Funkcja semiotyczna: definicja i rozwój

Każdy znak lub symbol ma inne znaczenie i znaczenie. Zdolność rozpoznawania symboli i zarządzania nimi określana jest jako funkcja semiotyczna.

Jeden z najlepszych przykładów zrozumienia, czym jest funkcja semiotyczna jest to słynny obraz Magritte’a. Na obrazie fajka, pod spodem napis: cecí n'est pas une pipe (to nie jest fajka). Zamiarem artysty było podkreślenie faktu, że przedmiot ten nie był prawdziwą fajką, ale symbolicznym jej przedstawieniem.

Malarstwo Magritte'a jest przykładem wykorzystania funkcji semiotycznej tworzyć sztukę . Ale w rzeczywistości wszyscy cały czas używamy reprezentacji. W tym artykule omówimy różne typy reprezentacji, które istnieją w zależności od relacji pomiędzy znaczącym i znaczonym.

Składniki reprezentacji

Reprezentacje są integralną częścią naszego życia. Nieustannie używamy znaków i symboli, ponieważ pomagają nam planować, komunikować się i kierować naszymi działaniami. Ich użyteczność polega na tym, że pozwalają nam mentalnie wejść w interakcję z żywiołem, nie doświadczając go w rzeczywistości.

Każda reprezentacja składa się z dwóch elementów: znaczący i znaczący . Pierwsza odnosi się do fizycznego składnika reprezentacji. Na przykład litery tworzące słowo lub linie rysunku. Znaczenie to obraz, który powstaje w naszym umyśle, gdy widzimy określony symbol.

Zastosowanie reprezentacji otwiera wszechświat możliwości rozwoju psychicznego. Pozwala podmiotowi zdystansować się od obecnej sytuacji i otworzyć się na odległe miejsca w czasie i przestrzeni. Daje także możliwość tworzenia fikcyjnych światów istnieją tylko w naszej wyobraźni .

Rodzaje reprezentacji

Ferdynanda de Saussure’a sklasyfikował reprezentacje, dzieląc je na trzy różne typy. Każda typologia różni się poziomem powiązania znaczenia ze znaczącym:

Indeksy lub sygnały.W tym przypadku znaczące i oznaczone nie różnicują. Obydwoje mają bezpośrednie połączenie. Przykład: widzimy nadgryzione jedzenie na podłodze w kuchni i wnioskujemy, że są tam myszy. W tym przykładzie szczątki pełnią rolę wskazówki.

Symbolika.Znaczące jest niezależne od znaczącego, ale istnieje między nimi pewna relacja. Rysunki, obrazy i fotografie są symbolami tego, co reprezentują. Na przykład rysunek rury nie jest rzeczywistym obiektem. Ale prawdą jest, że istnieje między nimi silny związek. Ten typ reprezentacji pojawia się mniej bezpośrednio w symboliczna gra . Dobrym przykładem jest dziecko używające kija jakby był mieczem.

Znaki.Reprezentacje definiuje się jako znaki, gdy element znaczący jest całkowicie dowolny. Związek pomiędzy obydwoma elementami kształtuje się w wyniku długiego procesu historyczno-społecznego. Osoba obca kontekstowi nie jest zatem w stanie zinterpretować znaku. Najbardziej oczywistym przykładem jest język. Pomyślmy na przykład o literach słowa komputer: nie mają one żadnego związku z tym, co reprezentują. Mimo to budzą w nas konkretny obraz.

Pojawienie się funkcji semiotycznej

Umiejętność tworzenia reprezentacji staje się coraz bardziej widoczna w końcowych etapach etapu sensomotorycznego rozwoju człowieka . Ale pojawienie się funkcji semiotycznej nie następuje nagle. Stopniowo dziecko będzie używać coraz bardziej semiotycznych reprezentacji i zachowań.

Przykłady funkcji semiotycznych u dzieci

Zaczynając od tej fazy, możemy znaleźć kilka przykładów opartych na semiotyce w zachowaniu dzieci:

Odroczona imitacja.Polega na naśladowaniu czegoś, czego nie ma. Jest to swego rodzaju preambuła zdolności do reprezentacji. Stanowi imitację działań materialnych, a nie myśli. Uważa się, że jest to jedno z pierwszych zachowań semiotycznych pojawiających się w cyklu życia dziecka.

Symboliczna gra.To typowa czynność z dzieciństwa. Uczestnicy gry symbolicznej wykorzystują różne przedmioty w alternatywny sposób (np. kij staje się mieczem). W tym momencie wprowadzają w życie funkcję symboliczną.

Rysunek. Poprzez rysunek dziecko zaczyna demonstrować swoją zdolność do reprezentowania rzeczywistości. Warto podkreślić, że działanie to wykracza poza zwykłe kopiowanie rzeczywistości. Rysowanie oznacza tworzenie wewnętrznego obrazu: dziecko rysuje to, co wie o przedmiocie, które widzi.

Język. Reprezentuje zachowanie semiotyczne w pełnym tego słowa znaczeniu. Kiedy dziecko zaczyna mówić, można zaobserwować, jak używa dowolnych znaków. Zwykle całkowicie oddziela znaczenie od znaczącego.

Nie wolno nam zapominać, że funkcja semiotyczna jest jedną z najważniejszych umiejętności człowieka. To właśnie ta funkcja doprowadziła nas do stworzenia systemu komunikacji. Dzięki językowi stworzyliśmy kulturę i historię, które pozwoliły nam się rozwijać i przetrwać.

Dlatego studia i badania nad semiotyką były bardzo pomocne w rozwoju. A to dlatego, że pozwoliło nam to dogłębnie zrozumieć silne implikacje tej zdolności w życiu ludzi.