyfikacja
Jest to proces psychologiczny, na który składają się: tendencja do zwiększania poczucia własnej wartości poprzez przyjmowanie cech osoby podziwianej.
Identyfikacja projekcyjna
Mechanizm opisany przez Melanie Kleim co odnosi się do fantazji, dla których podmiot przedstawia swoją osobę lub ja (całkowicie lub częściowo) wewnątrz obiektu, aby go kontrolować, uszkodzić lub posiąść.
Identyfikacja agresora wśród mechanizmów obronnych
Opisane przez Annę Freud i Ferenczi wyjaśnia, jak podmiot przejmuje pewne cechy osoby, która sprawia mu cierpienie. W ten sposób zmienia się z osoby zagrożonej w osobę zagrożoną osoba, która grozi .
Występ
Mechanizm, przez który przypisujesz swoje własne, nierozpoznane i wywołujące niepokój cechy innej osobie lub przedmiotowi. Ta obrona jest obecna w psychozie, nerwicy i perwersji.
Introjekcja
Mechanizm opisany przez Ferencziego, polegający na przypisywaniu sobie cech innych osób bez ich opracowywania i dostosowywania do ja. Na przykład osoba z depresją może przyjąć postawy i upodobania innej osoby.
Zdrową formą tego mechanizmu byłaby identyfikacja, która polega na wcieleniu w siebie pożądanych cech drugiej osoby. L’ introjekcja przypominałoby to raczej połknięcie ich bez trawienia, co spowodowałoby: ja niezintegrowany.
Mechanizmy obronne oparte na transformacji popędu
Trening reaktywny
Mechanizm, dzięki któremu niepożądane myśli są tłumione i wyrażane poprzez ich przeciwieństwa. Ten mechanizm obronny wyjaśniałby manię, która ukrywa stłumioną depresję.
Szkolenie zastępcze/zastępcze
Mechanizm, dzięki któremu obiekt pożądania zostaje wyparty i zastąpiony innym, bardziej akceptowalnym i świadomym. W ten sposób w ukryciu można zaspokoić zakazaną przyjemność. Na przykład osoba, która próbuje wstręt do partnera ale nie może tego zaakceptować tłumi tę emocję i wyraża ją w postaci reakcji alergicznej.
Sublimacja
Mechanizm mający na celu zastąpienie niedopuszczalnego przedmiotu lub działania innym o wyższej wartości społecznej lub etycznej.
Intelektualizacja
Jednostka stara się znaleźć dyskursywną formułę dla swoich konfliktów i emocji, aby je kontrolować. Emocjonalna izolacja, która zwykle towarzyszy bolesnemu wydarzeniu, łączy się z racjonalnym wyjaśnieniem.
Racjonalizacja
Polega na racjonalnym uzasadnianiu myśli lub zachowań wywołujących niepokój. Różni się od intelektualizacji tym, że zajmuje odrębne miejsce. Nie oznacza systematycznego unikania afektów, ale przypisuje im bardziej prawdopodobne i prawdziwe motywacje, podając im racjonalne lub idealne uzasadnienie.
Mechanizmy obronne, w których popęd jest tłumiony lub maskowany
Izolacja
Mechanizm oddzielający nieprzyjemne zdarzenie od czynnika powodującego pozostając w ten sposób obecnym na świadomym poziomie, ale pozbawionym jakiegokolwiek połączenia skojarzeniowego. Na przykład dziecko, które cierpi na stany lękowe, ponieważ padło ofiarą przemocy, ale nie jest w stanie dostrzec związku między tymi dwiema sprawami.
Szkolenie zaangażowania
Składa się z deformacja tego, co jest tłumione co może objawiać się na trzy sposoby: poprzez sny w symptomach lub poprzez określone wytwory artystyczne.
Anulowanie/anulowanie z mocą wsteczną
Zdaniem Freuda jest to aktywny proces polegający na cofaniu tego, co zostało zrobione. Jednostka próbuje wymazać myśl lub czyn.
Transformacja (instynktu) w przeciwieństwo
Polega na przekształceniu celu popędu w jego przeciwieństwo. Transformacji ulega cel popędu, a nie przedmiot, poprzez który jest on osiągany. Na przykład, jeśli mój partner mnie porzuci, miłość, którą do niego czułam, zamienia się w nienawiść. Osoba, do której kiedyś czułem miłość, teraz budzi we mnie nienawiść. Popęd ulega przemianie, ale obiekt (mój były partner) nie.
Mechanizmy obronne specyficzne dla psychozy
Odmowa lub odmowa
Według Freuda mechanizm ten polega na wyeliminować nieprzyjemne przedstawienie, nie usuwając go (unieważniając) ani nie odrzucając jego przynależności do jednostki (negacja), ale raczej poprzez zaprzeczenie samej realności percepcji powiązanej z tą reprezentacją.
Rozszczepienie ego pomiędzy mechanizmami obronnymi
Jest to psychotyczny mechanizm obronny przed lękiem związanym ze śmiercią i dysocjacją. Część ego pozostaje w operacyjnym kontakcie z niezakłócającą rzeczywistością. L’ inna część ego traci kontakt z tą rzeczywistością odrzucenie wszystkich zbyt niepokojących aspektów i, jeśli to konieczne, zrekonstruowanie nowej, bardziej uspokajającej i bardziej pożądanej rzeczywistości (poprzez delirium).
Podwojenie obrazu
Jest to mechanizm stanów granicznych, który zwalcza lęk przed utratą obiektu i oddziela niepożądane reprezentacje. Na przykład osoba, która wyrzuca negatywną część swojej rzeczywistości na zewnątrz, nie tracąc z nią kontaktu. Rozłam nie oznacza zatem utraty kontaktu z rzeczywistością.
Usunięcie lub wykluczenie wśród mechanizmów obronnych
Termin wykluczenie przyjęty przez Lacana w odniesieniu do wykluczenia zakłada odrzucenie pierwotnego elementu znaczącego w konstytucji dziecka jako jednostki odrębnej od matki. Skazuje to dziecko na niekonstytuowanie się jako podmiot w istniejącym wcześniej uniwersum językowym i predysponuje je do psychozy.
Mechanizmy obronne dzieli się na różne grupy powiązane z poziomami funkcjonowania obronnego. W nerwicy te mechanizmy obronne działają jak obrońcy w obliczu rzeczywistości, której nie można tolerować chociaż połączenie z nim nadal trwa.
W psychozie natomiast niepokojąca rzeczywistość nie jest w żaden sposób tolerowana, a mechanizmy obronne pozostawiają osobę w kontakcie wyłącznie z rzeczywistością pożądaną lub wyobrażoną, powodując, że traci ona kontakt z niepokojącą rzeczywistością na rzecz znalezienia stabilizacji swoich emocji. Czasami stabilność emocjonalną osiąga się poprzez złudzenia.
