Zespół Stendhala, zwany także zespołem Florence uważa się je za zaburzenie psychosomatyczne co szczególnie dotyka osoby bardzo wrażliwe. Dzieje się tak wtedy, gdy w krótkim czasie przez długi czas podziwiamy dużą liczbę dzieł sztuki, co powoduje swego rodzaju przedawkowanie piękna artystycznego.
Źródłem tej patologii jest podmiot obserwujący dzieło sztuki, a nie sam przedmiot . Zachwyt dziełami sztuki ma wiele interpretacji i subiektywnych waloryzacji, zależnych od kultury każdego z nas.
Badania nad zespołem Stendhala
Różne grupy neurolodzy wyjaśniają To nadmierna przyjemność psychiczna spowodowana obserwacją wspaniałych dzieł może przerodzić się w duży dyskomfort . Zwykle pojawiające się objawy mają charakter fizyczny i psychiczny: pocenie się, kołatanie serca, nudności, niewyraźne widzenie. Jest też poczucie stres
Pierwszy, który napisze Stendhala który opisał swoje osobiste doświadczenia podczas wizyty we Florencji. Mimo to w latach 70. XX w. psychiatra Graziella Magherini, po przestudiowaniu dużej liczby przypadków, z których wszystkie wystąpiły u turystów odwiedzających Florencję, określiła tę chorobę jako prawdziwą patologię.
Na tę patologię zwykle cierpicie, gdy jesteście w miastach ważnych z artystycznego punktu widzenia. Najbardziej znanymi przykładami są Florencja, Rzym czy Wenecja. Kontrowersyjna reakcja, popierana przez część psychologów, opisuje sugestię towarzyszącą wielu turystom jako jedyną przyczynę odpowiedzialną za ten syndrom którzy już znają tę patologię.
Syndrom Stendhala stał się punktem odniesienia dla romantyzmu i może uderzyć
jrgcastro i J. Salmoral
