Dziękuję i do widzenia to dwa najtrudniejsze słowa do wymówienia. Wdzięczność to działanie, które napędza cztery typy zachowań : są ludzie, którzy chcą okazać wdzięczność, ale nie wiedzą jak, wstydzą się lub z konieczności dziękują tylko w imię społecznej konwencji. Są jednak też ludzie, którzy nie wiedzą, nie chcą lub nie są bezpośrednio świadomi konieczności dziękowania.
Potem następuje słowo „żegnaj”. Takie, które czasem naprawdę boli i które trudno powiedzieć. Wypowiadając je, mamy świadomość, że coś się skończyło i werbalizujemy to. Niektóre pożegnania są oznaczone łzy i bóle brzucha . Wielu czasami milczy, nie mogąc złożyć tych pięciu liter w jedną całość. Możemy sobie wyobrazić, jak trudno jest przygotować wiadomość zawierającą jednocześnie słowa „dziękuję” i „do widzenia”. Pewne jest, że w wielu sytuacjach trzeba to zrobić, nawet jeśli jest to skomplikowane.
Dziękuję, ale…
Są rzeczy, które nas ranią i dobrze o tym wiemy. Mimo to nadal utrzymujemy je w naszym życiu. Uzależnienia emocjonalne lub załączniki . Znajomi, przyjaciele, my wszyscy wpadamy w sieć tych niebezpiecznych postaw, które zamykają nas w klatce. Im więcej czasu poświęcimy tym toksycznym zachowaniom, tym bardziej uzależnienie się wzmocni i tym trudniej będzie coś zmienić. I trudno uwierzyć, że możemy podziękować czemuś, co nas rani i rani. Jest to myśl ambiwalentna.
Wdzięczność zależy od satysfakcji generowanej bezpośrednio przez sytuację lub osobę. Charakteryzuje się niepokojem lub kompulsywnym poszukiwaniem uwagi. .
Ile osób wydaje się innych w obecności elementu, którego tak bardzo szukają? Przez długi czas nie byli świadomi problemu. Innymi słowy, pomimo ostrzeżeń, jakie otrzymujemy, możemy nadal walnąć głową w ten sam mur Potrzeba znalezienia miłości, akceptacja szefa, który nami gardzi, czy poczucie przynależności do grupy nie służą nam w żaden sposób gdyż zaspokojenie tej potrzeby uzależnia nas od jednego źródła.
Żegnaj i nigdy nie wracaj
Pożegnania są bardzo trudne i w niektórych przypadkach trudność ta wynika z tego, czy jest nam wygodnie się rozstać. Niezależnie od tego, czy jest to obsesja na punkcie osoby, czy przedmiotu pożegnaj się bez oglądania się za siebie wymaga motywacji i odwagi . Zawsze możesz nauczyć się żegnać. W tym przypadku trzeba wiedzieć, jak tolerować negatywne emocje i akceptować uczucie smutku jako obecne i jednocześnie przejściowe.
Z drugiej strony nie zawsze jesteśmy świadomi tego, co wydarzy się później. Okres akceptacji może być dłuższy i bardziej skomplikowany, niż się na początku wydaje. Wątpliwości lub ryzyko nawrotu są zawsze obecne, dlatego należy zawsze być gotowym . Aby tego uniknąć, lepiej nie zostawiać pożegnania w oczekiwaniu. Trzeba powiedzieć, co się naprawdę myśli i wyrażać emocje w sposób asertywny. Tylko w ten sposób można zrobić pierwszy krok w nowej sytuacji.Żegnam Cię na całe życie, nawet jeśli całe życie będę o Tobie myśleć.
Jose Angela Buesy
Rozstające się słowa
Kiedy musimy odejść od czegoś lub kogoś, kto nie tylko nas rani, ale także przynosi nam coś dobrego, ideałem jest opracowanie planu pożegnania. Możemy to zrobić poprzez pismo w ten sposób nieuporządkowany przepływ emocji i myśli może znaleźć spójny sens z podjętą decyzją . Za pomocą słów pisanych możemy ustalić porządek idei, który służy jako punkt odniesienia, gdy czujemy się zagubieni.
Pożegnania zawsze bolą, nawet jeśli pragniesz ich od dawna.
Artur Schnitzler
Napisanie listu jest jedną z możliwych opcji. Tytuł mógłby brzmieć: Dziękuję, ale żegnam. Papier i długopis. Ważne jest, aby zacząć się żegnać od podziękowań. Wszystko, co sprawia, że pozostajemy przywiązani do osoby, rzeczy, związku czy działania, ma swoją przyczynę . Nikt nie chce ciągle cierpieć.
Powodów jest tysiąc, takich jak zmiana, chwilowa satysfakcja czy poczucie komfortu w sytuacji, która jest teraz częścią rutyny. Ale potem musimy porozmawiać o pożegnaniu. Ważne jest, aby wyrazić negatywne konsekwencje, jakie wynikałyby z pozostawania w tej samej sytuacji . Mówienie o tym, jak trudny będzie proces adaptacji, ale także o momencie nadziei na zmianę, w którym się znaleźliśmy i, co ważniejsze, musimy także porozmawiać o możliwości wyboru pójścia do przodu bez tego czegoś, co dziś nas uzależnia i z czym się żegnamy.
