The Sutra Serca to bardzo popularny tekst, który powstał w szkole buddyjskiej . Uważany jest za najlepiej zbadany i przeanalizowany tekst ze wszystkich tekstów buddyjskich. Przyciąga wielu zwolenników tej filozofii ze względu na swoją zwięzłość i postrzeganie jej jako kompendium mądrości.
To naprawdę bardzo interesujące, że tak krótki tekst był studiowany przez buddystów i uważany jest za strażnika jednej z nauk, której zrozumienie wymaga całego życia. Składa się z zaledwie 14 wersetów pierwotnie napisanych w sanskrycie i kończy się mantrą uważaną za bardzo potężną.
Uważa się, że Sutra Serca pochodzi z I wieku n.e., choć niektórzy są przekonani, że mógł być starszy. Zajmuje się kilkoma podstawowymi pojęciami buddyzmu, takimi jak pustka załącznik współczucie kształtuje wolę i sumienie.
Wszystkie złe działania pochodzą z umysłu. Jeśli umysł się zmieni, jak działania mogą pozostać takie same?
-Budda-
Pustka i Sutra Serca
Prawie wszystkie Sutra Serca skupia się na koncepcji pustki, ale ma ona inne znaczenie niż nicość pojmowana przez nas, ludzi Zachodu.
Pustka to nie jest nieobecność lub brak nie jest zatem pustką tego, czego nie ma lub co pozostawili ci, którzy odeszli; raczej jest pełna tej nieobecności. To samo dzieje się z brakiem: nie jest pusty, ale pełen tej wyimaginowanej obecności tego, czego brakuje.
Kiedy buddyści mówią o pustce, mają na myśli fakt, że nic, co istnieje, nie ma wewnętrznej rzeczywistości. Oznacza to, że wszystko jest zmienne i że zawsze będzie się zmieniać, i będzie to robić poprzez bycie tam i przestanienie tam być. To, co postrzegamy jako nasze zmysły to nic innego jak przejawienie się rzeczy; dlatego wydaje nam się, że cała rzeczywistość jest pełna, gdy tak nie jest.
Pustka ma związek z ciągłą zmiennością wszystkiego, co istnieje. Nic się nie kończy ani nie jest całkowicie odmienne od innych, ani nie jest całkowicie czyste lub całkowicie nieczyste, kompletne lub wadliwe.
Istnieją jedynie konstrukty mentalne, które prowadzą nas do postrzegania rzeczywistości taką, jaką ją postrzegamy. Jednak te konstrukcje mentalne nie są rzeczywistością; ta ostatnia jest jednak niezależna i stale się zmienia, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Enigmatyczna mantra
Inaczej niż myślisz mantrę nie są to magiczne słowa mające przyciągnąć szczęście lub osiągnąć określone cele. W buddyzmie reprezentują drogę do osiągnięcia pewnych poziomów medytacji. Ich funkcją jest przyczynianie się do przebudzenia świadomości.
Mantra, z jaką Sutra Serca jest następujący: Brama brama Pāagate Pārasaṃgate' Bodhi svāhā. Jest w sanskrycie i jego tłumaczenie brzmiałoby następująco: Przeminęło Przeminęło Przeminęło Całkowicie przerosło. Hołd dla oświecenia. Są też tacy, którzy przetłumaczyli to następująco: Idźcie, idźcie, idźcie razem na drugą stronę, zupełnie na drugą stronę, witajcie przebudzenie!.
Tak twierdzą eksperci w tej dziedzinie słowo sanskryckie Brama odnosi się właśnie do pustki, ale na poziomie osobistym. Jest to równoznaczne z koncepcją nie-ego. To, co odchodzi lub odchodzi, to ego.
Mantra jest zatem zaproszeniem do uwolnienia się od ego uważanego za źródło nieporozumień i cierpienia. W tym przypadku Ego stałoby się synonimem ego . Celem jest rozproszenie ego, tak aby na jego miejscu pojawiła się pustka.
Co robi Sutra Serca
Pomimo złożoności tekstu Sutra Serca podsumowując reprezentuje podróż drogą prowadzącą do przebudzenia lub zbawienia i na tym polega porzucenie ego w celu pozostania pustym, aby w ten sposób móc uzyskać dostęp do percepcji i głębokiego zrozumienia rzeczywistości.
Innymi słowy, ci, którzy pozwalają się kierować swoim oczom, uszom, dłoniom i umysłowi, są skazani na to, aby nie znać i nie rozumieć rzeczywistości. W ten sam sposób tym, którym uda się uwolnić od zmysłów i dynamiki umysłu, udaje się połączyć z rzeczywistością i zrozumieć ją nie na podstawie aktu poznawczego, ale w kategoriach doświadczenia transcendentalnego.
Przebudzenie to dokładnie ten stan, w którym przestajemy postrzegać świat za pomocą ograniczonych środków, takich jak zmysły i umysł. Oświecenie oznacza pełne zrozumienie co z kolei niesie ze sobą dwie wielkie cnoty dla buddystów: nieprzywiązanie i współczucie.
