Mit o Meduzie i Perseuszu jest dla niektórych metaforą grozy i tego, jak można się przed nią ocalić poprzez sztukę. Dla innych reprezentuje kobiecy mit, w którym oburzona kobieta staje się potworną istotą. Niebezpieczny obraz, który przeraża i zadziwia każdego, kto go kontempluje.
Istnieje kilka wersji mitu o Meduza i Perseusz . Jednak klasyczna wersja mówi, że Meduza była jedną z trzech gorgon, córek Forkosa i Ceto. Była najpiękniejsza i zarazem jedyna śmiertelniczka. Jej uroda była taka, że budziła podziw bogów i ludzi.
Mówi się, że Posejdon był nią tak oczarowany, że zgwałcił ją wśród marmurów świątyni poświęconej Atenie . Bogini nie tolerowała takiej profanacji i przemieniła Meduzę w straszliwego potwora, takiego jak jej siostry. Obdarował ją brązowymi dłońmi i ostrymi kłami. I zamienił jej piękne włosy w węże.
Co więcej, z jego oczu biło straszne światło. Odtąd każdy, kto spojrzy na jej twarz, zostanie przemieniony kamień . Kiedy zaszła w ciążę, zesłał ją na skraj świata żywych. Od tego momentu stał się jednym z potworów budzących największy strach.
Pewnego dnia dowiesz się, że bycie pół człowiekiem czyni cię silniejszym od boga.
-Sam Worthington-
Pochodzenie Perseusza
Mit o Meduzie i Perseuszu mówi, że król Argos dowiedział się od wyroczni, że jego siostrzeniec go zabije. Aby uniknąć spełnienia się proroctwa, zamknął swoją córkę Danae w podziemnym pomieszczeniu całkowicie pokrytym brązem. Jednakże Zeusa nie zakochał się i zapłodnił go, przekształcając się w złoty deszcz, który przeniknął do pokoju.
Niedługo potem na świat przyszedł Perseusz. Jej płacz zaalarmował dziadka o tym, co się stało. Następnie król postanowił zamknąć Danae i Perseusza w drewnianej skrzyni i wrzucić ją do morza. Obaj zostali uratowani i zabrani na wyspę. Perseusz dorósł i stał się pięknym młodzieńcem. Aby uniknąć małżeństwa matki z zalotnikiem, obiecała zabić Meduzę.
Atena, ze względu na dawną niechęć do Meduzy, zaoferowała mu pomoc, podobnie jak Hermes. Oboje zaprowadzili go do miejsca, w którym mieszkali Grafika . Trzej starzy krewni Meduzy mieli tylko jedno oko i jeden ząb. Perseusz wykorzystał chwilę odwrócenia uwagi i pozbawił ją oka i zębów. Aby je odzyskać, musieliby wskazać mu drogę do Nimf.
1 mocy Perseusza
Mit o Meduzie i Perseuszu opowiada, że kiedy odważny młody człowiek dotarł do nimf, dali mu skrzydlate sandały, aby mógł latać. Dali mu także hełm Hadesa wykonany z psiej skóry. Każdy, kto go nosił, stawał się niewidzialny. W końcu dali mu torbę. Hermes z kolei dał mu ostry sierp i lśniącą tarczę .
Tak uzbrojony Perseusz wyruszył na poszukiwanie gorgon. Po drodze napotkał kilka kamiennych posągów. Były to ciała tych, którzy tam przybyli i spojrzeli Meduzie w twarz. Zdał sobie sprawę, że musi zachować ostrożność i poczekać na odpowiedni moment.
Gdy gorgony zasnęły, Perseusz umieścił świecącą tarczę tak, aby twarz Meduzy odbijała się na niej, więc nie musiał patrzeć na jej twarz. Następnie wziął kosę i jednym cięciem ściął jej głowę. Z ciała Meduzy narodził się koń Pegaz i gigant Chrysaor.
Piękny mit o Meduzie i Perseuszu
Jak mówi mit od tego czasu młody bohater użył głowy Meduzy, która nie straciła swojej mocy, aby pokonać swoich ludzi wrogowie . Trzymał go w swojej torbie przy siodle i dzięki niemu mógł stawić czoła potworom i wrogom. Wystarczyło wydobyć czaszkę Meduzy, a gdy inni ją zobaczyli, zamienili się w kamień.
Mówi się, że mit o Meduzie i Perseuszu jest z nim symbolicznie powiązany dopóki . W szczególności tarcza Perseusza stanowi pośredni sposób na stawienie czoła horrorowi. I to właśnie robi sztuka: odzwierciedla. Pozwala nam oglądać horror i jednocześnie nie pozwala nam się przez niego paraliżować.
W ten sposób głowa Meduzy staje się główną bronią Perseusza. Fakt ten można dostrzec także w formie symbolicznej. To dzięki sztuce udaje nam się stawić czoła własnym demony i wewnętrzni wrogowie . Zamiast tego głowa Meduzy reprezentuje dzieło, wynik, produkt stworzenia.
