Chaos jest jednym z największych sojuszników narcyzów . Bez tego stanu uogólnionego zaburzenia narcyz nie może świadomie ani nieświadomie działać tak, jak mu się podoba. Dzięki porządkowi nie może się rozmnażać ani zachowywać tak, jak jest przyzwyczajony.
Pamiętajmy, że narcyzm to nadmierne wywyższanie ego. Nie jest to nadmierna miłość do siebie, ale raczej przerost oczekiwań wobec ego. Fantazja o wielkości o sobie i chęć wyróżnienia się ponad innych.
Musimy zaprowadzić porządek w chaosie. A najlepszym na to sposobem jest niewątpliwie zastąpienie plebsu prawem ludowym.
-Gandhi-
Odrobina narcyzmu nie jest zła, wręcz przeciwnie . Pomaga jednostce skonsolidować się i potwierdzić swoją pozycję przed światem. Kiedy jednak ta miłość własna staje się nadmierna, może dać początek niebezpiecznemu, patologicznemu narcyzmowi. W najbardziej skrajnych przypadkach narcyz traci zdolność do nadawania prawdziwej wartości innym, którzy stają się jedynie użytecznymi narzędziami do wywyższania się.
Chaos i narcyzi
Patologiczni narcyzi adoptują szereg zachowań przeznaczone wyłącznie dla zaspokojenia pragnienia osobistego wywyższenia. Cechą wspólną takiego postępowania jest to, że sieje chaos. Tak naprawdę to właśnie w zaburzeniach narcyzom udaje się być kimś i kontrolować innych.
Chaos jest symbol tożsamości szefowie lub przywódcy, którzy zawsze wydają rozkazy i kontratakują. Ci, którzy zamiast ułatwiać życie innym, komplikują je. Którzy nie komunikują się jasno, pozostawiając miejsce na zamieszanie, za co przyjmą całą zasługę, jeśli przyniosą pozytywne rezultaty. A jeśli popełnią błędy, znajdą miejsce, aby zrzucić winę na kogoś innego.
I narcyzi starają się wywołać chaos nawet w sytuacjach codziennych czy rodzinnych. Porozmawiajmy Mówią, że nam pomogą, ale kiedy ich potrzebujemy, nie robią tego. Obiecują, że przyjdą o określonej godzinie, ale zjawiają się w innym terminie. Bawią się naszymi oczekiwaniami, zmieniając naszą równowagę. Ostatecznie sieją spustoszenie, aby zapewnić sobie margines kontroli nad innymi.
Narcyzi i dramaty
W przypadku patologicznych narcyzów często towarzyszy im chaos dramaty . Szef, o którym mówiliśmy wcześniej, towarzyszy swojemu zaburzeniu prawdziwymi przejawami oburzenia i niepokoju. Wydaje się być uderzony i histerycznie zaskoczony wszystkim, co się dzieje. Jakby to nie on był odpowiedzialny za niepewne wyniki.
W chwilach zawodności narcyzi raczej nie przeproszą. Wręcz przeciwnie, udając ofiary, odegrają dramat.
Ich celem jest stworzenie sytuacji, które pozwolą im poczuć się, jakby byli odpowiedzialni za świat . Chcą postawić się w centrum wszystkiego, nie ponosząc żadnej odpowiedzialności. Rzeczywiście stają się ofiarami i dają życie prawdziwym dramatycznym przedstawieniom.
Wpływ na innych
W taki czy inny sposób narcyzi wykorzystują chaos, aby psychicznie osłabić otaczających ich ludzi . Przez większość czasu nieświadomie tworzą sytuacje, w których inni mogą to zrobić napełnić niepokojem żeby tylko trochę zwariowali. Jeśli im się to uda, dostaną to, czego naprawdę chcą: mieć decydujący wpływ na życie innych, nawet jeśli będzie to miało negatywny wpływ i poprzez oszustwo.
W każdym razie w tych psychologicznych realiach zawsze są dwie strony tego samego medalu. Z jednej strony istnieje narcystyczny zamiar generowania chaosu i manipulować innymi . Z drugiej strony narcyz sam staje się ofiarą swoich patologii. Narcyzi mają skłonność do rozczarowania życiem i znudzenia rzeczywistością. Jednym słowem są bardziej podatni na depresję.
Wynika to z nieautentyczności ich działań. Są, że tak powiem, uwięzieni w sobie. Nie potrafią nawiązać głębokich i konstruktywnych więzi z innymi ludźmi i są od nich ogromnie zależni. Jeśli potrafią nimi manipulować, zaspokajają swoje pragnienie Jaźni. Jeżeli jednak tego nie robią, objawiają się poczuciem niższości, brakiem zainteresowania życiem i frustracją.
